Jerzy Grzymek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 61: | Linia 61: | ||
{{DEFAULTSORT:Grzymek, Jerzy }} | {{DEFAULTSORT:Grzymek, Jerzy }} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] |
Wersja z 12:49, 17 gru 2013
Jerzy Grzymek | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Grzymek | ||||||||
Imię / imiona | Jerzy | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
Data urodzenia | 1908–1990
| ||||||||
Dyscyplina/specjalności | technologia związków siarkowych i związków glinu
| ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą, nagrody państwowe I i II stopnia oraz inne odznaczenia państwowe. | ||||||||
|
Prof. zw. dr inż. Jerzy Grzymek (1908–1990)
Specjalność: technologia związków siarkowych i związków glinu
Urodził się w Iwkowej k. Brzeska, zmarł w Krakowie. Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–35). Od 1950 r. związany z AGH — kierownik Katedry Technologii Materiałów Wiążących, prof. nadzw. (1954), dziekan Wydz. Ceramicznego (1964–68), prof. zw. (1971). Pracował również w kilku instytutach i przedsiębiorstwach związanych z produkcją materiałów budowlanych i ceramiki. Używał pseudonimów: Jerzy Miecznikowski, Wiśniewski.
W latach 1950–82 oraz 1986–90 prowadził w AGH wykłady z technologii wiążących materiałów budowlanych. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych.
Był organizatorem Wydz. Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach. Doktor Honoris Causa AGH (1979).
Źródło:
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. s. 603–605