Marian Golec: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|image_size= | |image_size= | ||
|alt= | |alt= | ||
|caption= | |caption= | ||
|resting_place= | |resting_place= | ||
| Linia 51: | Linia 50: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. | Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim. | ||
W 1961 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku. | W 1961 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku. | ||
W 1967 roku rozpoczął pracę w Katedrze Koksownictwa jako asystent stażysta. W czasie asystentury pełnił funkcję V-ce Przewodniczącego koła Młodych Pracowników Naukowych na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym]], był opiekunem grup studenckich. W 1973 roku po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych został adiunktem w Katedrze Technologii Wyrobów Węglowo-Grafitowych. W 1980 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Technische Uniwersität Clausthal w Niemczech, gdzie prowadził badania na elektrodach grafitowych. W marcu 1984 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną. | |||
Po | Po śmierci w 1984 roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu stopień doktora habilitowanego. | ||
W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych. | W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych. | ||
| Linia 63: | Linia 62: | ||
Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych. | Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych. | ||
== | == Źródła do biogramu == | ||
====Książki==== | ====Książki==== | ||
* 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 5 | * 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 5 | ||
Wersja z 08:32, 6 gru 2017
| Marian Golec | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Golec |
| Imię / imiona | Marian |
| Tytuły / stanowiska | Dr hab. |
| Data urodzenia | 19 sierpnia 1942 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 31 sierpnia 1984 |
| Dyscyplina/specjalności | technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych |
| Wydział | Wydział Paliw i Energii
|
Dr hab. Marian Golec (1942–1984)
Dyscyplina/specjalności: technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych
Nota biograficzna
Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
W 1961 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku.
W 1967 roku rozpoczął pracę w Katedrze Koksownictwa jako asystent stażysta. W czasie asystentury pełnił funkcję V-ce Przewodniczącego koła Młodych Pracowników Naukowych na Wydziale Metalurgicznym, był opiekunem grup studenckich. W 1973 roku po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych został adiunktem w Katedrze Technologii Wyrobów Węglowo-Grafitowych. W 1980 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Technische Uniwersität Clausthal w Niemczech, gdzie prowadził badania na elektrodach grafitowych. W marcu 1984 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną.
Po śmierci w 1984 roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu stopień doktora habilitowanego.
W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych.
Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych.
Źródła do biogramu
Książki
- 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 5