Marian Porębski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= | ||
|native_name= | |native_name= | ||
|image= | |||
|native_name_lang= | |native_name_lang= | ||
|image_size= | |image_size= | ||
|alt= | |alt= | ||
|caption= | |caption= | ||
Aktualna wersja na dzień 11:14, 11 sty 2018
| Marian Porębski | |
|---|---|
| Nazwisko | Porębski |
| Imię / imiona | Marian |
| Tytuły / stanowiska | Inż. |
| Data urodzenia | 23 stycznia 1886 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 12 maja 1947 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | trakcje elektryczne |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Elektrotechniki Ogólnej na Wydziałach Politechnicznych AG |
| Wydział | Wydziały Politechniczne
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski |
Inż. Marian Porębski (1886–1947)
Dyscyplina/specjalności: trakcje elektryczne
Nota biograficzna
Urodził się 23 stycznia 1886 roku w Krakowie. Zmarł 12 maja 1947 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Studiował w Szkole Politechnicznej we Lwowie oraz na Politechnice w Monachium, gdzie w 1912 roku otrzymał podwójny tytuł inż. dyplomowanego elektr. i mechanika.
Z Akademią Górniczą był związany już przed II wojną światową, współpracując naukowo z Zakładem Elektrotechniki przy wykonywaniu szeregu szczegółowych pomiarów oscylograficznych przebiegu napięć i prądów w układach rezonansowych, prądu tętniącego i ich współdziałania z zaworami elektrycznymi. Po wyzwoleniu kraju w 1945 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Elektrotechniki Ogólnej na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
Źródła do biogramu
Książki
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 11. Red. Z. Skoczyński. Warszawa 2000, s. 121-122