Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|faculty=Wydział Geologiczno-Mierniczy | |faculty=Wydział Geologiczno-Mierniczy | ||
|name=Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz | |name=Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz | ||
|image_size=11246 | |image_size=11246 | ||
}} | }} | ||
Dr hab. inż. '''Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz''' (1883–1951) | Dr hab. inż. '''Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz''' (1883–1951) | ||
Linia 49: | Linia 18: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 26 kwietnia 1883 roku w Krzywym Rogu na Ukrainie, zmarł 20 kwietnia 1951 roku w Krakowie. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim. | Urodził się 26 kwietnia 1883 roku w Krzywym Rogu na Ukrainie, zmarł 20 kwietnia 1951 roku w Krakowie. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim. | ||
W latach 1902–1903 praktykował jako górnik w kopalniach „Flora” i „Saturn”. Następnie studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym, a od 1905 roku na Wydz. Mierniczym w Berg Akademie we Freibergu (Saksonia). W 1907 roku uzyskał dyplom inż. mierniczego, a w 1908 roku inż. górniczego. | W latach 1902–1903 praktykował jako górnik w kopalniach „Flora” i „Saturn”. Następnie studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym, a od 1905 roku na Wydz. Mierniczym w Berg Akademie we Freibergu (Saksonia). W 1907 roku uzyskał dyplom inż. mierniczego, a w 1908 roku inż. górniczego. | ||
Linia 55: | Linia 24: | ||
Po studiach podjął pracę w kopalniach „Kazimierz”, „Renard”, był dyrektorem kopalń rud żelaza Tow. Wspólnota Interesów w Częstochowie. | Po studiach podjął pracę w kopalniach „Kazimierz”, „Renard”, był dyrektorem kopalń rud żelaza Tow. Wspólnota Interesów w Częstochowie. | ||
W 1946 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczej na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej. W 1947 roku uzyskał habilitację i jako docent pracował na [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]]. Wykładał również eksploatację rud na Wydziale Górniczym. | W 1946 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczej na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej. | ||
W 1947 roku uzyskał habilitację i jako docent pracował na [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]]. Wykładał również eksploatację rud na Wydziale Górniczym. | |||
Autor 11 prac naukowych. Dorobek naukowy dotyczy głównie geologii i górnictwa rud żelaza oraz soli potasowych, pozostawił m.in. opracowania będące analizą rabunkowej gospodarki okupanta w rudonośnym zagłębiu częstochowskim. | Autor 11 prac naukowych. Dorobek naukowy dotyczy głównie geologii i górnictwa rud żelaza oraz soli potasowych, pozostawił m.in. opracowania będące analizą rabunkowej gospodarki okupanta w rudonośnym zagłębiu częstochowskim. | ||
== | == Źródła do biogramu == | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 83-84 | * Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 83-84 |
Aktualna wersja na dzień 13:29, 23 sty 2018
Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz | |
---|---|
Nazwisko | Kontkiewicz |
Imię / imiona | Stanisław (Młodszy) |
Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż. |
Data urodzenia | 26 kwietnia 1883 |
Miejsce urodzenia | Krzywy Róg |
Data śmierci | 20 kwietnia 1951 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska |
Wydział | Wydział Geologiczno-Mierniczy
|
Dr hab. inż. Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz (1883–1951)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska
Nota biograficzna
Urodził się 26 kwietnia 1883 roku w Krzywym Rogu na Ukrainie, zmarł 20 kwietnia 1951 roku w Krakowie. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.
W latach 1902–1903 praktykował jako górnik w kopalniach „Flora” i „Saturn”. Następnie studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym, a od 1905 roku na Wydz. Mierniczym w Berg Akademie we Freibergu (Saksonia). W 1907 roku uzyskał dyplom inż. mierniczego, a w 1908 roku inż. górniczego.
Po studiach podjął pracę w kopalniach „Kazimierz”, „Renard”, był dyrektorem kopalń rud żelaza Tow. Wspólnota Interesów w Częstochowie.
W 1946 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczej na Wydziale Górniczym w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej.
W 1947 roku uzyskał habilitację i jako docent pracował na Wydziale Geologiczno-Mierniczym. Wykładał również eksploatację rud na Wydziale Górniczym.
Autor 11 prac naukowych. Dorobek naukowy dotyczy głównie geologii i górnictwa rud żelaza oraz soli potasowych, pozostawił m.in. opracowania będące analizą rabunkowej gospodarki okupanta w rudonośnym zagłębiu częstochowskim.
Źródła do biogramu
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 83-84
- Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 81
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 20. Red. A. Jakubowska. Warszawa 2009, s. 76-77, [foto]
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 104
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 162-163
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 623 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 114-116, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Krajewski R.: Stanisław Kontkiewicz : wspomnienie pośmiertne. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1951, z. 4, s. 453-455
- "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 395