Franciszek Kaim: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|death_date=11 września 1996 | |death_date=11 września 1996 | ||
|death_place=Warszawa | |death_place=Warszawa | ||
|fields= | |fields=metalurgia | ||
|dhc_year=1979 | |dhc_year=1979 | ||
|dhc_reason=za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa | |dhc_reason=za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa | ||
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH, | |||
|name=Franciszek Kaim | |name=Franciszek Kaim | ||
|image_size=9412 | |image_size=9412 | ||
}} | }} | ||
Mgr inż. '''Franciszek Kaim''' (1919–1996) | Mgr inż. '''Franciszek Kaim''' (1919–1996) | ||
Dyscyplina/specjalności: | Dyscyplina/specjalności: metalurgia | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie. | Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie. | ||
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku. | Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku. | ||
| Linia 58: | Linia 27: | ||
Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty. | Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty. | ||
W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. W latach | W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. | ||
W latach 1976–1980 był ministrem hutnictwa. | |||
W latach 1970–1979 wiceprezes Rady Ministrów PRL. | |||
Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach. | Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach. | ||
| Linia 66: | Linia 39: | ||
Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH). | Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH). | ||
== | == Źródła do biogramu == | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
| Linia 77: | Linia 50: | ||
* [''Protokół z posiedzenia Senatu AGH'' ... 9.10.1979], s. 9–10 | * [''Protokół z posiedzenia Senatu AGH'' ... 9.10.1979], s. 9–10 | ||
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18 | * Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18 | ||
{{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }} | {{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }} | ||
[[Category:Biogramy]] | |||
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]] | [[Category:Doktorzy honoris causa AGH]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:07, 31 sie 2018
| Franciszek Kaim | |
|---|---|
| Nazwisko | Kaim |
| Imię / imiona | Franciszek |
| Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
| Tytuły honorowe AGH | Doktor Honoris Causa AGH |
| Data urodzenia | 13 lutego 1919 |
| Miejsce urodzenia | Wola Drwińska |
| Data śmierci | 11 września 1996 |
| Miejsce śmierci | Warszawa |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia
|
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1979 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa |
Mgr inż. Franciszek Kaim (1919–1996)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia
Nota biograficzna
Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie.
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.
Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.
W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister.
W latach 1976–1980 był ministrem hutnictwa.
W latach 1970–1979 wiceprezes Rady Ministrów PRL.
Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach.
W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH).
Źródła do biogramu
Książki
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, s. [7], [foto]
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 71
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej [AGH] : informator. Kraków 1994, s. 28, [foto]
Artykuły
- Gazeta Wyborcza 1996, nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice, s. 18 [nekr.]
- [Protokół z posiedzenia Senatu AGH ... 9.10.1979], s. 9–10
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18