Edward Görlich: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = 1914 | | birth_date = 1914-2009 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:52, 8 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr Edward Görlich (1914-2009)
Specjalność: geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty
Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku. Pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (1947), dr UJ (1951) prof. nadzw. (1959), prof. zw. (1969). Całe swoje życie związał z Akademią; zast. prof. (1952). Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960-1972), dziekan Wydziału Ceramicznego (1960-1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971-1973), przewodniczący komitetu redakcyjnego wyd. "Nauka dla wszystkich" (1964-2002).
Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów "Inżynieria Materiałowa".
Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych. Był czynnym członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995-2000). Wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH (2002-2003), przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990-1993), wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Mat. Budowlanych SITPChem (1958-1960).
Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia. Uprawiał czynnie turystykę górską, pływał.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 17. s. 6-9
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 132/133. s. 13
- Dziennik Polski 2009 nr 161 (11-12 VII 2009). s. A10 (nekrologi)
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice : Helion, cop. 2004. S. 102