Zofia Konik: Różnice pomiędzy wersjami

Zofia Konik
Nazwisko	Konik
Imię / imiona	Zofia
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	28 lutego 1933
Miejsce urodzenia	Dąbrowa Tarnowska
Data śmierci	4 czerwca 2017
Dyscyplina/specjalności	przemysł aluminiowy, ceramika
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia

Aktualna wersja na dzień 13:11, 11 gru 2018

Dr inż. Zofia Konik (1933–2017)

Dyscyplina/specjalności: przemysł aluminiowy, ceramika

Nota biograficzna

Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. Zmarła 4 czerwca 2017 roku, pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1955 roku ukończyła studia w Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny i otrzymała stopień magistra chemii.

Od 1955 do 1961 roku pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: starszego asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–1963 w Cementowni Działoszyn, gdzie zajmowała się organizowaniem laboratorium, a 1963-1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–1981 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy w AGH na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki początkowo jako specjalista, następnie jako adiunkt naukowo-badawczy.

W 1978 roku na podstawie pracy "Wydajność procesu ługowania Al2O3 ze spieków glino-krzemianowo-wapniowych" napisanej na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki uzyskała stopień doktora.

W 1993 roku przeszła na emeryturę. Kontynuowała jednak rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego.

Uczestniczka w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji oraz otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych.

Współautorka 42 publikacji i 23 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Zespołowa Państwowa Nagroda I stopnia, Odznaka Honorowa NOT, Odznaka Honorowa Zasłużony Opolszczyźnie, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 113, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2017, nr 132 (8 VI 2017), s. A11 [nekr.]
Dziennik Polski 2017, nr 133 (9 VI 2017), s. A14 [nekr.]

Gazeta Wyborcza 2004, nr 134 (10-11 VI 2017), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. W 1955 ukończyła studia w Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny i otrzymała stopień magistra chemii.
+Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. Zmarła 4 czerwca 2017 roku, pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
-Od 1955 do 1961 r. pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: starszego asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–1963 w Cementowni Działoszyn, gdzie zajmowała się organizowaniem laboratorium, a 1963-1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–1981 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy w AGH początkowo jako specjalista, następnie jako adiunkt naukowo-badawczy.
+W 1955 roku ukończyła studia w Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny i otrzymała stopień magistra chemii.
-W 1993 r. przeszła na emeryturze i kontynuując jednak rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego.
+Od 1955 do 1961 roku pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: starszego asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–1963 w Cementowni Działoszyn, gdzie zajmowała się organizowaniem laboratorium, a 1963-1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–1981 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy w AGH na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] początkowo jako specjalista, następnie jako adiunkt naukowo-badawczy.
-Uczestniczka w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji i otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych.
+W 1978 roku na podstawie pracy  "Wydajność procesu ługowania Al2O3 ze spieków glino-krzemianowo-wapniowych"  napisanej na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki uzyskała stopień doktora.
+W 1993 roku przeszła na emeryturę. Kontynuowała jednak rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego.
+Uczestniczka w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji oraz otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych.
 Współautorka 42 publikacji i 23 patentów.
@@ Linia 37: / Linia 41: @@
 ==== Artykuły ====
+* Dziennik Polski 2017, nr 132 (8 VI 2017), s. A11 [nekr.]
+* Dziennik Polski 2017, nr 133 (9 VI 2017), s. A14 [nekr.]
 * Gazeta Wyborcza 2004, nr 134 (10-11 VI 2017), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]