|
|
| Linia 40: |
Linia 40: |
| == Nota biograficzna == | | == Nota biograficzna == |
|
| |
|
| W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczo-Hutniczej, następnie w 1952 przeniósł się na nowo powstały w 1951 roku Wydział Odlewnictwa. W 1954 roku ukończył studia pierwszego stopnia (inżynierskie), a w roku 1956 studia drugiego stopnia (magisterskie). W latach 1952-2002 nieprzerwanie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]]. Pracował w następujących jednostkach: w latach 1952-1959 - Katedra Odlewnictwa, w latach 1959-1966 - Katedra Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, następnie w latach 1966-1969 był kierownikiem Zakładu Technologii Formy w Katedra Technologii Formy, w okresie 1969-1992 kierownik Zakładu Termodynamiki Procesów Odlewniczych, wchodzącego w skład wydziałowego Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa, od 1992 roku do przejścia na emeryturę w 2002 roku był kierownikiem Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych, utworzonej po rozwiązaniu wydziałowego Instytutu. | | W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczo-Hutniczej, następnie w 1952 przeniósł się na nowo powstały w 1951 roku Wydział Odlewnictwa. W 1954 roku ukończył studia pierwszego stopnia (inżynierskie), a w roku 1956 studia drugiego stopnia (magisterskie). |
|
| |
|
| | W latach 1952-2002 nieprzerwanie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]]. Pracował w następujących jednostkach: w latach 1952-1959 - Katedra Odlewnictwa, w latach 1959-1966 - Katedra Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, następnie w latach 1966-1969 był kierownikiem Zakładu Technologii Formy w Katedra Technologii Formy, w okresie 1969-1992 kierownik Zakładu Termodynamiki Procesów Odlewniczych, wchodzącego w skład wydziałowego Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa, od 1992 roku do przejścia na emeryturę w 2002 roku był kierownikiem Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych, utworzonej po rozwiązaniu wydziałowego Instytutu. |
|
| |
|
| W 1962 roku uzyskał stopień doktora, w 1965 roku stopień doktora habilitowanego ....... | | W 1962 roku na Wydziale Odlewnictwa na podstawie pracy „Teoria obliczania wielkości nadlewów dla odlewów krzepnących w formach piaskowych” uzyskał stopień doktora, a w 1965 roku, również na Wydziale Odlewnictwa, obronił pracę habilitacyjną „Teoria obliczania procesu krzepnięcia w formach piaskowych odlewów o kształcie złożonym”. W 1966 roku został docentem, w 1972 roku został profesorem nadzwyczajnym a w 1979 roku profesorem zwyczajnym. |
| Kolejno, po ukończeniu w 1956 roku studiów magisterskich uzyskał następujące stopnie i tytuły naukowe: doktor (1962), doktor habilitowany (1965), docent (1966), profesor nadzwyczajny (1972), profesor zwyczajny (1979).
| |
|
| |
|
| | Trzykrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Odlewnictwa, w roku akademickim 1968/69, następnie w lata 1972-1974 oraz 1978-1981. w latach 1969-1972 pełnił funkcję prorektora AGH. |
|
| |
|
| W czasie pracy w AGH pełnił trzykrotnie funkcję dziekana Wydziału Odlewnictwa (rok 1968/69, lata 1972-1974 oraz 1978-1981) oraz funkcję prorektora Uczelni (lata 1969-1972).
| | Autor ponad 200 artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych polskich i zagranicznych z zakresu obliczania nadlewów, obliczania procesów krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii cieplnej żeliwiaków koksowych. |
|
| |
|
| | Autor książek — monografii z zakresu stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów. |
|
| |
|
| W latach 1977-1991 oraz 1995-2001 pełniłem funkcję przewodniczącego Stowarzyszenia Wychowanków AGH, a latach 1965-1995 byłem członkiem Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN, pełniąc funkcję sekretarza oraz przewodniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych.
| | Promotor prac 9 doktorskich. |
|
| |
|
| | W latach 1977–1991 oraz 1995–2001 przewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków AGH. W latach 1965-1995 był członkiem Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN — pełnił funkcję sekretarza oraz przewodniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych. |
|
| |
|
| Autor ponad licznych artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych polskich i zagranicznych z zakresu obliczania nadlewów, obliczania procesów krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii ciepnej żeliwiaków koksowych. Autor książek — monografii z zakresu stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów. Promotor prac doktorskich.
| |
|
| |
|
| W roku 2002 obchodził jubileusz 50-lecia pracy w AGH, 40-lecie doktoratu, 30-lecie uzyskania tytułu profesora i 10-lecie zorganizowania Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych.
| |
|
| |
|
| |
| Przewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków AGH (1977–1991, 1995–2001), członek Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN — pełnił funkcję sekretarza oraz przewodoniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych.
| |
| /////////////////////////////////
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| Kolejno, po ukończeniu w roku 1956 studiów magisterskich, uzyskiwałem następujące stopnie i tytuły naukowe:
| |
| w roku 1962 stopień doktora nauk technicznych,
| |
| w roku 1965 stopień doktora habilitowanego nauk technicznych,
| |
| w roku 1966 tytuł docenta,
| |
| w roku 1972 tytuł (i stanowisko) profesora nadzwyczajnego,
| |
| oraz w roku 1979 tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego.
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| Moje zainteresowania wymianą ciepła związane są z osobą prof. dr. inż. Mikołaja Czyżewskiego, który zaangażował mnie do Katedry Odlewnictwa w charakterze młodszego asystenta (1952 r.), a który miał opinię wybitnego specjalisty z zakresu koksownictwa oraz teorii cieplnej procesu żeliwiakowego. O Profesorze Czyżewskim opowiadano, że permanentnie rozmyślał o teorii żeliwiakowej wyprowadzając wzory nawet na pudełkach po papierosach (a palił bardzo dużo). Stąd też moja pierwsza praca dyplomowa, na stopień inżyniera, miała tytuł: „Bilans materiałowy i cieplny procesu duplex: żeliwiak - konwertor Tropenasa” (1954 r.). Promotorem pracy był prof. F. Olszak, recenzentem prof. R. Andrzejewski, a komisji egzaminacyjnej przewodniczył dziekan prof. M. Czyżewski. Do moich obowiązków w Katedrze należała opieka nad zbiorem bibliotecznym Katedry, a w szczególności jego uzupełnianie nowymi pozycjami, w tym bardzo licznymi w języku rosyjskim. Ponieważ książki rosyjskie były bardzo tanie, więc i moja prywatna biblioteka zaczęła się powiększać.
| |
|
| |
| W roku 1954, pod wpływem prac A. I. Wiejnika, przeczytanych w Żurnalu Tiechniczeskoj Fizyki, zainteresowałem się matematycznym opisem procesu krzepnięcia odlewów. Zainteresowanie to stało się moją pasją, gdy w roku 1954, kolega z Katedry mgr inż. Cz. Jakimyszyn, podarował mi książkę A. I. Wiejnika „Tiepłowyje osnowy tieorii litja” (Maszgiz, Moskwa 1953 r.), zakupioną w księgarni nad morzem (książkę tę mam do dzisiaj). Studiując to dzieło nauczyłem się podstaw teorii wymiany ciepła, teorii podobieństwa i modelowania, dowiedziałem się o złożoności ogólnego matematycznego opisu procesu stygnięcia i krzepnięcia metalu w formach odlewniczych oraz o kryteriach jego uproszczenia, a także poznałem uproszczone analityczne rozwiązania odnoszące się do form piaskowych, form metalowych, wlewnic oraz odlewów wykonywanych z tworzyw sztucznych. Ten mój kierunek bardzo życzliwie zaakceptowany został przez prof. G. Kniaginina, któremu formalnie podlegałem jako kierownikowi Zakładu Odlewnictwa Staliwa. Moja praca magisterska, wykonana pod kierunkiem prof. G. Kniaginina w roku 1956 miała tytuł: „Kierowanie krzepnięciem odlewów w formach piaskowych”.
| |
|
| |
| W roku 1962 obroniłem na Wydziale Odlewnictwa pracę doktorską pt.: „Teoria obliczania wielkości nadlewów dla odlewów krzepnących w formach piaskowych”, a następnie w roku 1965, również na Wydziale Odlewnictwa, obroniłem pracę habilitacyjną pt.: „Teoria obliczania procesu krzepnięcia w formach piaskowych odlewów o kształcie złożonym”.
| |
|
| |
| W latach 1959-2001 opublikowałem ponad 200 artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych, z czego blisko połowa w ostatnich 20 latach, co było wynikiem nacisku przez różne gremia na publikowanie, w tym również w czasopismach zagranicznych. Oceniam pozytywnie ten doping, albowiem wyznaję wielokrotnie sprawdzoną zasadę, że w czasie pisania prac rodzą się nowe pomysły i zarodki przyszłych prac. W 90% prac byłem jedynym autorem, co wynikało z faktu realizacji po roku 1965 głównie prac teoretycznych. Wydałem również 4 książki - monografie z zakresu teorii stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów. Byłem promotorem 9. przewodów doktorskich, zakończonych uzyskaniem stopnia doktora nauk technicznych; stopnie doktora nauk technicznych otrzymały następujące osoby: W. Przybytniowski, W. Kapturkiewicz, A. Gradowski, G. Friebe, Nguyen-ngoc Thu, W. Szczepański, W. Krajewski, R. Skoczylas, H. Tabiś.
| |
|
| |
| W pracach swoich często używałem słowa teoria lub jego pochodnych, w sensie opisu procesów z zastosowaniem nauk podstawowych, a przede wszystkim fizyki i matematyki, opisu prowadzącego do konkretnych rozwiązań, analitycznych lub numerycznych, przydatnych dla praktyki. Kolejność postępowania była następująca: sformułowanie problemu, opis fizyczny, uproszczenie modelu fizycznego, model matematyczny, rozwiązanie i jego analiza z wykorzystaniem kryteriów podobieństwa. Z uzyskanych rozwiązań wynikały nowe, głębsze informacje o procesie. Jako zasadę stosowałem przekształcenie równań do postaci bezwymiarowej, co dodatkowo wzbogacało wiedzę o procesie.
| |
|
| |
| W latach 50. i 60. należałem do nielicznej grupy teoretyków w odlewnictwie. Panowało wówczas powszechne przekonanie, zapewne wówczas słuszne, lecz nie dla mnie, że doświadczenie przemysłowe w dziedzinie odlewnictwa jest najważniejsze, zarówno w badaniach jak i w dydaktyce. Zresztą moje prace z tamtych lat w zakresie zasilania odlewów staliwnych miały rozbudowaną część doświadczalną, realizowaną w warunkach przemysłowych. Dzisiaj można powiedzieć, że teoria w odlewnictwie jest zawodem, albowiem znacznie wzrosła głębia i siła metod teoretycznych. Podobnie zawodem jest obsługa wielu skomplikowanych urządzeń, w nowoczesnych laboratoriach odlewniczych.
| |
|
| |
| Prace, które zrealizowałem, dotyczyły następujących problemów odlewnictwa: obliczanie nadlewów, obliczanie procesu krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii cieplnej żeliwiaków koksowych.
| |
| Seminarium z okazji jubileuszu prof. Władysława Longi n.t. modelowania przepływu ciepła i masy
| |
| ==== Odznaczenia i nagrody ==== | | ==== Odznaczenia i nagrody ==== |
|
| |
|
Prof. zw. dr hab. inż. Władysław Longa ( )
biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo, termodynamika
Nota biograficzna
W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczo-Hutniczej, następnie w 1952 przeniósł się na nowo powstały w 1951 roku Wydział Odlewnictwa. W 1954 roku ukończył studia pierwszego stopnia (inżynierskie), a w roku 1956 studia drugiego stopnia (magisterskie).
W latach 1952-2002 nieprzerwanie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Odlewnictwa. Pracował w następujących jednostkach: w latach 1952-1959 - Katedra Odlewnictwa, w latach 1959-1966 - Katedra Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, następnie w latach 1966-1969 był kierownikiem Zakładu Technologii Formy w Katedra Technologii Formy, w okresie 1969-1992 kierownik Zakładu Termodynamiki Procesów Odlewniczych, wchodzącego w skład wydziałowego Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa, od 1992 roku do przejścia na emeryturę w 2002 roku był kierownikiem Katedry Modelowania Procesów Odlewniczych, utworzonej po rozwiązaniu wydziałowego Instytutu.
W 1962 roku na Wydziale Odlewnictwa na podstawie pracy „Teoria obliczania wielkości nadlewów dla odlewów krzepnących w formach piaskowych” uzyskał stopień doktora, a w 1965 roku, również na Wydziale Odlewnictwa, obronił pracę habilitacyjną „Teoria obliczania procesu krzepnięcia w formach piaskowych odlewów o kształcie złożonym”. W 1966 roku został docentem, w 1972 roku został profesorem nadzwyczajnym a w 1979 roku profesorem zwyczajnym.
Trzykrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Odlewnictwa, w roku akademickim 1968/69, następnie w lata 1972-1974 oraz 1978-1981. w latach 1969-1972 pełnił funkcję prorektora AGH.
Autor ponad 200 artykułów w wydawnictwach naukowych oraz naukowo-technicznych polskich i zagranicznych z zakresu obliczania nadlewów, obliczania procesów krzepnięcia odlewów w formach piaskowych i metalowych, teoretycznych podstaw analizy różniczkowej krzywych stygnięcia odlewów oraz podstaw modelowania funkcji źródła ciepła przemian fazowych, teorii cieplnej żeliwiaków koksowych.
Autor książek — monografii z zakresu stygnięcia, krzepnięcia i zasilania odlewów.
Promotor prac 9 doktorskich.
W latach 1977–1991 oraz 1995–2001 przewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków AGH. W latach 1965-1995 był członkiem Komitetu Hutnictwa (przemianowanego następnie na Komitet Metalurgii) PAN — pełnił funkcję sekretarza oraz przewodniczącego sekcji Teorii Procesów Odlewniczych.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia publikacji
https://bpp.agh.edu.pl/autor/longa-wladyslaw-03125
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2005. Oprac. K. Matl. Kraków 2005, s. 40 - 187
- Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Kraków 2011, s. 15, 36, 44
Artykuły
- Dańko R., Górny M..: Wydział Odlewnictwa AGH. Vivat Akademia 2018 nr 19 grudzień, s. 14-20, [foto]
- Longa W.: Mój pięćdziesięcioletni związek z AGH oraz z teorią cieplną odlewnictwa - Eheu, fugaces labbuntur anni. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 112. s. 24-25
- Suchy T.: Jubileusz 50-lecia pracy w AGH Profesora Władysława Longi. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 112. s. 23, [foto]
stan na dzień 19.06.2017
