Adam Julian Piotr Ludkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1885 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1958 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:53, 8 sty 2014
| Adam Julian Piotr Ludkiewicz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Ludkiewicz | ||||||||
| Imię / imiona | Adam | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1885 | ||||||||
| Data śmierci | 1958 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia stali
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski OOP, medale za Długoletnią Służbę i Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (przed II wojną), Złoty Krzyż Zasługi (po wojnie). | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Adam Ludkiewicz (1885–1958)
Specjalność: metalurgia stali
Urodził się 11 lipca 1885 roku w majątku Kaukle pow. poniewski na Ziemi Koweńskiej, zmarł 8 lipca 1958 roku w Krakowie. Pochowany w Krakowie na cmentarzu Salwatorskim. Ukończył w 1914 r. Wydział Metalurgiczny w Inst. Górniczym w Petersburgu ze stopniem inżyniera. Od 1922 r. związany z AG, gdzie rozpoczął pracę jako st. asystent na Wydziale Metalurgicznym. W 1924 r. został adiunktem, od 1925 r. wykładał metalurgię dla górników, a od 1928 r. również dla hutników. W 1931 r. habilitował się i został docentem metalurgii żelaza i metalurgii ogólnej, następnie w 1932 r. prof. nadzw. metalurgii stali na Wydz. Hutniczym. W 1939 r. aresztowany wraz z innymi profesorami i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie wraz z profesorami Czyżewskim, Jeżewskim i Goetlem założył Szkołę Górniczo — Hutniczo — Mierniczą w Krakowie, która przetrwała całą okupację niemiecką i była tajną Akademią Górniczo-Hutniczą.
Po wojnie w 1945 r. podjął pracę w Akademii jako prof. zwyczajny metalurgii stali. W 1953 r. otrzymał stopień doktora nauk technicznych. Był autorem wielu prac naukowych z metalurgii surówki i stali, z których część została ogłoszona drukiem, a część wykorzystana w przemyśle. Jego referaty, wykłady cechowało nowatorstwo oparte na własnych koncepcjach.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 130–133
- Słownik biograficzny techników polskich. S. 81–83