Kazimierz Franciszek Jeleń: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 74: Linia 74:


Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda im. prof. W. Taklińskiego, Nagroda Ministra (II stopnia, dwukrotnie).
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda im. prof. W. Taklińskiego, Nagroda Ministra (II stopnia, dwukrotnie).


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 81: Linia 80:


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==


==== Książki ====
==== Książki ====

Wersja z 08:16, 11 kwi 2019

Kazimierz Franciszek Jeleń
Kazimierz Jelen.jpg
Nazwisko Jeleń
Imię / imiona Kazimierz Franciszek
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Tytuły honorowe AGH Profesor Honorowy AGH
Data urodzenia 2 stycznia 1940
Miejsce urodzenia Jordanów


Dyscyplina/specjalności fizyka, fizyka jądrowa, energetyka jądrowa, odnawialne źródła energii, detektory, chromatografia gazowa
Pełnione funkcje Prorektor ds. Nauki (2005-2008)
Wydział Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Fizyki i Techniki Jądrowej19901993
DziekanWydział Fizyki i Techniki Jądrowej19992002
DziekanWydział Fizyki i Techniki Jądrowej20022005
ProrektorAGH20052008



Prof. dr hab. Kazimierz Franciszek Jeleń (1940–)

Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka jądrowa, energetyka jądrowa, odnawialne źródła energii, detektory, chromatografia gazowa

Nota biograficzna

Urodził się 2 stycznia 1940 roku w Jordanowie.

W 1958 roku podjął studia na kierunku fizyka na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia ukończył w 1963 roku, uzyskując stopień magistra fizyki na podstawie pracy dyplomowej wykonanej w Instytucie Techniki Jądrowej AGH.

Od 1963 roku zatrudniony jako asystent w Instytucie Techniki Jądrowej AGH.

W AGH przepracował ponad pięćdziesiąt lat (aż do emerytury w 2013 roku). W tym czasie przeszedł wszystkie etapy zatrudnienia pracownika naukowo-dydaktycznego – od asystenta do profesora zwyczajnego, podejmując pracę dydaktyczną, naukową i organizacyjną.

W latach 1963-1964 był asystentem, następnie w latach 1965-1971 starszym asystentem, adiunktem w latach 1972–1982, a w okresie 1983-1993 docentem.

W latach 1984-1986 był kierownikiem Samodzielnej Pracowni Dydaktyki Fizyki Międzyresortowego Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej, następnie w latach 1987–1993 kierownikiem Pracowni Detektorów, a latach 1993–1999 kierownikiem Zakładu Fizyki Cząstek Elementarnych i Detektorów.

W 1971 roku został doktorem nauk fizycznych, w 1982 roku doktorem habilitowanym. Profesorem nadzwyczajnym został w 1995 roku, a profesorem zwyczajnym w 1998 roku.

W latach 1985–1988 był wicedyrektorem Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej. W latach 1990–1993 prodziekan Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej. W roku 1999 został wybrany na stanowisko dziekana Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej (obecnie Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej). Funkcję tę pełnił przez dwie kadencje (do 2005 r.), a następnie w latach 2005–2008 był Prorektorem AGH ds. Nauki. Był kierownikiem Centrum Problemów Energetycznych AGH, które zostało powołane w 2005 roku.

W latach 1971–1972 przebywał na stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Hanowerze (w Niedersächsisches Landesamt für Bodenforschung), Kolonii, Heidelbergu, Monachium, a w latach 1983–1985 na kontrakcie w Instytucie Geologii w Hanowerze.

Duże znaczenie w jego karierze naukowej stanowiły wyjazdy zagraniczne. W roku 1971 uzyskał roczne stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, co zaowocowało wyjazdem do Republiki Federalnej Niemiec, do Niedersächsisches Landesamt für Bodenforschung w Hanowerze. Tam miał możliwość zapoznania się z praktycznymi aspektami spektrometrii masowej w zastosowaniu do badań geologicznych oraz z metodami datowania izotopowego, głównie z wykorzystaniem radiowęgla i trytu (ta tematyka była również rozwijana w AGH). W tym samym instytucie był zatrudniony w latach 1983-1985. Zadaniem Profesora było zbudowanie kompletnego półautomatycznego układu do pomiaru aktywności 14C w próbkach o małej zawartości węgla. Układ ten przez wiele lat pracował w Hanowerze, poszerzając zakres mierzonych materiałów. Bardzo ważnym momentem w pracy Profesora było włączenie jego zespołu do prac w Deutsches Elektronen-Synchrotron (DESY) w Hamburgu przy akceleratorze HERA. Zespół podjął się zaprojektowania, zbudowania i zapewnienia przez ponad dziesięć lat eksploatacji jednego z elementów detektora ZEUS. Dzięki doświadczeniu zdobytemu w DESY zespół otrzymał zaproszenie do współpracy w następnym wielkim eksperymencie – w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN przy akceleratorze LHC.

Autor i współautor ponad 180 publikacji. Autor kilku patentów. Promotor prac doktorskich.

10 kwietnia 2019 roku podczas uroczystego posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej otrzymał godność Profesora Honorowego AGH.

Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Senatu AGH.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda im. prof. W. Taklińskiego, Nagroda Ministra (II stopnia, dwukrotnie).

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/jelen-kazimierz-01530

Źródła do biogramu

Książki

  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 201
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004, portr. s. [4] tabl.
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 189

Artykuły

  • Rektor na kadencję 2005-2008 wybrany. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 139, s. 3
  • Władze dziekańskie na kadencję 2002-2005. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 106/107, s. 16, III okładki, [foto]

Inne


stan na dzień 11.04.2019