Aleksander Lisowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1919 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1976 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:55, 8 sty 2014
| Aleksander Lisowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Lisowski |
| Imię / imiona | Aleksander |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 1919 |
| Data śmierci | 1976 |
| Dyscyplina/specjalności | wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
|
Prof. zw. dr inż. Aleksander Lisowski (1919–1976)
Specjalność: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
Aleksander Lisowski urodził się 6 marca 1919 r. w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Od 1920 roku mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej, a następnie do państwowego gimnazjum. W 1936 roku otrzymał świadectwo dojrzałości.
Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.
Po uruchomieniu filli Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 roku uzyskując dyplom inżyniera budownictwa.
W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.
We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.
W 1951 roku obronił pracę doktorską nt. „Wyboczenie kopuł obrotowych na tle wyboczenia płyt kolistych”.
We wrześniu 1952 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej jako zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów. W 1954 roku uzyskał stopień i stanowisko docenta, następnie 15 grudnia 1957 roku tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 roku.
Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 roku, Profesor Aleksander Lisowski rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki. W 1963 roku otrzymał tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego.
Bardzo aktywna działalność naukowa Profesora obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa.
W końcu lat 50-tych Profesor Aleksander Lisowski zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.
Dorobek naukowy Profesora Aleksandra Lisowskiego wynosi około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych.
Wydał szereg prac naukowych dotyczących podstaw programowania na maszyny matematyczne.
Profesor Lisowski był nie tylko wielkim uczonym, który wniósł trwały wkład w naukę, ale także wybitnym pedagogiem i przyjacielem młodzieży akademickiej.
Profesor oddawał się również swojej dodatkowej pasji, którą była rzeźba w drewnie. Miał kilka wystaw.
We wrześniu 1973 roku wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci. Profesor Aleksander Lisowski zmarł 25 czerwca 1976 roku w Warszawie.
Źródło:
- Mechanika. Kwartalnik AGH 2002 T. 21, z. 1. s. 9–11