Mieczysław Nosowicz

Mieczysław Nosowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Nosowicz
Imię / imiona	Mieczysław
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. mgr inż.
Data urodzenia	18 października 1901
Miejsce urodzenia	Sambor
Data śmierci	25 lutego 1969
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	eksploatacja samochodów
Wydział	Wydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. nadzw. mgr inż. Mieczysław Nosowicz (1901–1969)

Dyscyplina/specjalności: eksploatacja samochodów

Nota biograficzna

Urodził się 18 października 1901 roku w Samborze (województwo lwowskie). Zmarł 25 lutego 1969 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1928 roku ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej uzyskując dyplom inżyniera mechanika.

W 1959 roku otrzymał stanowisko docenta (Politechnika Krakowska), a w 1966 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym.

Przed II wojną światową pracował w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów w Warszawie (1928-1939), zajmując się badaniem kotłów parowych, gospodarką cieplną i odbiorami gwarancyjnymi kotłów i silników spalinowych. W latach 1932-1934 przebywał w Zurychu, gdzie prowadził badania jako asystent wolontariusz w zakładzie badania materiałów przy tamtejszej Politechnice. Następnie, w latach 1939-1940, kierował stacja obsługi technicznej i warsztatami samochodowymi firmy Auto-Motor we Lwowie. Podczas wojny (1939-1941) wykładał w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1944 roku, po zbombardowaniu Lwowa przez lotnictwo sowieckie, wyjechał do Krakowa.

W latach 1945-1946 zajmował stanowisko starszego asystenta, następnie adiunkta w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Śląskiej, zorganizowanej wówczas w Krakowie.

Od 1950 roku był adiunktem Katedry Pojazdów Samochodowych na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie.

W tym samym roku utworzono nową Katedrę Pojazdów Mechanicznych, przemianowaną w 1953 roku na Katedrę Technologii i Eksploatacji Samochodów i Ciągników już na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kierownictwo obu tych katedr sprawował w charakterze zastępcy profesora. W latach 1956-1958 kierował ponadto Katedrą Silników Spalinowych. Od 1954 roku został doradcą technicznym i weryfikatorem w oddziale krakowskim Centralnego Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego, a od 1957 roku był członkiem Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie.

Współpracował przy wykonaniu szeregu projektów zajezdni samochodowych, baz transportowych oraz dworców Państwowej Komunikacji Samochodowej. Uważany za pioniera w dziedzinie badań nad eksploatacja pojazdów samochodowych w Polsce. Autor studium: "Problemy zanieczyszczania atmosfery... ruchem pojazdów samochodowych" ("Czasopismo Techniczne" 1966 nr 3), wyprzedzając znacznie inne publikacje w tej tematyce w naszym kraju. Promotor szeregu przewodów doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników (SIMP), członek zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Krakowie, członek Komisji Gospodarki Komunalnej w Krakowie, zastępca przewodniczącego Kolegium Komunikacyjnego Rady Narodowej miasta Krakowa, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie (1954-1965).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Źródła do biogramu

Książki

• Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 147-148, [foto]
• Polski Słownik Biograficzny. T. 23/2, z. 97 : Nos Aleksander - Nussbaum Hilary. Wrocław [etc.] 1978, s. 235
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 128-129