Antoni Cieśla: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1950–
| birth_date = 1950
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date =  

Wersja z 15:55, 8 sty 2014

Antoni Cieśla
Nazwisko Cieśla
Imię / imiona Antoni
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż, prof. nadzw. AGH
Data urodzenia 1950


Dyscyplina/specjalności elektrotechnika, elektrotechnologie, krioelektrotechnika, nadprzewodnictwo, teoria pola elektromagnetycznego



Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi (2002), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001).
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki19992002
ProdziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki20022005
ProrektorAGH20052008
DziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki20082012
DziekanWydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Inżynierii Biomedycznej20122016

Dr hab. inż, prof. nadzw. AGH Antoni Cieśla (1950–)

Specjalność: elektrotechnika, elektrotechnologie, krioelektrotechnika, nadprzewodnictwo, teoria pola elektromagnetycznego

Urodził się 30 stycznia 1950 roku w Rylowej (powiat Brzesko). Absolwent AGH — 1973, dr — Politechnika Poznańska 1978, dr hab. — AGH 1998.

Od 1972 roku związany z AGH. Prodziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki w latach 1999–2005. Prorektor ds. Kształcenia od 2005 roku.

Członek Polskiego Komitetu Elektrostatyki, Sekcji Krioelektrotechniki Komitetu Elektrotechniki PAN, Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Grupy Roboczej ds. Nadprzewodnictwa), Polskiego Komitetu Materiałów Elektrotechnicznych SEP, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Towarzystwa Zastosowań Elektromagnetyzmu, International Compumag Society.

Autor około 130 publikacji.

Źródło:

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 55, portr.
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005 nr 139. s. 3