Bolesław Krupiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = 1893 | | birth_date = 1893 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1972 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 16:02, 8 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Bolesław Krupiński (1893-1972)
Specjalność: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych
Urodził się w Woronczynie k. Włodzimierza 15 marca 1893 roku, zmarł w Warszawie 24 października 1972 roku. Studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i w Akademii Górniczej w Krakowie. Tutaj uzyskał dyplom inżyniera górniczego w 1923 r. W l. 1928-1939 pracował w górnictwie. W czasie wojny więzień obozu w Buchenwaldzie. W l. 1945-1949 był naczelnym dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Od 1950 r. sprawował m. in. funkcje: wiceministra górnictwa, przewodniczącego Rady Naukowej Głównego Inst. Górnictwa, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa.
W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent i współzałożyciel Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1946-47), prof. nadzw. (1947), kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1947-63), prof. zwyczajny (1950). Pracownik Politechniki Śląskiej, Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach, Gł. Inst. Górnictwa w Katowicach. Wykreował nową specjalność - projektowanie i budowa kopalń. Stworzył teorię kompleksowego zagospodarowania okręgów górniczych, wykorzystaną przy projektowaniu Rybnickiego Okręgu Węglowego, Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego i Lubińsko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Zajmował się także wpływem eksploatacji górniczej na powierzchnię, ochronną złóż i środowiska naturalnego.
Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji górnictwa, ekspoloatacji złóż, projektowania zakładów górniczych, nauki o pyłach i gazach kopalnianych.
Członek korespondent PAN i towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wielokrotnie sprawował funkcję przewodniczącego komisji węglowej Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Doktor honoris causa uniwersytetu w Limie.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 7 : Nauki o Ziemi i górnicze. A-Z. Wrocław 1992. S. 97-102
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2 : H-Ł. Warszawa 1995. S. 354-356
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 111
- Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75-77