Maksymilian Tytus Huber: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Komandorski OPRest. (1925), Złote Krzyże Zasługi, Odznaka Orląt | | awards = Krzyż Komandorski OPRest. (1925), Złote Krzyże Zasługi, Odznaka Orląt i nagroda państwowa I stopnia za całokształt działalności (1948). | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 1945 | | dhc_year = 1945 | ||
| dhc_reason = za wybitne osiągnięcia | | dhc_reason = za wybitne osiągnięcia w dziedzinie mechaniki technicznej (wytrzymałość konstrukcji lotniczych i zbrojeniowych, teoria sprężystości, stateczność ustrojów sprężystych, zagadnienie wytężenia) | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Maksymilian Tytus Huber''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Maksymilian Tytus Huber''' (1872–1950) | ||
Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności | Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności | ||
Urodził się | Urodził się 4 stycznia 1872 roku w Krościenku nad Dunajcem, zmarł w Krakowie 9 grudnia 1950 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu. | ||
Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor | Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor w 1921/22 roku. | ||
W AGH od 1949 roku kierował specjalnie dla niego utworzoną Katedrą Wyższych Zagadnień Mechaniki, gdzie prowadził wykłady z teorii plastyczności i sprężystości. | |||
Autor ponad 300 prac, | Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–1918), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–1939), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych. | ||
Członek założyciel ANT | Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–1950). Doktor honoris causa Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950). | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biogramy uczonych polskich. Cz. | * Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 143–150 | ||
* Uczeni Polscy | * Uczeni Polscy XIX–XX. T. 2 H–Ł. Warszawa 1995. S. 65–67 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 22–24 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1920–1932.Warszawa 1932. S. 34–39 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 81–82 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 135. s. 6 | ||
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Maksymilian Tytus Huber (1872–1950)
Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności
Urodził się 4 stycznia 1872 roku w Krościenku nad Dunajcem, zmarł w Krakowie 9 grudnia 1950 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu.
Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor w 1921/22 roku.
W AGH od 1949 roku kierował specjalnie dla niego utworzoną Katedrą Wyższych Zagadnień Mechaniki, gdzie prowadził wykłady z teorii plastyczności i sprężystości.
Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–1918), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–1939), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych.
Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–1950). Doktor honoris causa Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950).
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 143–150
- Uczeni Polscy XIX–XX. T. 2 H–Ł. Warszawa 1995. S. 65–67
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 22–24
- Akademia Nauk Technicznych 1920–1932.Warszawa 1932. S. 34–39
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 81–82
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 135. s. 6