Paul Hagenmuller: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1989
| dhc_year = 1989
| dhc_reason = za zasługi dla rozwoju nauki o materiałach i inżynierii materiałowej oraz za twórczą współpracę z polskimi ośrodkami naukowymi, a w szczególności z naszą Uczelnią
| dhc_reason = za zasługi dla rozwoju nauki o materiałach i inżynierii materiałowej oraz za twórczą współpracę z polskimi ośrodkami naukowymi, a w szczególności z naszą Uczelnią
}}
}}
Prof. dr '''Paul Hagenmuller''' (1921-)
Prof. dr '''Paul Hagenmuller''' (1921-)
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: fizykochemia ciała stałego
Specjalność: fizykochemia ciała stałego


Urodził się we Francji. W 1943 r. ukończył studia wyższe z zakresu chemii w Strassbourgu, doktorant paryskiej Sorbony (1950), następnie docent oraz profesor Katedry Chemii Nieorganicznej w Bordeaux.
Urodził się we Francji. W 1943 r. ukończył studia wyższe z zakresu chemii w Strassbourgu, doktorant paryskiej Sorbony (1950), następnie docent oraz profesor Katedry Chemii Nieorganicznej w Bordeaux.


Jeden z najwybitniejszych autorytetów w dziedzinie fizykochemii ciała stałego. Organizator i kierownik Instytutu Chemii Ciała Stałego przy Uniwersytecie w Bordeaux. Członek Akademii Nauk 11 krajów.
Jeden z najwybitniejszych autorytetów w dziedzinie fizykochemii ciała stałego. Organizator i kierownik Instytutu Chemii Ciała Stałego przy Uniwersytecie w Bordeaux. Członek Akademii Nauk 11 krajów.


Źródło:
Źródło:

Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. dr Paul Hagenmuller (1921-)

Specjalność: fizykochemia ciała stałego

Urodził się we Francji. W 1943 r. ukończył studia wyższe z zakresu chemii w Strassbourgu, doktorant paryskiej Sorbony (1950), następnie docent oraz profesor Katedry Chemii Nieorganicznej w Bordeaux.

Jeden z najwybitniejszych autorytetów w dziedzinie fizykochemii ciała stałego. Organizator i kierownik Instytutu Chemii Ciała Stałego przy Uniwersytecie w Bordeaux. Członek Akademii Nauk 11 krajów.

Źródło:

  • Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
  • Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH