Czesław Kazimierz Olech: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Państwowa (I st. 1976), Medal Martina Drimowa Bułgarskiej Akademii Nauk (1979), Medal im. Bernarda Bolzano  Czechosłowackiej Akademii Nauk (1981), Medal im. Stefana Banacha PAN (1992), Krzyż Komandorski OOP (1984).
| awards = Państwowa (I st. 1976), Medal Martina Drimowa Bułgarskiej Akademii Nauk (1979), Medal im. Bernarda Bolzano  Czechosłowackiej Akademii Nauk (1981), Medal im. Stefana Banacha PAN (1992), Krzyż Komandorski OOP (1984).
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 2008
| dhc_year = 2008
| dhc_reason = za  dorobek naukowy istotnie wzbogacający rozwój teorii równań różniczkowych i teorii sterowania w świecie, a w szczególności w Polsce i w AGH oraz za zasadniczy wpływ na rozwój kadry naukowej oraz naukowo-dydaktycznej i inżynierskiej z zakresu automatyki i innych dyscyplin nauk technicznych
| dhc_reason = za  dorobek naukowy istotnie wzbogacający rozwój teorii równań różniczkowych i teorii sterowania w świecie, a w szczególności w Polsce i w AGH oraz za zasadniczy wpływ na rozwój kadry naukowej oraz naukowo-dydaktycznej i inżynierskiej z zakresu automatyki i innych dyscyplin nauk technicznych
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Czesław Kazimierz Olech''' (1931-)
Prof. zw. dr hab. '''Czesław Kazimierz Olech''' (1931-)
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: matematyka; równania różniczkowe
Specjalność: matematyka; równania różniczkowe


Urodził się 22 maja 1931 roku w Pińczowie. W 1949 roku ukończył I LO Stefana Żeromskiego w Kielcach, absolwent UJ (1954 rok). W latach 1954-1957 był doktorantem i obronił pracę pt: " O koincydencji asymptotycznej zbiorów usłanych przez całki dwu układów równań różniczkowych zwyczajnych" w Instytucie Matematycznym PAN w roku 1958. Habilitację uzyskał w tym samym instytucie w 1962 roku na podstawie pracy "On the global stability of an autonomous system on the plane". W roku 1966 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1973 tytuł profesora zwyczajnego. Członek korespondent PAN 1973-, członek rzeczywisty PAN 1983-, członek czynny PAU 1996-, dr honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego 1989 oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006.
Urodził się 22 maja 1931 roku w Pińczowie. W 1949 roku ukończył I LO Stefana Żeromskiego w Kielcach, absolwent UJ (1954 rok). W latach 1954–1957 był doktorantem i obronił pracę pt: „ O koincydencji asymptotycznej zbiorów usłanych przez całki dwu układów równań różniczkowych zwyczajnych” w Instytucie Matematycznym PAN w roku 1958. Habilitację uzyskał w tym samym instytucie w 1962 roku na podstawie pracy „On the global stability of an autonomous system on the plane”. W roku 1966 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1973 tytuł profesora zwyczajnego. Członek korespondent PAN 1973-, członek rzeczywisty PAN 1983-, członek czynny PAU 1996-, dr honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego 1989 oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006.


W latach 1960-61 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Solomona Lefschetza, twórcy ośrodka zajmującego się równaniami różniczkowymi i matematyczną teorią sterowania. Odbył staże naukowe w USA, Włoszech i Kanadzie.
W latach 1960–1961 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Solomona Lefschetza, twórcy ośrodka zajmującego się równaniami różniczkowymi i matematyczną teorią sterowania. Odbył staże naukowe w USA, Włoszech i Kanadzie.


W okresie swojej pracy zajmował się przede wszystkim fundamentalnymi problemami nauk stosowanych, a w szczególności asymptotyczną stabilnością i globalną asymptotyczną stabilnością, z wykorzystaniem twierdzeń Lapunowa i ich uogólnień. Szczególnie cenne są liczne zastosowania w teorii sterowania i w rachunku wariacyjnym. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji oraz promotorem kilku prac doktorskich i recenzentem licznych prac doktorskich i habilitacyjnych.
W okresie swojej pracy zajmował się przede wszystkim fundamentalnymi problemami nauk stosowanych, a w szczególności asymptotyczną stabilnością i globalną asymptotyczną stabilnością, z wykorzystaniem twierdzeń Lapunowa i ich uogólnień. Szczególnie cenne są liczne zastosowania w teorii sterowania i w rachunku wariacyjnym. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji oraz promotorem kilku prac doktorskich i recenzentem licznych prac doktorskich i habilitacyjnych.


Pracował między innymi w Katedrze Matematyki AGH, przez szereg lat wykładał matematykę na AGH, ale jego głównym miejscem pracy była Polska Akademia Nauk. Pełnił funkcje kierownicze w wielu instytucjach: Instytut Matematyczny PAN (dyrektor 1970-1986), Międzynarodowe Centrum Matematyczne im. Stefana Banacha PAN (współorganizator i dyrektor 1972-1991), Rada Naukowa Instytutu Matematycznego PAN (przewodniczący 1990-2002), Komitet Matematyki PAN (przewodniczący 1987-1989), wieloletni członek CKK. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1955 oraz wielu organizacji i stowarzyszeń matematycznych w Polsce i za granicą.
Pracował między innymi w Katedrze Matematyki AGH, przez szereg lat wykładał matematykę na AGH, ale jego głównym miejscem pracy była Polska Akademia Nauk. Pełnił funkcje kierownicze w wielu instytucjach: Instytut Matematyczny PAN (dyrektor 1970–1986), Międzynarodowe Centrum Matematyczne im. Stefana Banacha PAN (współorganizator i dyrektor 1972–1991), Rada Naukowa Instytutu Matematycznego PAN (przewodniczący 1990–2002), Komitet Matematyki PAN (przewodniczący 1987–1989), wieloletni członek CKK. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1955 oraz wielu organizacji i stowarzyszeń matematycznych w Polsce i za granicą.


Źródło:
Źródło:
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Czesławowi Olechowi], portr.
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Czesławowi Olechowi], portr.
* Uchwała nr 142/2008 r. Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Czesławowi Olechowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r. s. 43
* Uchwała nr 142/2008 r. Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Czesławowi Olechowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r. s. 43
* Współcześni uczeni polscy. Słownik Biograficzny. T 3 : M-R. Warszawa 2000. S. 354
* Współcześni uczeni polscy. Słownik Biograficzny. T 3 : M-R. Warszawa 2000. S. 354



Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. Czesław Kazimierz Olech (1931-)

Specjalność: matematyka; równania różniczkowe

Urodził się 22 maja 1931 roku w Pińczowie. W 1949 roku ukończył I LO Stefana Żeromskiego w Kielcach, absolwent UJ (1954 rok). W latach 1954–1957 był doktorantem i obronił pracę pt: „ O koincydencji asymptotycznej zbiorów usłanych przez całki dwu układów równań różniczkowych zwyczajnych” w Instytucie Matematycznym PAN w roku 1958. Habilitację uzyskał w tym samym instytucie w 1962 roku na podstawie pracy „On the global stability of an autonomous system on the plane”. W roku 1966 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1973 tytuł profesora zwyczajnego. Członek korespondent PAN 1973-, członek rzeczywisty PAN 1983-, członek czynny PAU 1996-, dr honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego 1989 oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006.

W latach 1960–1961 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Solomona Lefschetza, twórcy ośrodka zajmującego się równaniami różniczkowymi i matematyczną teorią sterowania. Odbył staże naukowe w USA, Włoszech i Kanadzie.

W okresie swojej pracy zajmował się przede wszystkim fundamentalnymi problemami nauk stosowanych, a w szczególności asymptotyczną stabilnością i globalną asymptotyczną stabilnością, z wykorzystaniem twierdzeń Lapunowa i ich uogólnień. Szczególnie cenne są liczne zastosowania w teorii sterowania i w rachunku wariacyjnym. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji oraz promotorem kilku prac doktorskich i recenzentem licznych prac doktorskich i habilitacyjnych.

Pracował między innymi w Katedrze Matematyki AGH, przez szereg lat wykładał matematykę na AGH, ale jego głównym miejscem pracy była Polska Akademia Nauk. Pełnił funkcje kierownicze w wielu instytucjach: Instytut Matematyczny PAN (dyrektor 1970–1986), Międzynarodowe Centrum Matematyczne im. Stefana Banacha PAN (współorganizator i dyrektor 1972–1991), Rada Naukowa Instytutu Matematycznego PAN (przewodniczący 1990–2002), Komitet Matematyki PAN (przewodniczący 1987–1989), wieloletni członek CKK. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1955 oraz wielu organizacji i stowarzyszeń matematycznych w Polsce i za granicą.

Źródło:

  • [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Czesławowi Olechowi], portr.
  • Uchwała nr 142/2008 r. Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Czesławowi Olechowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 29 października 2008 r. s. 43
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik Biograficzny. T 3 : M-R. Warszawa 2000. S. 354