Edward Popiołek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|function=Prodziekan Wydziału Geodezji Górniczej (1990–1993) | |function=Prodziekan Wydziału Geodezji Górniczej (1990–1993) | ||
|faculty=Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska | |faculty=Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska | ||
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | |||
}} | }} | ||
'''Edward Popiołek''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | '''Edward Popiołek''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | ||
Linia 16: | Linia 17: | ||
W 1957 roku ukończył Technikum Górnicze w Krakowie i następnie rozpoczął studia na Wydziale Geodezji Górniczej AGH, gdzie w 1962 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera w zakresie geodezji górniczej. | W 1957 roku ukończył Technikum Górnicze w Krakowie i następnie rozpoczął studia na Wydziale Geodezji Górniczej AGH, gdzie w 1962 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera w zakresie geodezji górniczej. | ||
W 1962 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze Geodezji Górniczej [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydział Geodezji Górniczej]]. | W 1962 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze Geodezji Górniczej [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydział Geodezji Górniczej]]. W 1969 roku na podstawie rozprawy "Metody badania deformacji szybów górniczych na przykładzie kopalń LGOM" uzyskał doktorat. W 1969 roku przeszedł do pracy w nowo powstałym Zakładzie Szkód Górniczych, zmienionym w 1996 roku na Katedrę Ochrony Terenów Górniczych. | ||
Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1976 roku na podstawie pracy na temat rozproszenia losowego poeksploatacyjnych wskaźników deformacji. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał w 1991 roku. | |||
W | W latach 1976–1979 i od 1991 był kierownikiem Katedry Ochrony Terenów Górniczych. | ||
W latach 1993-1997 był prodziekanem Wydziału Geodezji Górniczej. | |||
Był wicedyrektorem Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska. | |||
Był wiceprzewodniczącym Komisji Likwidacji Zakładów Górniczych i Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym. | |||
Zasadniczym przedmiotem jego badań naukowych były problemy związane z niekorzystnymi wpływami działalności górniczej na środowisko oraz metodami ograniczania tych wpływów. | |||
Autor ponad150 publikacji, w tym kilka książek. przygotował kilkadziesiąt referatów prezentowanych na wielu krajowych i zagranicznych kongresach, sympozjach i konferencjach naukowych i naukowo-technicznych. | |||
Jest dużym autorytetem w zakresie wpływów eksploatacji górniczej i geodezji górniczej. Opracował kilkaset opinii, ekspertyz i prac naukowo-technicznych. | |||
Badania: wdrożenie eksploatacji złóż pod obiektami, nowe filary ochronne w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. | |||
Autor ponad 150 publikacji w tym książek i 3patentów. Promotor kilku prac doktorskich. | |||
Członek wielu Rad Naukowych i Komitetów Górnictwa oraz Geodezji PAN, Międzynarodowego Stowarzyszenia Mierniczych Górniczych ISM, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa. Przewodniczący Rady Naukowej Stowarzyszenia Naukowego im. S. Staszica. Wiceprezes Krajowego Stowarzyszenia Mierniczych Górniczych, Komisji ds. Ochrony Powierzchni i Komisji ds. Likwidacji Kopalń przy Wyższym Urzędzie Górniczym. | |||
Jest również wybitnym pilotem sportowym szybowcowym i samolotowym. Były wielokrotny Mistrz Polski i Świata w lataniu precyzyjnym i rajdowym oraz sędzia międzynarodowy. | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
Ministra Szkolnictwa Wyższego, Miasta Krakowa, Zasłużony dla Górnictwa, Medal Kahlos Kagatos Uniwerytetu Jagielońskiego | [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Diamentowa Odznaka Szybowcowa, Złoty Medal za Zasługi dla Górnictwa i dla LGOM, Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, Nagroda Miasta Krakowa, Zasłużony dla Górnictwa, Medal Kahlos Kagatos Uniwerytetu Jagielońskiego. | ||
==== Bibliografia publikacji ==== | ==== Bibliografia publikacji ==== |
Wersja z 14:46, 16 kwi 2020
Edward Popiołek | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
Nazwisko | Popiołek | ||||||||
Imię / imiona | Edward
| ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Geodezji Górniczej (1990–1993) | ||||||||
Wydział | Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
| ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||||||||
|
Edward Popiołek biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: geodezja i kartografia (geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych, ochrona środowiska w rejonach górniczych)
Nota biograficzna
Urodził się 20 października 1939 roku w Łętkowicach.
W 1957 roku ukończył Technikum Górnicze w Krakowie i następnie rozpoczął studia na Wydziale Geodezji Górniczej AGH, gdzie w 1962 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera w zakresie geodezji górniczej.
W 1962 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze Geodezji Górniczej Wydział Geodezji Górniczej. W 1969 roku na podstawie rozprawy "Metody badania deformacji szybów górniczych na przykładzie kopalń LGOM" uzyskał doktorat. W 1969 roku przeszedł do pracy w nowo powstałym Zakładzie Szkód Górniczych, zmienionym w 1996 roku na Katedrę Ochrony Terenów Górniczych.
Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1976 roku na podstawie pracy na temat rozproszenia losowego poeksploatacyjnych wskaźników deformacji. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał w 1991 roku.
W latach 1976–1979 i od 1991 był kierownikiem Katedry Ochrony Terenów Górniczych.
W latach 1993-1997 był prodziekanem Wydziału Geodezji Górniczej.
Był wicedyrektorem Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska.
Był wiceprzewodniczącym Komisji Likwidacji Zakładów Górniczych i Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym.
Zasadniczym przedmiotem jego badań naukowych były problemy związane z niekorzystnymi wpływami działalności górniczej na środowisko oraz metodami ograniczania tych wpływów.
Autor ponad150 publikacji, w tym kilka książek. przygotował kilkadziesiąt referatów prezentowanych na wielu krajowych i zagranicznych kongresach, sympozjach i konferencjach naukowych i naukowo-technicznych.
Jest dużym autorytetem w zakresie wpływów eksploatacji górniczej i geodezji górniczej. Opracował kilkaset opinii, ekspertyz i prac naukowo-technicznych.
Badania: wdrożenie eksploatacji złóż pod obiektami, nowe filary ochronne w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym.
Autor ponad 150 publikacji w tym książek i 3patentów. Promotor kilku prac doktorskich.
Członek wielu Rad Naukowych i Komitetów Górnictwa oraz Geodezji PAN, Międzynarodowego Stowarzyszenia Mierniczych Górniczych ISM, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa. Przewodniczący Rady Naukowej Stowarzyszenia Naukowego im. S. Staszica. Wiceprezes Krajowego Stowarzyszenia Mierniczych Górniczych, Komisji ds. Ochrony Powierzchni i Komisji ds. Likwidacji Kopalń przy Wyższym Urzędzie Górniczym.
Jest również wybitnym pilotem sportowym szybowcowym i samolotowym. Były wielokrotny Mistrz Polski i Świata w lataniu precyzyjnym i rajdowym oraz sędzia międzynarodowy.
Odznaczenia i nagrody
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski], Medal Komisji Edukacji Narodowej, Diamentowa Odznaka Szybowcowa, Złoty Medal za Zasługi dla Górnictwa i dla LGOM, Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, Nagroda Miasta Krakowa, Zasłużony dla Górnictwa, Medal Kahlos Kagatos Uniwerytetu Jagielońskiego.
Bibliografia publikacji
Źródła do biogramu
Książki
- Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 27-28, [foto]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 284-285, [foto]
Artykuły
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 42–43????????????
Inne
stan na dzień 16.04.2020