Ryszard Henryk Uberman: Różnice pomiędzy wersjami

Ryszard Henryk Uberman
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Uberman
Imię / imiona	Ryszard Henryk
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż. ; ;
Dyscyplina/specjalności	górnictwo i geologia inżynierska, górnictwo odkrywkowe, projektowanie kopalń
Pełnione funkcje	Dyrektor Instytutu Górnictwa Odkrywkowego AGH w latach 1980–1992 ; ;

Wersja z 08:45, 23 kwi 2020

Prof. dr hab. inż. Ryszard Henryk Uberman (1937-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:górnictwo i geologia inżynierska, górnictwo odkrywkowe, projektowanie kopalń

Nota biograficzna

Urodził się 27 maja 1937 roku w Łańcucie.

W 1961 roku studia na Wydziale Górniczym AGH ze specjalnością górnictwo odkrywkowe.

W 1961 roku rozpoczął pracę w Katedrze .... Wydziału Górniczego.

W 1967 roku na podstawie pracy "Metody zwiększenia wskaźnika wykorzystania czasu pracy koparek w warunkach eksploatacji selektywnej" uzyskał stopień doktora.

W 1976 roku na podstawie rozprawy z zakresu planowania i eksploatacji otworowej siarki uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1975–1979 był kierownikiem Punktu Konsultacyjnego AGH w Zgorzelcu.

w latach 1977–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego Wydziału Górniczego, a następnie w latach 1980–1992 jego dyrektorem.

W latach 1983–1992 był dyrektorem Zakładu Górniczego w Centralnym Laboratorium Techniki Strzelniczej i Materiałów Wybuchowych w Regulicach,

Autor ponad 100 publikacji, w tym monografii, poradnika, podręczników i skryptów akademickich, patentu. Promotor rozpraw doktorskich.

Był rzeczoznawcą MOŚZNiL, w ramach uprawnień osoby prawnej Wydziału Górniczego AGH.

Członek Komitetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN, Komitetu Górnictwa PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa. Od 1981 roku był członkiem Rady Naukowej w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Siarkowego „Siarkopol” w Tarnobrzegu i w okresie 1987–2002 jej przewodniczącym.

Odznaczenia i nagrody

Generalny Dyrektor Górniczy I st., Nagroda zesp. I st. Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia naukowe, Nagroda zesp. I st. NOT za osiągnięcia w dziedzinie techniki.

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w inżynierii ekologicznej. S. A-263???????
Górnictwo odkrywkowe w Akademii Górniczo-Hutniczej. Kraków 2004. S. 104???????

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 381-382, [foto]

Artykuły

Górnicwo Odkrywkowe 2007 nr 5–6. s. 7–9, portr.?????????

Inne

stan na dzień 23.04.2020

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 W latach 1975–1979 był kierownikiem Punktu Konsultacyjnego AGH w Zgorzelcu.
+w latach 1977–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego Wydziału Górniczego, a następnie w latach 1980–1992 jego dyrektorem.
-w latach 1977–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego a następnie w latach 1980–1992 jego dyrektorem
+W latach 1983–1992 był dyrektorem Zakładu Górniczego w Centralnym Laboratorium Techniki Strzelniczej i Materiałów Wybuchowych w Regulicach,
+Autor ponad 100 publikacji, w tym monografii, poradnika, podręczników i skryptów akademickich, patentu. Promotor rozpraw doktorskich.
+Był rzeczoznawcą MOŚZNiL, w ramach uprawnień osoby prawnej Wydziału Górniczego AGH.
-–1992, dyrektor Zakładu Górniczego w Centralnym Laboratorium Techniki Strzelniczej i Materiałów Wybuchowych w Regulicach 1983–1992, członek Rady Naukowej w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Siarkowego „Siarkopol” w Tarnobrzegu od 1981 i jej przewodniczący 1987–2002.
+Członek Komitetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN, Komitetu Górnictwa PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa. Od 1981 roku był członkiem Rady Naukowej w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Siarkowego „Siarkopol” w Tarnobrzegu i w okresie 1987–2002 jej przewodniczącym.
-Rzeczoznawca MOŚZNiL (w ramach uprawnień osoby prawnej Wydziału Górniczego AGH).
-Członek Komitetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN, Komitetu Górnictwa PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
-Autor ponad 100 publikacji, w tym monografii, poradnika, podręczników i skryptów akademickich, patentu. Promotor rozpraw doktorskich.