Zdzisław Zembura

Zdzisław Zembura
Nazwisko	Zembura
Imię / imiona	Zdzisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	9 grudnia 1921
Miejsce urodzenia	Stary Sącz
Data śmierci	13 grudnia 2004
Dyscyplina/specjalności	chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1966–1969)
Wydział	Wydział Metali Nieżelaznych
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Metali Nieżelaznych 1962 1966 Dziekan Wydział Metali Nieżelaznych 1966 1969

Prof. zw. dr hab. Zdzisław Zembura (1921–2004)

Dyscyplina/specjalności: chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych

Nota biograficzna

Urodził się 9 grudnia 1921 roku w Starym Sączu. Zmarł 13 grudnia 2004 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1950 roku uzyskał stopień magistra filozofii z zakresu chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W 1958 roku uzyskał stopień naukowy kandydata nauk chemicznych (odpowiednik stopnia doktora) jako efekt badań nad polaryzacją i kinetyką procesów anodowych, zwłaszcza zagadnień mechanizmu elektrochemicznego polerowania metali, a także roztwarzania metali w stężonych roztworach elektrolitów na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1962 roku habilitował się na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1971 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk chemicznych, a w 1977 roku tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk chemicznych.

Pracę zawodową w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1950 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii na Wydziale Hutniczym. W styczniu 1952 roku uzyskał nominację na adiunkta, a w 1953 roku przeszedł na aspiranturę (odpowiednik studiów doktoranckich) w tej samej katedrze. W 1962 roku uzyskał stopień naukowy docenta, w zakresie elektrochemii procesów metalurgicznych.

W latach 1963–1966 był kierownikiem Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Metali Nieżelaznych. Współtwórca Wydziału Metali Nieżelaznych. Pełnił funkcję prodziekana (1962–1966), a także dziekana (1966–1969) Wydziału Metali Nieżelaznych. W latach 1969–1973 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH. W roku 1975 został kierownikiem Studium Doktoranckiego z zakresu Fizykochemii Procesów Metalurgicznych i Hydrometalurgicznych Metali Nieżelaznych. W 1980 roku został powołany na kierownika Zakładu Hydrometalurgii. W 1991 roku odszedł na emeryturę.

Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w procesach elektrodowych i korozyjnych. Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), w Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966). Był konsultantem naukowym w Hucie Baildon, w Hucie im. Lenina oraz w Instytucie Metali Nieżelaznych.

Członek Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działacz NSZZ „Solidarność”. W latach 1981–1986 główny koordynator Programu Rządowego, a w latach 1985–1990 delegat Polski w IUPAC, w sekcji elektrochemii.

Brał udział w pracach Komitetu PAN do spraw ochrony tworzyw sztucznych przed korozją, w pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, oraz w Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie oraz w pracach Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda I stopnia za badania nad anodowym zachowaniem miedzi w konkursie Polskiego Towarzystwa Chemicznego dla pomocniczych pracowników naukowych, dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ

Źródła do biogramu

Książki

• Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003, s. 1164
• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997, s. 197, [foto]
• Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 241-243, [foto]
• [Skład osobowy AGH... 1950/51]. Kraków 1951, s. 24, 32, 48
• [Skład osobowy AGH... 1971-1972. Kraków, 1973, s. 94
• [Skład osobowy AGH... 1974-1975] i kronika za rok 1973/74. Kraków, 1975, s. 74
• Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. [Oprac.] J. Nowakowski, L. Kustowski, W. Libura. Kraków 2002, s. 15–16, 19–20, 52–53, [foto]
• Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 166, 202, 229, 233, 246, 262, 376-378, 556, 617, 618, 619, 631-632, 661 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

• Burzyńska L.: Prof. dr hab. Zdzisław Zembura (1921-2004). Wiadomości Chemiczne 2005, [R.] 59, nr 7-8, s. 575-581
• Burzyńska L.: Zdzisław Zembura (1921-2004). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 146, s. 20-21, [foto]
• Dziennik Polski 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekr.]
• Dziennik Polski 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekr.]
• Gazeta Wyborcza 2004 nr 98 (21 XII 2004) [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]
• Nagroda imienia Michała Śmiałowskiego dla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. Nasza Politechnika. [Politechnika Krakowska] 2001, R. 5, nr 2 (26), s. 12
• Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8

Inne

• Baza DOKTOR (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 1153

• Baza HABI (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 647

• Wniosek o nadanie tytułu profesora zwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej prof. nadzw. dr hab. inż. Zdzisława Zemburę. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 30.10.1975], s. 33-34