Feliks Franciszek Zalewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| nationality =  
| nationality =  
| fields = inżynieria górnicza
| fields = inżynieria górnicza
| function = Kierownik Katedry Górnictwa II
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  

Wersja z 10:16, 15 sty 2014

Feliks Franciszek Zalewski
Nazwisko Zalewski
Imię / imiona Feliks
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr. inż.
Data urodzenia 1888
Data śmierci 1966
Dyscyplina/specjalności inżynieria górnicza
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Górnictwa II



FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19341936
ProdziekanWydział Górniczy19361938

Prof. zw. dr. inż. Feliks Franciszek Zalewski (1888–1966)

Specjalność: inżynieria górnicza

Urodził się 14 stycznia 1888 r. w Mławie. Zmarł 15 maja 1966 r. w Krakowie i tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. W latach 1906–1914 studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu. Dyplom inżyniera uzyskał w 1923 r. na Akademii Górniczej w Krakowie. Od 1930 r. związany z Akademią gdzie prowadził wykłady z górnictwa jako prof. nadzw. a od 1936 r. prof. zw. Po wojnie pełnił funkcję Kierownika Katedry Górnictwa II, jednocześnie będąc naczelnym dyrektorem Krakowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, a w latach 1949–1950 Biura Projektów Przemysłu Węglowego w Krakowie. W latach 1945–1951 r. był prezesem Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczej. W 1960 r. przeszedł na emeryturę, nadal prowadził jednak przez kilka lat wykłady zlecone.

Opublikowal kilkadziesiąt artykułów na temat transportu kopalnianego, obudowy i eksploatacji górniczej w czasopismach i w pracach zbiorowych oraz skrypty i podręczniki z tego zakresu. Przeprowadzał również liczne ekspertyzy dla przemysłu.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 3. s. 12
  • Słownik polskich pionierów techniki. pod red. Bolesława Orłowskiego. Katowice 1986. S. 231
  • Miesiąc w Krakowie 2008 nr 1. s. 56–57, portr.
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 21. Warszawa 2010. S. 177–180