Jerzy Henryk Litwiniszyn: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „=== Książki ===” na „==== Książki ====”)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 11: Linia 11:
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–1954)
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–1954)
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
|dhc_year=1979
|dhc_year=1979
|dhc_reason=za  zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu
|dhc_reason=za  zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
|name=Jerzy Henryk Litwiniszyn
|name=Jerzy Henryk Litwiniszyn
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=10109
|image_size=10109
|alt=
}}{{Funkcja
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Jednostka=Wydział Górniczy
Linia 57: Linia 25:
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000)


Specjalność: mechanika płynów, mechanika górotworu, aerologia górnicza
Dyscyplina/specjalności: mechanika płynów, mechanika górotworu, aerologia górnicza


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 2 sierpnia 1914 r. w Płokach (powiat chrzanowski) (niektóre źródła podają miejscowość Tenczynek koło Krzeszowic). Zmarł 12 czerwca 2000 r. w Kielcach, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  
Urodził się 2 sierpnia 1914 rok w Płokach (powiat chrzanowski) (niektóre źródła podają miejscowość Tenczynek koło Krzeszowic). Zmarł 12 czerwca 2000 rok w Kielcach, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  


W latach 1932-1938 studiował w Akademii Górniczej, uzyskując dyplom inżyniera górniczego.  
W latach 1932-1938 studiował w Akademii Górniczej, uzyskując dyplom inżyniera górniczego.  


Doktoryzował się w 1947 r., a w 1950 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1954 r., a w 1958 r. profesora zwyczajnego.
Doktoryzował się w 1947 roku, a w 1950 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1958 roku.


Po ukończeniu studiów i odbyciu rocznej służby wojskowej w Podchorążówce Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie (1939), otrzymał propozycję pracy w Katedrze Górnictwa I Akademii Górniczej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jednak te plany, po natychmiastowej mobilizacji i wcieleniu do armii "Kraków" uczestniczył w kampanii wrześniowej jako kapral podchorąży, m.in. w obronie przeciwlotniczej Krakowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej dostał się do niewoli sowieckiej, następnie trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał najpierw w Stalagu w Neubrandenburgu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu.  
Po ukończeniu studiów i odbyciu rocznej służby wojskowej w Podchorążówce Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie (1939), otrzymał propozycję pracy w Katedrze Górnictwa I Akademii Górniczej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jednak te plany, po natychmiastowej mobilizacji i wcieleniu do armii "Kraków" uczestniczył w kampanii wrześniowej jako kapral podchorąży, m.in. w obronie przeciwlotniczej Krakowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej dostał się do niewoli sowieckiej, następnie trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał najpierw w Stalagu w Neubrandenburgu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu.  


Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej. Początkowo pracował jako adiunkt w latach 1945–1950, po uzyskaniu habilitacji został mianowany profesorem kontraktowym (1951) i kierownikiem Katedry Hydromechaniki. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Hydromechaniki, który wchodził w skład Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, założycielem i dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN (1959-1987). Piastował wiele odpowiedzialnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 r. przeszedł na emeryturę.
Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej. Początkowo pracował jako adiunkt w latach 1945–1950, po uzyskaniu habilitacji został mianowany profesorem kontraktowym (1951) i kierownikiem Katedry Hydromechaniki. W 1953 roku objął kierownictwo Zakładu Hydromechaniki, który wchodził w skład Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, założycielem i dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN (1959-1987). Piastował wiele odpowiedzialnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki.
 
W 1987 roku przeszedł na emeryturę.


Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.


Członek korespondent PAN (od 1956 r.), członek rzeczywisty (od 1966 r.), wiceprezes PAN (1977– 1989), członek PAU (od 1989 r.). Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang.
Członek korespondent PAN (od 1956 roku), członek rzeczywisty (od 1966 r.), wiceprezes PAN (1977– 1989), członek PAU (od 1989 roku). Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang.
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1979) oraz Uniwersytetu Górniczego w Leoben (1990).
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1979) oraz Uniwersytetu Górniczego w Leoben (1990).


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Komandorski OOP]], [[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]], Medal za Wojnę Obronną 1939, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera i inne
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Medal Srebrny Virtuti Militari, Medal za Wojnę Obronną 1939, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera i inne
 
== Bibliografia==
 
==== Książki ====


* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa s. [4], portr.
== Źródła do biogramu ==
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. s. 399


=== Artykuły ===
==== Książki ====
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. [Oprac. całości Z. Kłeczek (red. naczelny), D. Flisiak (z-ca red.) ; oprac. tekstów Z. Engel et al.]. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [4], [foto]
* Konieczna E.: Postaci AGH we wspomnieniach i anegdotach. Kraków 2008, s. 104-109, [foto]
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 105
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 399
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 731-732
* Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa 1984,  s. 539
* Materiały Szkoły Eksploatacji Podziemnej 2001 : Szczyrk 19-23 lutego 2001. Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią. Akademia Górniczo-Hutnicza. Katedra Górnictwa Podziemnego.  Kraków 2001, s. XXI-XLIII. [Foto] : Wacławik J.: Prof. dr hab. inż. Jerzy Litwiniszyn (2 VIII 1914-12 VI 2000)  (Sympozja i Konferencje - Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią, 48)
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s.30-247
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 115-117, [foto]
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s.116
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 202, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H - Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 681-682, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)


* Knothe S., Jerzy Litwiniszyn // Nauka Polska. - 1967, nr 2, s. 67-70.
==== Artykuły ====
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 18
* [Profesor Jerzy Litwiniszyn]. ''Archiwum Górnictwa'' 1975, T. 20, z. 4, 496 s. [Zeszyt poświęcony profesorowi Jerzemu Litwiniszynowi w 30-lecie Jego pracy naukowej]
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30
* ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2000, nr 79/80, s. 30 [nekr.]
* Sieniek J., Odnowienie doktoratu prof. Jerzego Litwiniszyna. "Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH", 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38
* Jerzy Litwiniszyn (nekr.) (1914-2000). ''Archives of Mining Sciences'' 2000, Vol. 45, iss. 3, s. 315-319
* Trutwin W., Profesor Jerzy Litwiniszyn (1914-2000). "Archives of Mining Sciences", 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15.
* Kicki J.: Wspomnienie : [Profesor Jerzy Litwiniszyn 1914-2000]. ''Archives of Mining Sciences'' 2005, Vol. 50, spec. iss., s. 3, 5-6, [foto]
* Knothe S.: 30-lecie pracy naukowej prof. dra habil. inż. Jerzego Litwiniszyna. ''Archiwum Górnictwa'' 1975, T. 20, z. 4, s. 369-372
* Knothe S.: Jerzy Litwiniszyn. ''Nauka Polska'' 1967, R. 15, nr 2, s. 67-70, [foto]
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
* Postaci AGH we wspomnieniach i anegdotach : Prof. Jerzy Litwiniszyn. ''Miesiąc w Krakowie'' 2007, nr 12, s. 57-59, [foto]. Wspominają: W. Trutwin, S. Knothe, H. Litwiniszyn
* Profesor Jerzy Litwiniszyn. ''Wiadomości Górnicze'' 2000, nr 7-8, s. 361
* Sieniek J.: Odnowienie Doktoratu Prof. Jerzego Litwiniszyna. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1997, nr 42/43, s. 24-26, 35-38, [foto]
* Smolarski A.: Przegląd osiągnięć naukowych prof. dr. Jerzego Litwiniszyna. ''Archives of Mining Sciences'' 1989, Vol. 34, iss. 3, s. 411-421
* Trutwin W.: Profesor Jerzy Litwiniszyn 1914-2000. ''Archives of Mining Sciences'' 2005, Vol. 50, spec. iss., s. 7-15, [foto]
* Wójcikowski M.: Odnowienie Doktoratu prof. Jerzego Litwiniszyna [fotorelacja]. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1997, nr 44/45, s. 28-29, [foto]
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18


=== Inne ===
==== Inne ====  
* Akta osobowe - Litwiniszyn Jerzy Henryk
* Akta osobowe (AGH) - Litwiniszyn Jerzy Henryk
* Trutwin W., Profesor Jerzy Litwiniszyn - mistrz i nauczyciel. Tryb dostępu: http://www.img-pan.krakow.pl/dmdocuments/Jubileusz-IMG%20-%20Litwiniszyn.pdf [2014-10-21]
* Dyplom nadania DHC AGH - na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
* Trutwin W.: Profesor Jerzy Litwiniszyn - mistrz i nauczyciel [online] [przeglądany 21.10.2014]. Dostępny w: http://www.img-pan.krakow.pl/dmdocuments/Jubileusz-IMG%20-%20Litwiniszyn.pdf




Aktualna wersja na dzień 10:54, 23 lis 2020

Jerzy Henryk Litwiniszyn
Jerzy Litwiniszyn.jpg
Nazwisko Litwiniszyn
Imię / imiona Jerzy Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 2 sierpnia 1914
Miejsce urodzenia Płoki
Data śmierci 12 czerwca 2000
Miejsce śmierci Kielce
Dyscyplina/specjalności mechanika płynów, mechanika górotworu, aerologia górnicza
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–1954)
Wydział Wydział Górniczy
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1979
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu
Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19521954

Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Henryk Litwiniszyn (1914–2000)

Dyscyplina/specjalności: mechanika płynów, mechanika górotworu, aerologia górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 2 sierpnia 1914 rok w Płokach (powiat chrzanowski) (niektóre źródła podają miejscowość Tenczynek koło Krzeszowic). Zmarł 12 czerwca 2000 rok w Kielcach, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W latach 1932-1938 studiował w Akademii Górniczej, uzyskując dyplom inżyniera górniczego.

Doktoryzował się w 1947 roku, a w 1950 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1958 roku.

Po ukończeniu studiów i odbyciu rocznej służby wojskowej w Podchorążówce Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie (1939), otrzymał propozycję pracy w Katedrze Górnictwa I Akademii Górniczej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jednak te plany, po natychmiastowej mobilizacji i wcieleniu do armii "Kraków" uczestniczył w kampanii wrześniowej jako kapral podchorąży, m.in. w obronie przeciwlotniczej Krakowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej dostał się do niewoli sowieckiej, następnie trafił do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał najpierw w Stalagu w Neubrandenburgu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu.

Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej. Początkowo pracował jako adiunkt w latach 1945–1950, po uzyskaniu habilitacji został mianowany profesorem kontraktowym (1951) i kierownikiem Katedry Hydromechaniki. W 1953 roku objął kierownictwo Zakładu Hydromechaniki, który wchodził w skład Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, założycielem i dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN (1959-1987). Piastował wiele odpowiedzialnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki.

W 1987 roku przeszedł na emeryturę.

Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu dotyczących przede wszystkim zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.

Członek korespondent PAN (od 1956 roku), członek rzeczywisty (od 1966 r.), wiceprezes PAN (1977– 1989), członek PAU (od 1989 roku). Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Uniwersytetu Górnictwa i Technologii w Xuzhou oraz Politechniki w Xiantang. Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1979) oraz Uniwersytetu Górniczego w Leoben (1990).

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Srebrny Virtuti Militari, Medal za Wojnę Obronną 1939, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera i inne

Źródła do biogramu

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. [Oprac. całości Z. Kłeczek (red. naczelny), D. Flisiak (z-ca red.) ; oprac. tekstów Z. Engel et al.]. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [4], [foto]
  • Konieczna E.: Postaci AGH we wspomnieniach i anegdotach. Kraków 2008, s. 104-109, [foto]
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 105
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 399
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 731-732
  • Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa 1984, s. 539
  • Materiały Szkoły Eksploatacji Podziemnej 2001 : Szczyrk 19-23 lutego 2001. Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią. Akademia Górniczo-Hutnicza. Katedra Górnictwa Podziemnego. Kraków 2001, s. XXI-XLIII. [Foto] : Wacławik J.: Prof. dr hab. inż. Jerzy Litwiniszyn (2 VIII 1914-12 VI 2000) (Sympozja i Konferencje - Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią, 48)
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s.30-247
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 115-117, [foto]
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s.116
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 202, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H - Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 681-682, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • [Profesor Jerzy Litwiniszyn]. Archiwum Górnictwa 1975, T. 20, z. 4, 496 s. [Zeszyt poświęcony profesorowi Jerzemu Litwiniszynowi w 30-lecie Jego pracy naukowej]
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000, nr 79/80, s. 30 [nekr.]
  • Jerzy Litwiniszyn (nekr.) (1914-2000). Archives of Mining Sciences 2000, Vol. 45, iss. 3, s. 315-319
  • Kicki J.: Wspomnienie : [Profesor Jerzy Litwiniszyn 1914-2000]. Archives of Mining Sciences 2005, Vol. 50, spec. iss., s. 3, 5-6, [foto]
  • Knothe S.: 30-lecie pracy naukowej prof. dra habil. inż. Jerzego Litwiniszyna. Archiwum Górnictwa 1975, T. 20, z. 4, s. 369-372
  • Knothe S.: Jerzy Litwiniszyn. Nauka Polska 1967, R. 15, nr 2, s. 67-70, [foto]
  • Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8
  • Postaci AGH we wspomnieniach i anegdotach : Prof. Jerzy Litwiniszyn. Miesiąc w Krakowie 2007, nr 12, s. 57-59, [foto]. Wspominają: W. Trutwin, S. Knothe, H. Litwiniszyn
  • Profesor Jerzy Litwiniszyn. Wiadomości Górnicze 2000, nr 7-8, s. 361
  • Sieniek J.: Odnowienie Doktoratu Prof. Jerzego Litwiniszyna. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997, nr 42/43, s. 24-26, 35-38, [foto]
  • Smolarski A.: Przegląd osiągnięć naukowych prof. dr. Jerzego Litwiniszyna. Archives of Mining Sciences 1989, Vol. 34, iss. 3, s. 411-421
  • Trutwin W.: Profesor Jerzy Litwiniszyn 1914-2000. Archives of Mining Sciences 2005, Vol. 50, spec. iss., s. 7-15, [foto]
  • Wójcikowski M.: Odnowienie Doktoratu prof. Jerzego Litwiniszyna [fotorelacja]. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997, nr 44/45, s. 28-29, [foto]
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Jerzy_Henryk_Litwiniszyn&oldid=57181”