Emil Zając: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Zając | |family-name=Zając | ||
|given-name=Emil | |given-name=Emil | ||
|honorific-prefix= | |honorific-prefix=Mgr inż. | ||
|image=Emil Zając.jpg | |image=Emil Zając.jpg | ||
|birth_date=29 października 1903 | |birth_date=29 października 1903 | ||
Linia 9: | Linia 9: | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej | ||
}} | }} | ||
Mgr inż. '''Emil Zając''' (1903-1974) | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 29 października 1903 roku w Brzezince, powiat oświęcimski. Zmarł 7 lipca 1974 roku. | Urodził się 29 października 1903 roku w Brzezince, powiat oświęcimski. Zmarł 7 lipca 1974 roku. | ||
W 1931 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, po czym został asystentem w Katedrze Elektrotechniki AG. W 1936 roku przeniósł się do Katowic, aby objąć stanowisko kierownika Wydziału Technicznego w Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego. | W 1931 roku ukończył studia na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej, po czym został asystentem w Katedrze Elektrotechniki AG. | ||
W 1936 roku przeniósł się do Katowic, aby objąć stanowisko kierownika Wydziału Technicznego w Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego. | |||
Autor skryptu z wykładów przedmiotu "Górnictwo II" (Transport podziemny, obudowa, głębienie szybów i odwadnianie), autor skryptów z elektrotechniki górnictwa i z geologii stosowanej. Po 1945 roku opublikował 15 prac z zakresu organizacji i planowania w górnictwie węglowym oraz podręczniki dla Technikum Górniczego. | Autor skryptu z wykładów przedmiotu "Górnictwo II" (Transport podziemny, obudowa, głębienie szybów i odwadnianie), autor skryptów z elektrotechniki górnictwa i z geologii stosowanej. Po 1945 roku opublikował 15 prac z zakresu organizacji i planowania w górnictwie węglowym oraz podręczniki dla Technikum Górniczego. | ||
Linia 19: | Linia 23: | ||
Członek Stowarzyszenia Inżynierów Górniczo-Hutniczych (po wojnie Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa) oraz Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie (od 1950 roku członek Zarządu). Pierwszy honorowy członek Stowarzyszenia Wychowanków AGH (1967 roku). | Członek Stowarzyszenia Inżynierów Górniczo-Hutniczych (po wojnie Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa) oraz Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie (od 1950 roku członek Zarządu). Pierwszy honorowy członek Stowarzyszenia Wychowanków AGH (1967 roku). | ||
====Odznaczenia i | ====Odznaczenia i nagrody==== | ||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], Medal 100-lecia Górnictwa Państwa Polskiego, Złota Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego", Srebrna Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego" | [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], Medal 100-lecia Górnictwa Państwa Polskiego, Złota Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego", Srebrna Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego" | ||
== | == Źródła do biogramu == | ||
====Artykuły==== | ====Artykuły==== | ||
Mgr inż. Emil Zając. ''Przegląd Górniczy'' 1974, | * Mgr inż. Emil Zając. ''Przegląd Górniczy'' 1974, T. 30, nr 10, s. 539-540, [foto] | ||
*[[Media:Tablice - Czlonkowie Honorowi SW AGH. Zasluzeni dla AGH. Biuletyn AGH nr 78-79.pdf|Sieński H.: Członkowie Honorowi Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Zasłużeni dla Akademii Górniczo-Hutniczej : tablice - pamięć wiecznie żywa - cz 14. ''Biuletyn AGH'' 2014, nr 78-79, s. 34-35]] | |||
{{DEFAULTSORT:Zając, Emil}} | {{DEFAULTSORT:Zając, Emil}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] |
Aktualna wersja na dzień 10:31, 2 gru 2020
Emil Zając | |
---|---|
Nazwisko | Zając |
Imię / imiona | Emil |
Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
Data urodzenia | 29 października 1903 |
Miejsce urodzenia | Brzezinka |
Data śmierci | 7 lipca 1974
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej |
Mgr inż. Emil Zając (1903-1974)
Nota biograficzna
Urodził się 29 października 1903 roku w Brzezince, powiat oświęcimski. Zmarł 7 lipca 1974 roku.
W 1931 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, po czym został asystentem w Katedrze Elektrotechniki AG.
W 1936 roku przeniósł się do Katowic, aby objąć stanowisko kierownika Wydziału Technicznego w Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego.
Autor skryptu z wykładów przedmiotu "Górnictwo II" (Transport podziemny, obudowa, głębienie szybów i odwadnianie), autor skryptów z elektrotechniki górnictwa i z geologii stosowanej. Po 1945 roku opublikował 15 prac z zakresu organizacji i planowania w górnictwie węglowym oraz podręczniki dla Technikum Górniczego.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów Górniczo-Hutniczych (po wojnie Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa) oraz Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie (od 1950 roku członek Zarządu). Pierwszy honorowy członek Stowarzyszenia Wychowanków AGH (1967 roku).
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 100-lecia Górnictwa Państwa Polskiego, Złota Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego", Srebrna Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego"
Źródła do biogramu
Artykuły
- Mgr inż. Emil Zając. Przegląd Górniczy 1974, T. 30, nr 10, s. 539-540, [foto]
- Sieński H.: Członkowie Honorowi Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Zasłużeni dla Akademii Górniczo-Hutniczej : tablice - pamięć wiecznie żywa - cz 14. Biuletyn AGH 2014, nr 78-79, s. 34-35