Ignacy Mościcki: Różnice pomiędzy wersjami

Ignacy Mościcki
Nazwisko	Mościcki
Imię / imiona	Ignacy
Tytuły / stanowiska	Prof.
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	1 grudnia 1867
Miejsce urodzenia	Mierzanów
Data śmierci	2 października 1946
Miejsce śmierci	Versoix (Szawajcaria)
Dyscyplina/specjalności	chemia, polityka ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1934
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii

Aktualna wersja na dzień 13:08, 26 lut 2021

Prof. Ignacy Mościcki (1867–1946)

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939

Dyscyplina/specjalności: chemia, polityka

Nota biograficzna

Urodził się w 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie (koło Ciechanowa). Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix pod Genewą.

W 1993 roku szczątki Ignacego Mościckiego przewieziono do Polski i złożono w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana w Warszawie. Symboliczny grób Mościckiego znajduje się w alei zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 roku).

W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 roku wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.

W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 roku został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.

W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.

W latach 1901-1912 opracował, a następnie udoskonalił przemysłowe metody otrzymywania kwasu azotowego z powietrza przez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Zaprojektował, wybudował i uruchomił kilka fabryk kwasu azotowego w Szwajcarii. Współautor wielu metod i urządzeń do rafinacji ropy naftowej. Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa.

W roku 1934 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.

W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku internowany w Rumunii, prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 roku do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci.

Źródła do biogramu

Książki

75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]
Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 245-246
Florkowska B. [et al.]: Wysokie napięcie w elektroenergetyce : wybrane zagadnienia i obliczenia. Kraków 2020, s. 775-776, [foto]
Lichocka H.: Ignacy Mościcki. Radom 2011, 411 s., [foto]
Ludzie nauki dla niepodległej : poszerzone biogramy naukowców prezentowanych na wystawie. Pod red. A. Kurkiewicza i J. Witek. Katowice 2018 s. 54-61, [foto]
Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 95
Stomma L.: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa 2000, s. 177

Artykuły

Balasiewicz M. S.: Prof. dr h.c. Ignacy Mościcki, Prezydent RP. W 150 rocznicę urodzin. Przemysł Chemiczny 2017, T. 96, nr 12, s. 2381-2388
Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 |dhc_year=1934
 |dhc_reason=za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii
+|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
 |name=Ignacy Mościcki
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=8132
-|alt=
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
 }}
 Prof. '''Ignacy Mościcki''' (1867–1946)
@@ Linia 50: / Linia 19: @@
 '''Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939'''
-Specjalność: chemia, polityka
+Dyscyplina/specjalności: chemia, polityka
-== Życiorys ==
+== Nota biograficzna ==
-Urodził się w 1 grudnia 1867 r. w Mierzanowie (powiat Ciechanów). Zmarł 2 października 1946 r. w Versoix pod Genewą.
+Urodził się w 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie (koło Ciechanowa). Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix pod Genewą.
-W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 r.).
+W 1993 roku szczątki Ignacego Mościckiego przewieziono do Polski i złożono w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana w Warszawie. Symboliczny grób Mościckiego znajduje się w alei zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
-W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 r. wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.
+W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 roku).
-W 1916 r. zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 r. został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.
+W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 roku wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.
-W 1925 r. został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.
+W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 roku został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.
+W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.
 W latach 1901-1912 opracował, a następnie udoskonalił przemysłowe metody otrzymywania kwasu azotowego z powietrza przez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Zaprojektował, wybudował i uruchomił kilka fabryk kwasu azotowego w Szwajcarii. Współautor wielu metod i urządzeń do rafinacji ropy naftowej. Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa.
-W roku 1934 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.
+W roku 1934 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.
+W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku internowany w Rumunii, prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 roku do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci.
+== Źródła do biogramu ==
-W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 r. był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. internowany w Rumunii prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 r. do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci. Prochy Mościckiego sprowadzono do kraju w 1993 r.
+==== Książki ====
-== Bibliografia ==
+* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]
+* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 245-246
+* Florkowska B. [et al.]: Wysokie napięcie w elektroenergetyce : wybrane zagadnienia i obliczenia. Kraków 2020, s. 775-776, [foto]
+* Lichocka H.: Ignacy Mościcki. Radom 2011, 411 s., [foto]
+* Ludzie nauki dla niepodległej : poszerzone biogramy naukowców prezentowanych na wystawie. Pod red. A. Kurkiewicza i J. Witek. Katowice 2018 s. 54-61, [foto]
+* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 95
+* Stomma L.: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa 2000, s. 177
-=== Książki ===
+==== Artykuły ====
+* Balasiewicz M. S.: Prof. dr h.c. Ignacy Mościcki, Prezydent RP. W 150 rocznicę urodzin. ''Przemysł Chemiczny'' 2017, T. 96, nr 12, s. 2381-2388
+* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18
-* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa s. [1], portr.
-* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna i Reklamowo-Handlowa "Adam", 1996, s. 245–246
-* Stomma Ludwik: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Graf-Punkt, 2000, s. 177
 {{DEFAULTSORT:Mościcki, Ignacy }}
+[[Category:Biogramy]]
 [[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
-[[Category:Uczeni]]