Aleksander Lisowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Aleksander
|given-name=Aleksander
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|image=Aleksander_Lisowski.jpg
|image=Aleksander Lisowskii.jpg
|birth_date=6 marca 1919
|birth_date=6 marca 1919
|birth_place=Tuapse
|birth_place=Tuapse
Linia 11: Linia 11:
|function=Kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952-1962)
|function=Kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952-1962)
|faculty=Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa
|faculty=Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa
|awards=Krzyż Kawalerski OOP
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
|name=Aleksander Lisowski
|name=Aleksander Lisowski
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=16021
|image_size=16021
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Aleksander Lisowski''' (1919–1976)
Prof. zw. dr inż. '''Aleksander Lisowski''' (1919–1976)


Specjalność: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
Dyscyplina/specjalności: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 6 marca 1919 r. w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Zmarł 25 czerwca 1976 r. w Warszawie.
Urodził się 6 marca 1919 roku w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Zmarł 25 czerwca 1976 roku w Warszawie.


Od 1920 r. mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.
Od 1920 roku mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.


Po uruchomieniu filii Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 r. uzyskując dyplom inżyniera budownictwa. Doktoryzował się w 1951 r., stanowisko docenta uzyskał w 1954 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1957 r., profesorem zwyczajnym został w 1963 r.
Po uruchomieniu filii Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 roku uzyskując dyplom inżyniera budownictwa.  
 
Doktoryzował się w 1951 roku, stanowisko docenta uzyskał w 1954 roku. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1957 roku, profesorem zwyczajnym został w 1963 roku.


W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.
W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.
Linia 62: Linia 32:
We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.
We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.


Z AGH związany w latach 1952-1962, gdzie pracował jako docent, następnie zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 r.
Z AGH związany w latach 1952-1962, gdzie pracował jako docent, następnie zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]]. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 roku.


Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 r. rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki. We wrześniu 1973 r. wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci.
Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 r. rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki.  
 
We wrześniu 1973 roku wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci.


Jest autorem około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych.
Jest autorem około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych.
Linia 70: Linia 42:
Aktywna działalność naukowa obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa. W końcu lat 50-tych zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.
Aktywna działalność naukowa obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa. W końcu lat 50-tych zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.


===Odznaczenia i nagrody===
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski OOP]]
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]]
 
== Źródła do biogramu ==


== Bibliografia==
====Książki ====


=== Książki ===
* Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 43-44, 216, foto]
* Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 225-226, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 201, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)


Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - S. 201, portr.
==== Artykuły ====


=== Artykuły ===
* Siemieniec A.: Wspomnienie o Profesorze Aleksandrze Lisowskim. ''Mechanika. Kwartalnik AGH'' 2002, T. 21, z. 1. s. 9–11, [foto]


* Siemieniec A., Wspomnienie o Profesorze Aleksandrze Lisowskim. "Mechanika. Kwartalnik AGH", 2002 T. 21, z. 1. s. 9–11, portr.




{{DEFAULTSORT:Lisowski, Aleksander }}
{{DEFAULTSORT:Lisowski, Aleksander }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:47, 12 mar 2021

Aleksander Lisowski
Aleksander Lisowskii.jpg
Nazwisko Lisowski
Imię / imiona Aleksander
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 6 marca 1919
Miejsce urodzenia Tuapse
Data śmierci 25 czerwca 1976
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952-1962)
Wydział Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. zw. dr inż. Aleksander Lisowski (1919–1976)

Dyscyplina/specjalności: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji

Nota biograficzna

Urodził się 6 marca 1919 roku w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Zmarł 25 czerwca 1976 roku w Warszawie.

Od 1920 roku mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.

Po uruchomieniu filii Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 roku uzyskując dyplom inżyniera budownictwa.

Doktoryzował się w 1951 roku, stanowisko docenta uzyskał w 1954 roku. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1957 roku, profesorem zwyczajnym został w 1963 roku.

W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.

We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.

Z AGH związany w latach 1952-1962, gdzie pracował jako docent, następnie zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 roku.

Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 r. rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki.

We wrześniu 1973 roku wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci.

Jest autorem około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Wydał szereg prac naukowych dotyczących podstaw programowania na maszyny matematyczne. Aktywna działalność naukowa obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa. W końcu lat 50-tych zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Źródła do biogramu

Książki

  • Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 43-44, 216, foto]
  • Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 225-226, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 201, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Siemieniec A.: Wspomnienie o Profesorze Aleksandrze Lisowskim. Mechanika. Kwartalnik AGH 2002, T. 21, z. 1. s. 9–11, [foto]
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Aleksander_Lisowski&oldid=61961”