Stanisław Dawidowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 35 wersji utworzonych przez 9 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Stanisław Dawidowicz
|family-name=Dawidowicz
| image = dawidows.jpg
|given-name=Stanisław
| family-name = Dawidowicz
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
| given-name = Stanisław
|image=Stanislaw_Dawidowicz.jpg
| additional-name =
|birth_date=29 stycznia 1917
| honorific-prefix = Prof. dr inż.
|birth_place=Borysław
| honorific-suffix =
|death_date=7 marca 1993
| native_name =
|death_place=Kraków
| native_name_lang =
|fields=termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
| image = dawidows.jpg
|function=Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1974, 1974-1977, 1981–1983)
| image_size = 12077
|faculty=Wydział Wiertniczo-Naftowy
| alt =
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
| caption =
|name=Stanisław Dawidowicz
| birth_date = 1917–1993
|image_size=12077
| birth_place =  
}}{{Funkcja
| death_date =  
|Stanowisko=Prodziekan
| death_place =  
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy
| resting_place =
|Rok_od=1972
| resting_place_coordinates =
|Rok_do=1974
| other_names =
}}{{Funkcja
| residence =
|Stanowisko=Prodziekan
| citizenship =
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy
| nationality =
|Rok_od=1981
| fields = termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
|Rok_do=1983
| workplaces =  
}}{{Funkcja
| alma_mater =  
|Stanowisko=Prodziekan
| thesis_title =  
|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy
| thesis_url =  
|Rok_od=1974
| thesis_year =  
|Rok_do=1977
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =  
| doctoral_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =  
| influences =
| influenced =  
| awards =  
| signature =  
| signature_alt =
| website =  
| footnotes =  
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Prof. dr inż. '''Stanisław Dawidowicz''' (1917–1993)
Prof. dr inż. '''Stanisław Dawidowicz''' (1917–1993)


Specjalność: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Dyscyplina/specjalności: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne


Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku. Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.
== Nota biograficzna ==
 
Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
 
Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.


Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.
Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.
Linia 56: Linia 44:
Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.
Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.


Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa.
Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziale Wiertniczo-Naftowym]].
 
Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki.  


Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki. Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.
Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.


Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.
Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.
Linia 66: Linia 56:
Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.
Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.


Źródło:
* Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. 1993. S. 135–136
* Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 66, portr.


==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Krzyż Armii Krajowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Wojska
== Źródła do biogramu ==
====Książki====
* 40th anniversary 1967-2007. Drilling, Oil and Gas Faculty AGH University of Science and Technology in Cracow. Kraków 2007, s. 32, 196, [foto]
* Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. K. Matl, K. Norwicz. Kraków 1993, s. 135-136
* Jubileusz 50-lecia : 1967 - 2017 : Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 2017, s. 284, [foto]
* Jubileusz XXX-lecia 1967-1997. [Wydział Wiertnictwa Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie]. Kraków 1997, s. [20]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 66, [foto]
====Artykuły====
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1993, nr 7, s. 12
* Gonet A., Rychlicki S., Siemek J.: Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu w 90-lecie Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. ''Wiertnictwo, Nafta, Gaz'' [Wyd. AGH] 2009, T. 26, z. 1-2, s. 41-54


{{DEFAULTSORT:Dawidowicz, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Dawidowicz, Stanisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 07:24, 29 mar 2021

Stanisław Dawidowicz
Stanislaw Dawidowicz.jpg
Nazwisko Dawidowicz
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 29 stycznia 1917
Miejsce urodzenia Borysław
Data śmierci 7 marca 1993
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1974, 1974-1977, 1981–1983)
Wydział Wydział Wiertniczo-Naftowy


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19721974
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19741977
ProdziekanWydział Wiertniczo-Naftowy19811983

Prof. dr inż. Stanisław Dawidowicz (1917–1993)

Dyscyplina/specjalności: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne

Nota biograficzna

Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.

Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.

Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.

Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym.

Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki.

Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.

Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.

Utrzymywał kontakty zagraniczne z ośrodkami w Budapeszcie, Freibergu i Lwowie.

Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Armii Krajowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Wojska

Źródła do biogramu

Książki

  • 40th anniversary 1967-2007. Drilling, Oil and Gas Faculty AGH University of Science and Technology in Cracow. Kraków 2007, s. 32, 196, [foto]
  • Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. K. Matl, K. Norwicz. Kraków 1993, s. 135-136
  • Jubileusz 50-lecia : 1967 - 2017 : Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 2017, s. 284, [foto]
  • Jubileusz XXX-lecia 1967-1997. [Wydział Wiertnictwa Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie]. Kraków 1997, s. [20]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 66, [foto]

Artykuły

  • Biuletyn Rektora [AGH] 1993, nr 7, s. 12
  • Gonet A., Rychlicki S., Siemek J.: Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu w 90-lecie Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wiertnictwo, Nafta, Gaz [Wyd. AGH] 2009, T. 26, z. 1-2, s. 41-54
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Dawidowicz&oldid=62646”