Emil Zieliński: Różnice pomiędzy wersjami

Emil Zieliński
Nazwisko	Zieliński
Imię / imiona	Emil
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	20 września 1919
Miejsce urodzenia	Bulowice
Data śmierci	6 marca 2017
Dyscyplina/specjalności	chemia, chemia analityczna, ochrona środowiska
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1964–1972, 1983–1986) i Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1974-1983)
Wydział	Wydział Odlewnictwa ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”

Aktualna wersja na dzień 09:57, 29 kwi 2021

Prof. dr hab. Emil Zieliński (1919–2017)

Dyscyplina/specjalności: chemia, chemia analityczna, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 20 września 1919 roku w Bulowicach. Zmarł 6 marca 2017 roku. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim.

W 1937 roku rozpoczął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę przerwał wybuch II wojny światowej. W 1941 roku został wysłany na przymusowe roboty do Niemiec. Studia chemiczne na UJ wznowił pod koniec kwietnia 1945 roku. Dyplom magistra uzyskał w 1947 roku na podstawie pracy „Prace doświadczalne nad adsorpcją selektywną na tlenku glinu”.

Pracę zawodową rozpoczął w 1947 roku jako starszy asystent w Zakładzie Chemii Ogólnej i Analitycznej Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej. Tytuł doktora uzyskał w 1951 roku na podstawie pracy „Krystalochemia siarczku kadmu strąconego siarkowodorem z roztworu siarczanu kadmu” napisanej pod kierunkiem prof. Lucjana Czerskiego. Z chwilą utworzenia w 1951 roku Wydziału Odlewnictwa Znalazł się w jego strukturach. Początkowo był adiunktem w Zakładzie Chemii Ogólnej Katedry Chemii Ogólnej Wydziału Odlewnictwa. W Katedrze Chemii razem z prof. Andrzejem Czaplińskim i pod patronatem prof. Karola Adwentowskiego współtworzył Pracownię Niskich Temperatur. Tam pracował nad otrzymywaniem helu z gazów ziemnych metodą termochromatografii. Prace zaowocowały w 1959 roku patentem o nazwie „Sposób otrzymywania helu i neonu z koncentratów helowo-neonowych zawierających azot i wodór”. Metoda ta została wdrożona do produkcji w Zakładach Azotowych w Chorzowie w 1960 roku. W późniejszych poszukiwaniach helonośnych gazów ziemnych współpracował jako analityk z prof. Janem Głogoczowskim z Instytutu Naftowego.

W 1962 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną pt. „Wydajność i efektywność kolumn chromatograficznych do otrzymywania helu i neonu”. Prace związane z opracowaniem chromatograficznych metod analizy gazów były powodem utworzenia Pracowni Analizy Gazów w Katedrze Chemii. Prowadził badania nad doskonaleniem metod chromatograficznych w analizie gazów. W latach siedemdziesiątych doświadczenia Profesora w analizie chromatograficznej zostały wykorzystane w analityce zanieczyszczeń powietrza w przemyśle odlewniczym. Oceniano różne technologie odlewnicze pod kątem emisji szkodliwych gazów, w tym wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. W 1976 uzyskał tytuł profesora.

W 1963 roku otrzymał stopień docenta, profesor nadzwyczajny w latach 1976–1989, prodziekan Wydziału Odlewnictwa w latach 1964–1972 i 1983–1986 oraz w latach 1974-1983 Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa.

Staże: Bergakademie Freiberg w 1965 roku i Montanuniwersitat Leoben w 1982 roku.

W 1989 roku przeszedł na emeryturę.

Autor około 80 oryginalnych prac naukowych, wielu podręczników akademickich oraz kilku patentów. Promotor kilku prac doktorskich.

Doświadczenia Profesora z zakresu analizy gazów zostały docenione nominacją na Przewodniczącego Podkomisji Analizy Gazów i Powietrza Komitetu Chemii Analitycznej PAN w latach 1965–1990, był również członkiem Komisji Metalurgicznej PAN w latach 1968–1995.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, „Zasłużony Opolszczyźnie”, nagrody państwowe i resortowe oraz wielokrotnie Nagrody Rektora AGH

Źródła do biogramu

Książki

Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 42, 47, 50, 52, 62, 69, 85, 106, 118
[Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 59, 61
[Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1948/49]. Kraków 1948, s. 42, 45
[Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 110, 112, 133, 220
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Red nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 856, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2017, nr 64 (17 III 2017), s. A13 [nekr.]
Dziennik Polski 2017, nr 65 (18-19 III 2017), s. A12 [nekr.]
Gazeta Wyborcza 2017, nr 64 (17 III 2017), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s 14 [nekr.]
Gratulacje dla Profesora. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998, nr 60, s. 28

Inne

Odszedł prof. Emil Zieliński [online] [przeglądany 21.04.2017]. Dostępny w: http://www.agh.edu.pl/aktualnosci/info/article/odszedl-prof-emil-zielinski/

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Infobox scientist
-| name = Emil Zieliński
+|family-name=Zieliński
-| image = zielinskie.jpg
+|given-name=Emil
-| family-name = Zieliński
+|honorific-prefix=Prof. dr hab.
-| given-name = Emil
+|image=Emil_Zielinski.jpg
-| additional-name =
+|birth_date=20 września 1919
-| honorific-prefix = Prof. dr hab.
+|birth_place=Bulowice
-| honorific-suffix =
+|death_date=6 marca 2017
-| native_name =
+|fields=chemia, chemia analityczna, ochrona środowiska
-| native_name_lang =
+|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1964–1972, 1983–1986) i Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1974-1983)
-| image = zielinskie.jpg
+|faculty=Wydział Odlewnictwa
-| image_size = 14056
+|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
-| alt =
+}}{{Funkcja
-| caption =
+|Stanowisko=Prodziekan
-| birth_date = 1919
+|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
-| birth_place =
+|Rok_od=1964
-| death_date =
+|Rok_do=1972
-| death_place =
+}}{{Funkcja
-| resting_place =
+|Stanowisko=Prodziekan
-| resting_place_coordinates =
+|Jednostka=Wydział Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa
-| other_names =
+|Rok_od=1974
-| residence =
+|Rok_do=1983
-| citizenship =
+}}{{Funkcja
-| nationality =
+|Stanowisko=Prodziekan
-| fields = chemia (chemia analityczna, ochrona środowiska)
+|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
-| workplaces =
+|Rok_od=1983
-| alma_mater =
+|Rok_do=1986
-| thesis_title =
-| thesis_url =
-| thesis_year =
-| doctoral_advisor =
-| academic_advisors =
-| doctoral_students =
-| notable_students =
-| known_for =
-| author_abbrev_bot =
-| author_abbrev_zoo =
-| influences =
-| influenced =
-| awards = Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (I st.), Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Zasłużony Nauczyciel, "Zasłużonemu Opolszczyźnie".
-| signature =
-| signature_alt =
-| website =
-| footnotes =
-| spouse =
-| children =
 }}
-Prof. dr hab. '''Emil Zieliński''' (1919-)
+Prof. dr hab. '''Emil Zieliński''' (1919–2017)
-Specjalność: chemia (chemia analityczna, ochrona środowiska)
+Dyscyplina/specjalności: chemia, chemia analityczna, ochrona środowiska
-Urodził się 20 września 1919 roku w Bulowicach. Absolwent UJ 1947, doktor 1951, doktor habilitowany 1962, profesor 1976.
+== Nota biograficzna ==
+Urodził się 20 września 1919 roku w Bulowicach. Zmarł 6 marca 2017 roku. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim.
-Pracę zawodową rozpoczął w 1947 r. w Katedrze Chemii Ogólnej i Analitycznej Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 50. pracował w Katedrze dr Karola Adwentowskiego, gdzie prowadził poszukiwania helu w gazach ziemnych. Docent 1963, profesor nadzwyczajny 1976-1989, prodziekan Wydziału Odlewnictwa 1964-1972, 1974-1986.  W 1989 r. przeszedł na emeryturę.
+W 1937 roku rozpoczął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę przerwał wybuch II wojny światowej. W 1941 roku został wysłany na przymusowe roboty do Niemiec. Studia chemiczne na UJ wznowił pod koniec kwietnia 1945 roku. Dyplom magistra uzyskał w 1947 roku na podstawie pracy „Prace doświadczalne nad adsorpcją selektywną na tlenku glinu”.
-Staże: Bergakademie Freiberg 1965, Montanuniwersitat Leoben 1982.
+Pracę zawodową rozpoczął w 1947 roku jako starszy asystent w Zakładzie Chemii Ogólnej i Analitycznej [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] Akademii Górniczej. Tytuł doktora uzyskał w 1951 roku na podstawie pracy „Krystalochemia siarczku kadmu strąconego siarkowodorem z roztworu siarczanu kadmu” napisanej pod kierunkiem prof. Lucjana Czerskiego.
+Z chwilą utworzenia w 1951 roku Wydziału Odlewnictwa Znalazł się w jego strukturach. Początkowo był adiunktem w Zakładzie Chemii Ogólnej Katedry Chemii Ogólnej [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]]. W Katedrze Chemii razem z prof. Andrzejem Czaplińskim i pod patronatem prof. Karola Adwentowskiego współtworzył Pracownię Niskich Temperatur. Tam pracował nad otrzymywaniem helu z gazów ziemnych metodą termochromatografii. Prace zaowocowały w 1959 roku patentem o nazwie „Sposób otrzymywania helu i neonu z koncentratów helowo-neonowych zawierających azot i wodór”. Metoda ta została wdrożona do produkcji w Zakładach Azotowych w Chorzowie w 1960 roku. W późniejszych poszukiwaniach helonośnych gazów ziemnych współpracował jako analityk z prof. Janem Głogoczowskim z Instytutu Naftowego.
-Członek Komitetu Chemii Analitycznej PAN (przewodniczący Komisji/Podkomisji Analizy Gazów i Powietrza 1965-1990), Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN.
+W 1962 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną pt. „Wydajność i efektywność kolumn chromatograficznych do otrzymywania helu i neonu”. Prace związane z opracowaniem chromatograficznych metod analizy gazów były powodem utworzenia Pracowni Analizy Gazów w Katedrze Chemii. Prowadził badania nad doskonaleniem metod chromatograficznych w analizie gazów. W latach siedemdziesiątych doświadczenia Profesora w analizie chromatograficznej zostały wykorzystane w analityce zanieczyszczeń powietrza w przemyśle odlewniczym. Oceniano różne technologie odlewnicze pod kątem emisji szkodliwych gazów, w tym wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. W 1976 uzyskał tytuł profesora.
-Badania: wykorzystanie gazów odpadowych z kolumn Lindego w celu skroplenia helu: uruchomienie w Zakładach Azotowych w Chorzowie koncentratora, z którego można było otrzymać hel i neon metodą adsorpcyjno-desorpcyjną lub metodą termochromatograficzną (patent Prof.); opracowanie ekspertyz (z prof. J. Głogoczowskim) zalecających zakupienie instalacji do odazotowania i odzysku helu z zaazotowanych gazów ziemnych odkrytych w Odolanowie; opracowanie szeregu metod chromatograficznych oznaczania gazów wykorzystanych także w geologii; metody oznaczania substancji toksycznych w powietrzu, powstających w odlewniach i ocena wpływu różnych technologii odlewniczych na zanieczyszczenie środowiska metodami chromatografii gazowej i chromatografii cieczowej.
+W 1963 roku otrzymał stopień docenta, profesor nadzwyczajny w latach 1976–1989, prodziekan Wydziału Odlewnictwa w latach 1964–1972 i 1983–1986 oraz w latach 1974-1983 Wydziału Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa.
-Autor około 45 prac oryginalnych, kilku patentów, kilkunastu ekspertyz. Promotor prac doktorskich.
+Staże: Bergakademie Freiberg w 1965 roku i Montanuniwersitat Leoben w 1982 roku.
-Źródło:
+W 1989 roku przeszedł na emeryturę.
-* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 60. s. 28
-* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Warszawa 2002. S. 856, portr.
+Autor około 80 oryginalnych prac naukowych, wielu podręczników akademickich oraz kilku patentów. Promotor kilku prac doktorskich.
-{{DEFAULTSORT:Zieliński, Emil }}
+Doświadczenia Profesora z zakresu analizy gazów zostały docenione nominacją na Przewodniczącego Podkomisji Analizy Gazów i Powietrza Komitetu Chemii Analitycznej PAN w latach 1965–1990, był również członkiem Komisji Metalurgicznej PAN w latach 1968–1995.
-[[Category:Uczony]]
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”]], „Zasłużony Opolszczyźnie”, nagrody państwowe i resortowe oraz wielokrotnie Nagrody Rektora AGH
+== Źródła do biogramu ==
+==== Książki ====
+* Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 42, 47, 50, 52, 62, 69, 85, 106, 118
+* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 59, 61
+* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1948/49]. Kraków 1948, s. 42, 45
+* [Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 110, 112, 133, 220
+* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Red nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 856, [foto]
+==== Artykuły ====
+* ''Dziennik Polski'' 2017, nr 64 (17 III 2017), s. A13 [nekr.]
+* ''Dziennik Polski'' 2017, nr 65 (18-19 III 2017), s. A12 [nekr.]
+* ''Gazeta Wyborcza'' 2017, nr 64 (17 III 2017), [dod.] ''Gazeta Wyborcza Kraków'', s 14 [nekr.]
+* Gratulacje dla Profesora. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1998, nr 60, s. 28
+==== Inne ====
+* Odszedł prof. Emil Zieliński [online] [przeglądany 21.04.2017]. Dostępny w: http://www.agh.edu.pl/aktualnosci/info/article/odszedl-prof-emil-zielinski/
+{{DEFAULTSORT:Zieliński, Emil}}
+[[Category:Biogramy]]
+[[Category:Biogramy]]