Jan Szlązak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Stanisławów
|birth_place=Stanisławów
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza
|function=wiceminister Gospodarki w latach 1997–2000
|function=Wiceminister Gospodarki (1997–2000)
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Złoty Krzyż Zasługi,  Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi
|awards=Złoty Krzyż Zasługi,  Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi
Linia 17: Linia 17:
}}
}}
Dr hab. inż., prof. AGH '''Jan Szlązak''' (1942–)   
Dr hab. inż., prof. AGH '''Jan Szlązak''' (1942–)   
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza
 
Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 5 listopada 1943 roku w Stanisławowie.
Urodził się 5 listopada 1942 roku w Stanisławowie.


W 1966 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.
W 1966 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.


Po ukończeniu studiów  rozpoczął pracę Kopalni Węgla Kamiennego „Zabrze”. Przeszedł tam wszystkie szczeble kariery górniczej od stażysty do dyrektora kopalni.  
Po ukończeniu studiów  rozpoczął pracę w Kopalni Węgla Kamiennego „Zabrze”. Przeszedł tam wszystkie szczeble kariery górniczej od stażysty do dyrektora kopalni. W tym czasie, przez 17 lat był czynnym ratownikiem górniczym i brał udział w licznych akcjach ratowniczych, a w okresie późniejszym także kierował samodzielnie akcjami ratowniczymi.
 
W tym czasie, przez 17 lat był czynnym ratownikiem górniczym i brał udział w licznych akcjach ratowniczych, a w okresie późniejszym także kierował samodzielnie akcjami ratowniczymi.


W latach 1993-1997 kierował zarządzał Rudzką Spółką Węglową, a następnie Jastrzębską Spółką Węglową, przeprowadzając w tych spółkach gruntowne reformy dostosowujące je do wymagań wolnego rynku.
W latach 1993-1997 kierował Rudzką Spółką Węglową, a następnie Jastrzębską Spółką Węglową, przeprowadzając w tych spółkach gruntowne reformy dostosowujące je do wymagań wolnego rynku.


Równolegle z pracą w przemyśle prowadził działalność naukowo–dydaktyczną.  
Równolegle z pracą w przemyśle prowadził działalność naukowo–dydaktyczną.  


W 1981 roku na podstawie pracy "Wpływ uszczelniania chodników przyścianowych na przepływ powietrza przez zroby", obronionej na Wydziale Górniczym AGH uzyskał doktorat.
W 1981 roku na podstawie pracy "Wpływ uszczelniania chodników przyścianowych na przepływ powietrza przez zroby", obronionej na Wydziale Górniczym AGH, uzyskał doktorat.


Od stycznia 1998 roku był pracownikiem naukowo–dydaktycznym AGH. W latach 1998-2005 był adiunktem i kierownikiem Pracowni Bezpieczeństwa Pracy i Ergonomii w Górnictwie??????? [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]].  
Od stycznia 1998 roku był pracownikiem naukowo–dydaktycznym AGH. W latach 1998-2005 był adiunktem i kierownikiem Pracowni Bezpieczeństwa Pracy i Ergonomii w Górnictwie Katedry Górnictwa Podziemnego [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]].  


W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Od kwietnia 2003 roku do września 2007 roku pracował w AGH na stanowisku profesora nadzwyczajnego.  
W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Od kwietnia 2003 roku do września 2007 roku pracował w AGH na stanowisku profesora nadzwyczajnego.  
Linia 45: Linia 40:
W 2012 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.  
W 2012 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.  


W latach 1997-2000 pełnił funkcję Wiceministra Gospodarki. W tym czasie przeprowadzona była gruntowna reforma górnictwa węgla kamiennego. jest współautorem i współrealizatorem rządowego „Programu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 1998 – 2002”. Program ten został wyróżniony w 2004 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Zarządzania Projektami „jako przykład wybitnego i skutecznego zarządzania projektami” (cytat z uzasadnienia).
W latach 1997-2000 pełnił funkcję Wiceministra Gospodarki. W tym czasie przeprowadzona była gruntowna reforma górnictwa węgla kamiennego. Jest współautorem i współrealizatorem rządowego „Programu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 1998 – 2002”. Program ten został wyróżniony w 2004 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Zarządzania Projektami „jako przykład wybitnego i skutecznego zarządzania projektami”.


W okresie od sierpnia 2000 roku do 30 kwietnia 2002 roku pełnił funkcję wiceprezesa Południowego Koncernu Energetycznego odpowiedzialnego za strategię i rozwój firmy. Południowy Koncern Energetyczny dał podwaliny obecnej potęgi grupy kapitałowej „TAURON”.
W okresie od sierpnia 2000 roku do 30 kwietnia 2002 roku pełnił funkcję wiceprezesa Południowego Koncernu Energetycznego odpowiedzialnego za strategię i rozwój firmy. Południowy Koncern Energetyczny dał podwaliny obecnej potęgi grupy kapitałowej „TAURON”.


Od 15 marca 2010 roku zatrudniony w Instytucie Eksploatacji Złóż, Wydz. Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W instytucie pełni funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Nauki. Od października 2013 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Zarządzania i Inżynierii Bezpieczeństwa na wydziale.  
Od 15 marca 2010 roku zatrudniony w Instytucie Eksploatacji Złóż Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W instytucie pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Nauki. Od października 2013 roku pełnił funkcję Kierownika Katedry Zarządzania i Inżynierii Bezpieczeństwa na wydziale.  


Autor ponad 100 publikacji, kilku patentów i kilkudziesięciu opracowań dla przemysłu górniczego.
Autor ponad 100 publikacji, kilku patentów i kilkudziesięciu opracowań dla przemysłu górniczego.
Linia 55: Linia 50:
Promotor kilku prac doktorskich.
Promotor kilku prac doktorskich.


Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.


==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]],  [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Brązowy Krzyż Zasługi]], Nagroda Czarny Diament, Sztandar Pracy II klasy


[[Złoty Krzyż Zasługi]],  [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Brązowy Krzyż Zasługi]]
nagrody Czarny Diament — 2000; Sztandar Pracy II klasy 1987
==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====


Linia 69: Linia 64:
==== Książki ====
==== Książki ====


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. ????
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 144
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 130, 221, 227, 248, 269
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 130, 221, 227, 248, 269
* [Skład Osobowy AGH … 19??/??]. Kraków 19??, s. ????????
* [Skład Osobowy AGH … 1998]. Kraków 1998, s. 42, 536
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999, s. 116, 138, 202
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999, s. 116, 138, 202
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 354, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 354, [foto]
Linia 81: Linia 76:
==== Inne ====
==== Inne ====


* DG Scorpion | Doradztwo Gospodarcze Scorpion [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w:http://dgscorpion.pl/
* DG Scorpion | Doradztwo Gospodarcze Scorpion [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w: http://dgscorpion.pl/
* Jan Szlązak – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Szl%C4%85zak
* Jan Szlązak – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Szl%C4%85zak
* Prof. Jan Szlązak - Politechnika Śląska [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w: https://www.polsl.pl/Wydzialy/RG/RG3/Strony/ProfJanSzl%C4%85zak.aspx
* Prof. Jan Szlązak - Politechnika Śląska [online] [przeglądany 11.03.2021]. Dostępny w: https://www.polsl.pl/Wydzialy/RG/RG3/Strony/ProfJanSzl%C4%85zak.aspx




Linia 92: Linia 85:




 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 12.03.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 11.03.2021</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 12:40, 31 maj 2021

Jan Szlązak
Jan Szlazak.jpg
Nazwisko Szlązak
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż., prof. AGH
Data urodzenia 5 listopada 1942
Miejsce urodzenia Stanisławów


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza
Pełnione funkcje Wiceminister Gospodarki (1997–2000)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi

Dr hab. inż., prof. AGH Jan Szlązak (1942–)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, bezpieczeństwo pracy, aerologia górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 5 listopada 1942 roku w Stanisławowie.

W 1966 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Kopalni Węgla Kamiennego „Zabrze”. Przeszedł tam wszystkie szczeble kariery górniczej od stażysty do dyrektora kopalni. W tym czasie, przez 17 lat był czynnym ratownikiem górniczym i brał udział w licznych akcjach ratowniczych, a w okresie późniejszym także kierował samodzielnie akcjami ratowniczymi.

W latach 1993-1997 kierował Rudzką Spółką Węglową, a następnie Jastrzębską Spółką Węglową, przeprowadzając w tych spółkach gruntowne reformy dostosowujące je do wymagań wolnego rynku.

Równolegle z pracą w przemyśle prowadził działalność naukowo–dydaktyczną.

W 1981 roku na podstawie pracy "Wpływ uszczelniania chodników przyścianowych na przepływ powietrza przez zroby", obronionej na Wydziale Górniczym AGH, uzyskał doktorat.

Od stycznia 1998 roku był pracownikiem naukowo–dydaktycznym AGH. W latach 1998-2005 był adiunktem i kierownikiem Pracowni Bezpieczeństwa Pracy i Ergonomii w Górnictwie Katedry Górnictwa Podziemnego Wydziału Górniczego.

W 2000 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Od kwietnia 2003 roku do września 2007 roku pracował w AGH na stanowisku profesora nadzwyczajnego.

W 2012 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

W latach 1997-2000 pełnił funkcję Wiceministra Gospodarki. W tym czasie przeprowadzona była gruntowna reforma górnictwa węgla kamiennego. Jest współautorem i współrealizatorem rządowego „Programu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 1998 – 2002”. Program ten został wyróżniony w 2004 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Zarządzania Projektami „jako przykład wybitnego i skutecznego zarządzania projektami”.

W okresie od sierpnia 2000 roku do 30 kwietnia 2002 roku pełnił funkcję wiceprezesa Południowego Koncernu Energetycznego odpowiedzialnego za strategię i rozwój firmy. Południowy Koncern Energetyczny dał podwaliny obecnej potęgi grupy kapitałowej „TAURON”.

Od 15 marca 2010 roku zatrudniony w Instytucie Eksploatacji Złóż Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W instytucie pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Nauki. Od października 2013 roku pełnił funkcję Kierownika Katedry Zarządzania i Inżynierii Bezpieczeństwa na wydziale.

Autor ponad 100 publikacji, kilku patentów i kilkudziesięciu opracowań dla przemysłu górniczego.

Promotor kilku prac doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi, Nagroda Czarny Diament, Sztandar Pracy II klasy

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/szlazak-jan-03806

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 144
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 130, 221, 227, 248, 269
  • [Skład Osobowy AGH … 1998]. Kraków 1998, s. 42, 536
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999, s. 116, 138, 202
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 354, [foto]

Artykuły

  • Szlązak J.: Wywiad z profesorem Janem Szlązakiem. Rozm. Cz. Ochab. Vivat Akademia : AGH 2011, nr 6, s. 60-62, [foto]

Inne


stan na dzień 12.03.2021