Tadeusz Jan Bachleda-Curuś: Różnice pomiędzy wersjami

Tadeusz Jan Bachleda-Curuś
Nazwisko	Bachleda-Curuś
Imię / imiona	Tadeusz Jan
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	8 września 1946
Miejsce urodzenia	Zakopane ;
Dyscyplina/specjalności	geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ; ;

Wersja z 09:12, 15 wrz 2021

Dr inż. Tadeusz Jan Bachleda-Curuś (1946–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 8 września 1946 roku w Zakopanem.

W 1970 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, uzyskując tytuł magistra inżyniera z zakresu geofizyki poszukiwawczej.

W 1970 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Sejsmiki Poszukiwawczej Instytutu Geofizyki Stosowanej i Poszukiwań Naftowych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1978 roku na podstawie pracy "Rola soli w rozwoju cechsztyńskiej formacji ewaporatowej północnej części monokliny przedsudeckiej (obszar Wielichowo-Jarocin)", napisanej pod kierownictwem profesora Romana Neya, uzyskał stopień doktora.

W latach 1980–83 i 1986–87 był wykładowcą i doradcą akademickim w Instytucie Technologicznym w Meksyku, zatrudnionym na stanowisku profesora tytularnego.

W 1989 roku został wpisany na listę ekspertów ONZ.

W 1991 roku decyzją Rady Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska uzyskał stopień doktora habilitowanego, nie zatwierdzony przez Centralna Komisje Kwalifikacyjną.

W latach 1998-2001 był Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa i Głównym Geologiem Kraju.

W 1998 roku był Prezydentem Zgromadzenia Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego,Prezydentem Rady Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego — Kingston, Jamajka 2001.

Podczas wieloletniej pracy naukowo-badawczej wyspecjalizował się w geologii złóż - szczególnie w problematyce poszukiwania i oceny zasobów złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Ponadto opanował problematykę geodynamiki basenów naftowych i petrofizyki oraz teorię generowania i bilansu węglowodorowego formacji osadowych. Prowadził wykłady, seminaria, ćwiczenia i praktyki terenowe dotyczące geologii naftowej, geologicznej interpretacji badań geofizycznych, geologii złóż surowców energetycznych, metodyki poszukiwań złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, geotektoniki oraz kartografii wgłębnej.

Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu prac i opracowań naukowych.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Naczelnej Organizacji Technicznej, Małopolskiego Klubu Konserwatywnego, NSZZ "Solidarność" w AGH.

Odznaczenia i nagrody

Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

[Skład Osobowy AGH … 1970/71]. Kraków 1971, s. 56
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 13, [foto]

Artykuły

Dr inż. Tadeusz Bachleda-Curuś podsekretarz stanu - główny geolog kraju. Przegląd Geologiczny 1998, nr 2, s. 102, [foto]

Inne

stan na dzień 15.09.2021

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 |honorific-prefix=Dr inż.
 |image=Tadeusz_Bachleda-Curus.jpg
-|birth_date=1946
+|birth_date=8 września 1946
 |birth_place=Zakopane
 |fields=geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska
@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 W 1970 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Sejsmiki Poszukiwawczej Instytutu Geofizyki Stosowanej i Poszukiwań Naftowych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH.
 W 1978 roku na podstawie pracy "Rola soli w rozwoju cechsztyńskiej formacji ewaporatowej północnej części monokliny przedsudeckiej (obszar Wielichowo-Jarocin)", napisanej pod kierownictwem profesora Romana Neya, uzyskał stopień doktora.
+W latach 1980–83 i 1986–87 był wykładowcą i doradcą akademickim w Instytucie Technologicznym w Meksyku, zatrudnionym na stanowisku profesora tytularnego.
+W 1989 roku został wpisany na listę ekspertów ONZ.
+W 1991 roku decyzją Rady Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska uzyskał stopień doktora habilitowanego, nie zatwierdzony przez Centralna Komisje Kwalifikacyjną.
- pracę doktorską z geologii złóż obronił w 1978 r. Od ukończenia studiów pracuje w AGH, obecnie na stanowisku adiunkta w Zakładzie Surowców Energetycznych.
+W latach 1998-2001 był Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa i Głównym Geologiem Kraju.
-W latach 1980–83 i 1986–87 był wykładowcą i doradcą akademickim w Instytucie Technologicznym w Meksyku. W 1989 r. został wpisany na listę ekspertów ONZ. Prezydent Zgromadzenia Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego 1998, prezydent Rady Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego — Kingston, Jamajka 2001. Członek PTG, NOT. Główny Geolog Kraju, podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska 1998–2001, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia.
+W 1998 roku był Prezydentem Zgromadzenia Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego,Prezydentem Rady Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego — Kingston, Jamajka 2001.
-Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu prac i opracowań naukowych.
-==Źródło==
+Podczas wieloletniej pracy naukowo-badawczej wyspecjalizował się w geologii złóż - szczególnie w problematyce poszukiwania i oceny zasobów złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Ponadto opanował problematykę geodynamiki basenów naftowych i petrofizyki oraz teorię generowania i bilansu węglowodorowego formacji osadowych. Prowadził wykłady, seminaria, ćwiczenia i praktyki terenowe dotyczące geologii naftowej, geologicznej interpretacji badań geofizycznych, geologii złóż surowców energetycznych, metodyki poszukiwań złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, geotektoniki oraz kartografii wgłębnej.
-* Przegląd Geologiczny 1998 nr 2. s. 102
+Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu prac i opracowań naukowych.
+Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Naczelnej Organizacji Technicznej, Małopolskiego Klubu Konserwatywnego, NSZZ "Solidarność" w AGH.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
+Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia
 ==== Bibliografia publikacji ====