Jan Stanisław Pielok: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 9 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=12 czerwca 1936
|birth_date=12 czerwca 1936
|birth_place=Gdynia
|birth_place=Gdynia
|death_date=9 listopada 2021
|fields=geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska
|fields=geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska
|function=Zastępca dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej Wwydziału Geodezji Górniczej (1985-1990)
|function=Zastępca dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej Wwydziału Geodezji Górniczej (1985-1990)
Linia 11: Linia 12:
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Jan Stanisław Pielok''' (1936-)     
Prof. dr hab. inż. '''Jan Stanisław Pielok''' (1936-2021)     


Dyscyplina/specjalności: geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska
Dyscyplina/specjalności: geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska
Linia 17: Linia 18:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 12 czerwca 1936 roku w Gdyni.  
Urodził się 12 czerwca 1936 roku w Gdyni. Zmarł 9 listopada 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.  


W 1953 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Chorzowie, a następnie w 1957 roku Technikum Miernictwa Górniczego dla Pracujących w Bytomiu.
W 1953 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Chorzowie, a następnie w 1957 roku Technikum Miernictwa Górniczego dla Pracujących w Bytomiu.
Linia 31: Linia 32:
W latach 1974-1987 był adiunktem w Zakładzie Badań Deformacji Górotworu Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej WGG. W latach 1985-1990 był zastępcą dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej.  
W latach 1974-1987 był adiunktem w Zakładzie Badań Deformacji Górotworu Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej WGG. W latach 1985-1990 był zastępcą dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej.  


W latach 1978-1980 był zatrudniony na 1/2 etatu jako starszy inspektor ds Szkód Górniczych w KWK "Grodziec" w Będzinie, a następnie w latach 1982-1993 w KWK "Andaluazja" w Brzezinach Sląskich, następnie w latach 1994-1998 pracował jako konsultant naukowy w Przedsiębiorstwie Miernictwa Górniczego w Katowicach.
W latach 1978-1980 był zatrudniony na 1/2 etatu jako starszy inspektor ds Szkód Górniczych w KWK "Grodziec" w Będzinie, a następnie w latach 1982-1993 w KWK "Andaluazja" w Brzezinach Śląskich, następnie w latach 1994-1998 pracował jako konsultant naukowy w Przedsiębiorstwie Miernictwa Górniczego w Katowicach.
 
W 1987 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej "Przebieg osiadania powierzchni w czasie, przy komorowo-filarowej eksploatacji złóż soli" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach 1987-1991 był docentem w Zakładzie Geodezji Górniczej. Od 1991 roku był profesorem nadzwyczajnym. Od 1989 roku był kierownikiem Zakładu Geodezji Górniczej, od 1992 roku będącego w strukturach [[Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska|Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska]].


W 1987 roku uzyskał na podstawie rozprawy habilitacyjnej "Przebieg osiadania powierzchni w czasie, przy komorowo-filarowej eksploatacji złóż soli" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach 1987-1991 był docentem w Zakładzie Geodezji Górniczej. Od 1991 roku był profesorem nadzwyczajnym. Od 1989 roku był kierownikiem Zakładu Geodezji Górniczej, od 1992 roku będącego w strukturach [[Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska|Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska]].
W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.


Linia 39: Linia 41:


W 1979 roku podczas udziału w Kongresie International Society on Mine Surveying (ISM) w Aachen zaproponowano mu członkostwo IV Komisji (ds. Szkód Górniczych) tego Stowarzyszenia, a następnie został jej przewodniczącym. Od tego czasu organizował coroczne posiedzenia robocze w różnych krajach. Funkcję tę sprawował do 1993 roku.
W 1979 roku podczas udziału w Kongresie International Society on Mine Surveying (ISM) w Aachen zaproponowano mu członkostwo IV Komisji (ds. Szkód Górniczych) tego Stowarzyszenia, a następnie został jej przewodniczącym. Od tego czasu organizował coroczne posiedzenia robocze w różnych krajach. Funkcję tę sprawował do 1993 roku.
W 2006 roku przeszedł na emeryturę.


Autor i współautor około 40 pomysłów racjonalizatorskich i kilku patentów w zakresie metod kierowania eksploatacją górniczą w aspekcie minimalizacji jej wpływu na powierzchnię i obiekty górotworu.
Autor i współautor około 40 pomysłów racjonalizatorskich i kilku patentów w zakresie metod kierowania eksploatacją górniczą w aspekcie minimalizacji jej wpływu na powierzchnię i obiekty górotworu.
Linia 48: Linia 48:
Promotor prac doktorskich.
Promotor prac doktorskich.


Członek Komitetu Geodezji PAN (Sekcji Geodezji Przemysłowej), Komitetu Górnictwa PAN,  Międzynarodowego Towarzystwa Miernictwa Górniczego (IMS), New York Academy of Sciences, Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach,
W 2006 roku przeszedł na emeryturę.


Badania: problematyka wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię i górotwór; technologia pomiarów i obliczeń w geodezji górniczej; systemy informatyczne dla górnictwa; likwidacja kopalń; składowanie odpadów i magazynowanie surowców w wyrobiskach górniczych.
Członek Komitetu Geodezji PAN (Sekcji Geodezji Przemysłowej), Komitetu Górnictwa PAN,  Międzynarodowego Towarzystwa Miernictwa Górniczego (IMS), New York Academy of Sciences, Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 71: Linia 71:
==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* Szewczyk J.: Profesor Jan Pielok - 41 lat pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej. ''Geodezja : półrocznik AGH'' 2006, T. 12, z. 2/1, s. 69-75, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


* Pielok J.: Od chachora do profesora (rechtóra). Nieopublikowane wspomnienia, maszynopis w posiadaniu autora
* Pielok J.: Od chachora do profesora (rechtóra). Nieopublikowane wspomnienia, maszynopis w posiadaniu autora
* Zmarł prof. Jan Pielok - AGH [online] [przeglądany 17.11.2021]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/zmarl-prof-jan-pielok/
* Zmarł prof. Jan Pielok - GEOFORUM [online] [przeglądany 17.11.2021]. Dostępny w: https://geoforum.pl/news/31603/zmarl-prof-jan-pielok


{{DEFAULTSORT:Pielok, Jan Stanisław}}
{{DEFAULTSORT:Pielok, Jan Stanisław}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 14:53, 2 gru 2021

Jan Stanisław Pielok
Jan Pielok.jpg
Nazwisko Pielok
Imię / imiona Jan Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 12 czerwca 1936
Miejsce urodzenia Gdynia
Data śmierci 9 listopada 2021
Dyscyplina/specjalności geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska
Pełnione funkcje Zastępca dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej Wwydziału Geodezji Górniczej (1985-1990)
Wydział Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Jan Stanisław Pielok (1936-2021)

Dyscyplina/specjalności: geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska

Nota biograficzna

Urodził się 12 czerwca 1936 roku w Gdyni. Zmarł 9 listopada 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1953 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Chorzowie, a następnie w 1957 roku Technikum Miernictwa Górniczego dla Pracujących w Bytomiu.

W latach 1953-1960 pracował w w Kopalni Węgla Kamiennego "Chorzów", początkowo jako pomocnik mierniczego, a później jako technik mierniczy. W latach 1955-1960 był ratownikiem górniczym.

W latach 1960-1965 studiował na Wydziale Geodezji Górniczej AGH. Studia zakończył tytułem zawodowym magistra inżyniera geodety górniczego.

Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w AGH. W latach 1965-1974 był asystentem i starszym asystentem w Katedrze Geodezji Górniczej Wydziału Geodezji Górniczej, od 1969 roku znajdującej się w strukturach Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej.

W 1974 roku na podstawie pracy "Określenie zmienności współczynnika czasu dla opisu kształtowania się niecek obniżeniowych w górotworze nad eksploatowanym pokładem", napisanej pod kierunkiem prof. Zygmunta Kowalczyka uzyskał stopień doktora.

W latach 1974-1987 był adiunktem w Zakładzie Badań Deformacji Górotworu Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej WGG. W latach 1985-1990 był zastępcą dyrektora Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej.

W latach 1978-1980 był zatrudniony na 1/2 etatu jako starszy inspektor ds Szkód Górniczych w KWK "Grodziec" w Będzinie, a następnie w latach 1982-1993 w KWK "Andaluazja" w Brzezinach Śląskich, następnie w latach 1994-1998 pracował jako konsultant naukowy w Przedsiębiorstwie Miernictwa Górniczego w Katowicach.

W 1987 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej "Przebieg osiadania powierzchni w czasie, przy komorowo-filarowej eksploatacji złóż soli" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach 1987-1991 był docentem w Zakładzie Geodezji Górniczej. Od 1991 roku był profesorem nadzwyczajnym. Od 1989 roku był kierownikiem Zakładu Geodezji Górniczej, od 1992 roku będącego w strukturach Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.

W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.

W jego pracy naukowej można wydzielić następujące kierunki badawcze: problematyka wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię i górotwór, technologia pomiarów i obliczeń w geodezji górniczej, systemy informatyczne dla górnictwa, likwidacja kopalń, składowanie odpadów i magazynowanie surowców w wyrobiskach górniczych.

W 1979 roku podczas udziału w Kongresie International Society on Mine Surveying (ISM) w Aachen zaproponowano mu członkostwo IV Komisji (ds. Szkód Górniczych) tego Stowarzyszenia, a następnie został jej przewodniczącym. Od tego czasu organizował coroczne posiedzenia robocze w różnych krajach. Funkcję tę sprawował do 1993 roku.

Autor i współautor około 40 pomysłów racjonalizatorskich i kilku patentów w zakresie metod kierowania eksploatacją górniczą w aspekcie minimalizacji jej wpływu na powierzchnię i obiekty górotworu.

Autor ponad 110 publikacji naukowych w czasopismach technicznych i w materiałach konferencyjnych - krajowych i zagranicznych.

Promotor prac doktorskich.

W 2006 roku przeszedł na emeryturę.

Członek Komitetu Geodezji PAN (Sekcji Geodezji Przemysłowej), Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Miernictwa Górniczego (IMS), New York Academy of Sciences, Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka „Za zasługi dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej”, Srebrna odznaka „Za zasługi dla górnictwa RP”, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrody zespołowa II i III (trzykrotnie) stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz indywidualna III stopnia.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=01934&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2004&fdoR=2011&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 31, [foto]
  • Pielok J.: Anegdoty z Wydziału Geodezji Górniczej (i nie tylko) - spisane przez prof. Jana Pieloka. [Kraków 2004], 36 s., [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 274-275, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. J. Kapuścik. Warszawa 2000. s. 486, [foto]

Artykuły

  • Szewczyk J.: Profesor Jan Pielok - 41 lat pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej. Geodezja : półrocznik AGH 2006, T. 12, z. 2/1, s. 69-75, [foto]

Inne