Henryk Czeczott: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 47 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=18 czerwca 1875
|birth_date=18 czerwca 1875
|birth_place=Petersburg
|birth_place=Petersburg
|death_date=6 listopada 1928
|death_date=6 września 1928
|death_place=Freiberg
|death_place=Freiberg
|fields=przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
|fields=przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
|function=Dziekan Wydziału Górniczego w latach 1926–27
|function=Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927)
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|name=Henryk Czeczott
|name=Henryk Czeczott
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=13728
|image_size=13728
|alt=
}}{{Funkcja
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Jednostka=Wydział Górniczy
Linia 54: Linia 21:
Prof. zw. inż. '''Henryk Czeczott''' (1875–1928)
Prof. zw. inż. '''Henryk Czeczott''' (1875–1928)


Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja


== Nota biograficzna ==


== Życiorys ==
Urodził się 18 czerwca 1875 roku w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 roku we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.


W 1900 roku ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. W latach 1900 - 1907 pracował w kopalni Saturn w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1904 roku odbył podróż zawodową do USA w celu zapoznania się z metodami mechanicznego urabiania pokładów węgla oraz zbadaniem warunków pracy tamtejszego górnictwa. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii w latach 1908–1909.
Od 1909 roku Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych.


Urodził się 18 czerwca 1875 r. w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 r. we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.  
W 1921 roku Komitet Organizacyjny AG zaprosił Henryka Czeczotta do objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa.
Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 roku Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], której był kierownikiem w latach 1922–1928. Dziekan Wydziału Górniczego  AG (1926–1927).


Ukończył Instytut Górniczy (1900) w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii (1908–1909), studiował również w Massachusetts Institute of Technology. Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych.  
Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach.


W 1928 roku uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy.


W 1921 r. Komitet Organizacyjny AG zaprosił Go w celu objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa. Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 r. otrzymał nominację na profesora zwyczjnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 r. Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], której był kierownikiem w latach 1922–28.
Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”.  


Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach.
Autor 43 prac i 15 ekspertyz.  


W 1928 r. uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy.  
Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej.


W uznaniu Jego zasług przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH.


W 1984 roku Senat AGH ustanowił nagrodę naukową imienia prof. H. Czeczotta. Pierwsze nagrody przyznano w 1985 roku, od 1989 roku nagroda jest przyznawana co dwa lata, w latach nieparzystych.


Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”.
== Źródła do biogramu ==


W uznaniu zasług jego przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH.
====Książki====


Opublikował wiele monografii i artykułów naukowych z zakresu górnictwa i przeróbki mechanicznej kopalin, z aerologii. Autor 15 ekspertyz. Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej, był równocześnie wybitnym praktykiem w obydwu dziedzinach.
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 138
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 61
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 30-31
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 75- 76
* Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1938, s. 318-319
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1922, s. 5
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2005, s. 32-34, [foto]
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 47
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 113
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 60, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 49-57, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)


Źródło:
====Artykuły====
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 47
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1956. S. 49–57
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Warszawa 2005. S. 32–34


* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1985, styczeń, s. 6
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1985, grudzień, s. 18
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1992, (Zarządzenie Nr 4/92 Rektora... z dnia 10 kwietnia 1992...), s. 25
* Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 5-6
* Henryk Czeczott. ''Życie Techniczne'' 1939, z. 1-2, s. 3-4
* Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. '' Przegląd Górniczy'' 1990, nr 5, s. 20-23
* Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). ''Przegląd Górniczy'' 1992, T. 48, nr 12, s. 19
* Lang Z.: Profesor Henryk Czeczott - wielki pionier wiedzy górniczej : [z okazji setnej rocznicy urodzin]. ''Wiadomości Górnicze'' 1975, nr 12, s. 388-391, [foto]
* [Pierwszy] I Naukowo-Techniczny Zjazd Inżynierów i Techników Przeróbki Mechanicznej Kopalni poświęcony pamięci pioniera przeróbki mechanicznej w Polsce, prof. mgr inż. Henryka Czeczotta. ''Przegląd Górniczy'' 1953, T. 9, nr 12, s. 410
* Profesor Henryk Czeczott. ''Budownictwo Węglowe. Projekty - Problemy'' 1985, nr 8/9, s. 1-2
*[[Media:Tablice - Henryk Czeczott. Biuletyn AGH nr 92-93.pdf|Sieński H.: Profesor Henryk Czeczott : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 25. ''Biuletyn AGH'' 2015, nr 92-93, s. 25-27, [foto]]]
* Staszczyk I.: Setna rocznica urodzin prof. Henryka Czeczotta. ''Przegląd Górniczy'' 1976, T. 32, nr 3, s. 99-100, [foto]
* Wojakiewicz Z.: Pionier nowoczesnego górnictwa. ''Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie'' 1993, nr 1, s. 54-58
* Wspomnienie pośmiertne : [Henryk Czeczott]. ''Przegląd Górniczo-Hutniczy'' 1928, T. 20, nr 19-20, 4 s. nlb. na początku numeru, przed s. 571, [foto], [zawiera dorobek naukowy]


{{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }}
{{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:04, 10 lut 2022

Henryk Czeczott
Henryk Czeczott.jpg
Nazwisko Czeczott
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 18 czerwca 1875
Miejsce urodzenia Petersburg
Data śmierci 6 września 1928
Miejsce śmierci Freiberg
Dyscyplina/specjalności przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927)
Wydział Wydział Górniczy



FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19261927

Prof. zw. inż. Henryk Czeczott (1875–1928)

Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja

Nota biograficzna

Urodził się 18 czerwca 1875 roku w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 roku we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.

W 1900 roku ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. W latach 1900 - 1907 pracował w kopalni Saturn w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1904 roku odbył podróż zawodową do USA w celu zapoznania się z metodami mechanicznego urabiania pokładów węgla oraz zbadaniem warunków pracy tamtejszego górnictwa. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii w latach 1908–1909. Od 1909 roku Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych.

W 1921 roku Komitet Organizacyjny AG zaprosił Henryka Czeczotta do objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa. Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 roku Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej Wydziału Górniczego, której był kierownikiem w latach 1922–1928. Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927).

Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach.

W 1928 roku uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy.

Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”.

Autor 43 prac i 15 ekspertyz.

Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej.

W uznaniu Jego zasług przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH.

W 1984 roku Senat AGH ustanowił nagrodę naukową imienia prof. H. Czeczotta. Pierwsze nagrody przyznano w 1985 roku, od 1989 roku nagroda jest przyznawana co dwa lata, w latach nieparzystych.

Źródła do biogramu

Książki

  • Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 138
  • Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 61
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 30-31
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 75- 76
  • Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1938, s. 318-319
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1922, s. 5
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2005, s. 32-34, [foto]
  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 47
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 113
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 60, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 49-57, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

  • Biuletyn Rektora [AGH] 1985, styczeń, s. 6
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1985, grudzień, s. 18
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1992, (Zarządzenie Nr 4/92 Rektora... z dnia 10 kwietnia 1992...), s. 25
  • Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
  • Henryk Czeczott. Życie Techniczne 1939, z. 1-2, s. 3-4
  • Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23
  • Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 19
  • Lang Z.: Profesor Henryk Czeczott - wielki pionier wiedzy górniczej : [z okazji setnej rocznicy urodzin]. Wiadomości Górnicze 1975, nr 12, s. 388-391, [foto]
  • [Pierwszy] I Naukowo-Techniczny Zjazd Inżynierów i Techników Przeróbki Mechanicznej Kopalni poświęcony pamięci pioniera przeróbki mechanicznej w Polsce, prof. mgr inż. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1953, T. 9, nr 12, s. 410
  • Profesor Henryk Czeczott. Budownictwo Węglowe. Projekty - Problemy 1985, nr 8/9, s. 1-2
  • Sieński H.: Profesor Henryk Czeczott : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 25. Biuletyn AGH 2015, nr 92-93, s. 25-27, [foto]
  • Staszczyk I.: Setna rocznica urodzin prof. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1976, T. 32, nr 3, s. 99-100, [foto]
  • Wojakiewicz Z.: Pionier nowoczesnego górnictwa. Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie 1993, nr 1, s. 54-58
  • Wspomnienie pośmiertne : [Henryk Czeczott]. Przegląd Górniczo-Hutniczy 1928, T. 20, nr 19-20, 4 s. nlb. na początku numeru, przed s. 571, [foto], [zawiera dorobek naukowy]
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Henryk_Czeczott&oldid=69440”