Bogusz Salwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Bytom
|birth_place=Bytom
|death_date=15 września 2022
|death_date=15 września 2022
|fields=rzeźba, malarstwo, sztuki plastyczne
|fields=rzeźbiarstwo, malarstwo, sztuki plastyczne
}}
}}
Prof. dr hab. '''Bogusz Salwiński''' (1948-2022)   '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. '''Bogusz Salwiński''' (1948-2022)  


Dyscyplina/specjalności: rzeźba, malarstwo, sztuki plastyczne
Dyscyplina/specjalności: rzeźbiarstwo, malarstwo, sztuki plastyczne


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 21: Linia 21:
W 1981 roku otrzymał stopień doktora, w 1992 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 2012 otrzymał tytuł profesora. W latach 1990-1996  był prodziekanem, a w latach 2002–2005 i 2005–2008 dziekanem Wydziału Rzeźby ASP. Był też kierownikiem Katedry Rzeźby i Katedry Rysunku. Jako dziekan Wydziału Rzeźby powołał nowy kierunek – Intermedia – koncentrujący w swoim programie dydaktycznym współczesne opcje artystyczne, funkcjonujące na światowym rynku sztuki, jak happening, video art, performance, instalacja itd. Również z jego inicjatywy powstała Galeria Rzeźby, dzięki której udało się uratować od zapomnienia dzieło wielu pokoleń artystów. Inicjował i organizował wiele imprez środowiskowych, m.in. ostatnie edycje „Rzeźby Roku” i prezentację Rzeźby Krakowskiej w Berlinie. Uczestniczył w licznych konkursach na pomniki, m.in. w 1988 roku zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego. W 1976 roku brał udział w rekonstrukcji Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, za co został odznaczony Złotą Odznaką Miasta Krakowa.   
W 1981 roku otrzymał stopień doktora, w 1992 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 2012 otrzymał tytuł profesora. W latach 1990-1996  był prodziekanem, a w latach 2002–2005 i 2005–2008 dziekanem Wydziału Rzeźby ASP. Był też kierownikiem Katedry Rzeźby i Katedry Rysunku. Jako dziekan Wydziału Rzeźby powołał nowy kierunek – Intermedia – koncentrujący w swoim programie dydaktycznym współczesne opcje artystyczne, funkcjonujące na światowym rynku sztuki, jak happening, video art, performance, instalacja itd. Również z jego inicjatywy powstała Galeria Rzeźby, dzięki której udało się uratować od zapomnienia dzieło wielu pokoleń artystów. Inicjował i organizował wiele imprez środowiskowych, m.in. ostatnie edycje „Rzeźby Roku” i prezentację Rzeźby Krakowskiej w Berlinie. Uczestniczył w licznych konkursach na pomniki, m.in. w 1988 roku zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego. W 1976 roku brał udział w rekonstrukcji Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, za co został odznaczony Złotą Odznaką Miasta Krakowa.   


Był autorem nowego projektu monumentalnej rzeźby figuralnej przedstawiającej górników przy pracy, która w 1979 roku, z okazji jubileuszu 60-lecia AGH, wraz z nową rzeźbą „grupy hutników”, powróciła przed front gmachu głównego uczelni (poprzednie rzeźby, wykonane w 1935 roku z tworzywa ceramicznego, uległy zniszczeniu i zostały usunięte sprzed budynku w 1954 roku).
Z AGH  związany tylko dlatego, że był autorem nowego projektu monumentalnej rzeźby figuralnej przedstawiającej górników przy pracy, która w 1979 roku, z okazji jubileuszu 60-lecia AGH, wraz z nową rzeźbą „grupy hutników”, powróciła przed front gmachu głównego uczelni (poprzednie rzeźby, wykonane w 1935 roku z tworzywa ceramicznego, uległy zniszczeniu i zostały usunięte sprzed budynku w 1954 roku).


Był artystą wszechstronnym, zajmował się rzeźbą, rysunkiem oraz malarstwem. Autor około 400 portretów rysunkowych, malarskich i rzeźbiarskich. Wziął udział w ponad 20  wystawach indywidualnych oraz około 80 zbiorowych, w kraju i za granicą.  
Był artystą wszechstronnym, zajmował się rzeźbą, rysunkiem oraz malarstwem. Autor około 400 portretów rysunkowych, malarskich i rzeźbiarskich. Wziął udział w ponad 20  wystawach indywidualnych oraz około 80 zbiorowych, w kraju i za granicą.  


 
Promotor prac doktorskich.
 
 
/////////////////////
////////////////////////////////
 
 
 
 
 
 
 
 
 
//////////////////////////////////////
 
 
.
Niezależna twórczość rzeźbiarza Bogusza Salwińskiego, będąca rodzajem autono-micznej wypowiedzi artystycznej, koncentruje się przede wszystkim na martyrologicznych cyklach rzeźbiarskich zatytułowanych: „Ecce Homo”, „Ofiarom przemocy”, „Sacrum i pro-fanum”, „Więźniom politycznym”. To niezwykle dynamiczne kompozycje o abstrakcyjnej strukturze i ekspresyjnej fakturze. Rzeźby te poddane radykalnej redukcji, odarte z naturalizmu, nadal posiadają pewne antropomorficzne cechy. Są śladem człowieka w podróży przez przeznaczenie, są wyrazem tęsknoty za sacrum. Te „martyrologiczne” cykle poruszają tematykę egzystencjalną, stawiają pytania o kondycję człowieka XX wieku, uwikłanego w patologię wojny, przemocy, agresji oraz szeroko rozumianej destrukcji wartości, sensów i celów. Są wyrazem etycznego zagrożenia cywilizacji.
 
Sztuka Bogusza Salwińskiego bez względu na rodzaj przyjętej formuły stylistycznej dotyczy człowieka oraz emocjonalnych i psychologicznych uwarunkowań jego duchowej kondycji. Artysta jest znakomitym portrecistą zarówno w rzeźbie, jaki i w rysunku. Portrety rzeźbiarskie wykonuje w konwencji wrażliwego realizmu, w których łączy swobodę ujęcia, bogactwo faktury czy przeprowadzenie określonego zamysłu kompozycyjnego z bardzo przekonującym oddaniem podobieństwa modela oraz elementami jego wnikliwej i adekwatnej charakterystyki psychologicznej. Bogusz Salwiński traktował rysunek jako autonomiczną formę wypowiedzi artystycznej. Równolegle z cyklami rzeźbiarskimi zrealizował wielkoformatowe cykle rysunkowe pod podobnymi tytułami : „Ecce Homo”, „ Ludzkie – Arcyludzkie”, „Ofiarom Przemocy”, „Gest Solidarny”. Są to realizacje o spotęgowanej ekspresji i deformacji, o silnych kontrastach walorowych i wyjątkowym mistrzostwie w operowaniu materią ludzkiego ciała. Te męskie postacie wyrażają głębokie humanistyczne idee – buntu i walki o wyższą kondycję człowieczeństwa w zdehumanizowanym współczesnym świecie. Dla odreagowania artysta ucieka w metafizykę kobiecego ciała. Kobiecie poświęca rysunkowe erotyczne cykle: „Upadłe Anioły”, „Sacrum i Profanum”, „Klepsydry” i „Interno” naładowane pięknem seksualizmu i eksplozywną zmysłowością. Niezwykle uderzające są swobodne, świeże jednocześnie sposoby określania i struktury plastycznej. Polega to najczęściej na bardzo świetlistym i jednocześnie silnie skontrastowanym lawowaniu znacznych partii kompozycji oraz akcentowaniu wirtuozerii plamy walorowej stającej się istotnym czynnikiem kreującym układ wizualny tych kompozycji. W swoich dziełach malarskich odszedł od motywów figuratywnych i najczęściej tworzył bliskie abstrakcji, utrzymane w subtelnych, zawężonych tonacjach barwnych, piktorialne układy form inspirowane i kojarzące się z motywami realnie istniejących pejzaży.
////////////////////////////////
 


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 54: Linia 32:


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
*
==== Artykuły ====
*


==== Inne ====
==== Inne ====
Linia 75: Linia 45:


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 1.03.2021</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 12:45, 12 paź 2022

Bogusz Salwiński
Bogusz Salwiński.jpg
Nazwisko Salwiński
Imię / imiona Bogusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 18 września 1948
Miejsce urodzenia Bytom
Data śmierci 15 września 2022
Dyscyplina/specjalności rzeźbiarstwo, malarstwo, sztuki plastyczne




Prof. dr hab. Bogusz Salwiński (1948-2022)

Dyscyplina/specjalności: rzeźbiarstwo, malarstwo, sztuki plastyczne

Nota biograficzna

Urodził się 18 września 1948 roku w Bytomiu. Zmarł 15 września 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1962 roku rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Kielcach, które ukończył zdając maturę w 1967 roku. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W trakcie studiów otrzymał szereg wyróżnień i stypendiów, w tym w roku 1972 stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1973 roku obronił dyplom magisterski z wynikiem bardzo dobrym (wyróżnienie) pod kierunkiem prof. Mariana Koniecznego. Tytuł dyplomu: „Idole współczesne: głodny, pobity, zbuntowany, zwycięzca”. Następnie podjął pracę dydaktyczną w Pracowni Rysunku prof. Jarosława Hegera, w Katedrze Kształcenia Ogólnoplastycznego Wydziału Rzeźby ASP.

W 1981 roku otrzymał stopień doktora, w 1992 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 2012 otrzymał tytuł profesora. W latach 1990-1996 był prodziekanem, a w latach 2002–2005 i 2005–2008 dziekanem Wydziału Rzeźby ASP. Był też kierownikiem Katedry Rzeźby i Katedry Rysunku. Jako dziekan Wydziału Rzeźby powołał nowy kierunek – Intermedia – koncentrujący w swoim programie dydaktycznym współczesne opcje artystyczne, funkcjonujące na światowym rynku sztuki, jak happening, video art, performance, instalacja itd. Również z jego inicjatywy powstała Galeria Rzeźby, dzięki której udało się uratować od zapomnienia dzieło wielu pokoleń artystów. Inicjował i organizował wiele imprez środowiskowych, m.in. ostatnie edycje „Rzeźby Roku” i prezentację Rzeźby Krakowskiej w Berlinie. Uczestniczył w licznych konkursach na pomniki, m.in. w 1988 roku zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego. W 1976 roku brał udział w rekonstrukcji Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, za co został odznaczony Złotą Odznaką Miasta Krakowa.

Z AGH związany tylko dlatego, że był autorem nowego projektu monumentalnej rzeźby figuralnej przedstawiającej górników przy pracy, która w 1979 roku, z okazji jubileuszu 60-lecia AGH, wraz z nową rzeźbą „grupy hutników”, powróciła przed front gmachu głównego uczelni (poprzednie rzeźby, wykonane w 1935 roku z tworzywa ceramicznego, uległy zniszczeniu i zostały usunięte sprzed budynku w 1954 roku).

Był artystą wszechstronnym, zajmował się rzeźbą, rysunkiem oraz malarstwem. Autor około 400 portretów rysunkowych, malarskich i rzeźbiarskich. Wziął udział w ponad 20 wystawach indywidualnych oraz około 80 zbiorowych, w kraju i za granicą.

Promotor prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Złota Odznaka Miasta Krakowa, Grand Prix i Złoty Laur na Warszawskich Ogólnopolskich Konfrontacjach Rzeźbiarskich Zachęta 1989, Złoty Laur za Mistrzostwo w Sztuce

Źródła do biogramu

Inne

Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Bogusz_Salwiński&oldid=72685”