Zygmunt Kowalczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 23: Linia 23:
| nationality =  
| nationality =  
| fields = geodezja górnicza, fotogrametria, tacymetria, geodezja ogólna, mechanika przemieszczeń górotworu, eksploatacja złóż
| fields = geodezja górnicza, fotogrametria, tacymetria, geodezja ogólna, mechanika przemieszczeń górotworu, eksploatacja złóż
| function = Rektor AGH w latach 1951–1956
| function = Rektor w latach 1951–56, Zasłużony dla AGH
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Order Sztandaru Pracy pierwszej i drugiej klasy, nagrody państwowe, resortowe i regionalne.
| awards = Krzyż kawalerski OOP, nagrody państwowe i resortowe.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: geodezja górnicza, fotogrametria, tacymetria, geodezja ogólna, mechanika przemieszczeń górotworu, eksploatacja złóż
Specjalność: geodezja górnicza, fotogrametria, tacymetria, geodezja ogólna, mechanika przemieszczeń górotworu, eksploatacja złóż


Urodził się w Porębie k. Zawiercia 29 maja 1908 roku, zmarł w Leoben (Austria) 17 kwietnia 1985 roku. Studia górnicze i geodezyjne w AGH.
Urodził się w Porębie k. Zawiercia, zmarł w Leoben (Austria). Studia górnicze i geodezyjne w AGH.


Początkowo asystent Katedry Geodezji i Miernictwa Podziemnego (1933–1935), adiunkt i docent (1946–1947) Katedry Geodezji Górniczej, prof. nadzw. (1947), prof. (1947–1948) i kierownik Katedry Geodezji Górniczej, Dziekan Wydziału Geologiczno-Mierniczego (1948–1951), prorektor w latach 1964–1966, prof. Instytutu Ochrony Powierzchni Górniczej (1969–1971), prof. Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska (1971–1972). W Akademii prowadził wykłady z geodezji górniczej i gospodarczej, metod niwelacyjnych, geodezji górniczej i fotogrametrii. Od 1965 r. wykładał współczesne ruchy powierzchni Ziemi i metody fotogrametryczne w National Research Council w Ottawie oraz z geodezji inżynieryjno-przemysłowej w PW (1972–1977) i w uniw. w Nowym Brunswicku (1976).
Początkowo asystent Katedry Geodezji i Miernictwa Podziemnego (1933–35), adiunkt i docent (1946–47) Katedry Geodezji Górniczej, prof. nadzw. (1947), prof. (1947–48) i kierownik Katedry Geodezji Górniczej, Dziekan Wydziału Geologiczno-Mierniczego (1948–51), prorektor w latach 1964–66, prof. Instytutu Ochrony Powierzchni Górniczej (1969–71), prof. Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska (1971–72). W Akademii prowadził wykłady z geodezji górniczej i gospodarczej, metod niwelacyjnych, geodezji górniczej i fotogrametrii. Od 1965 r. wykładał współczesne ruchy powierzchni Ziemi i metody fotogrametryczne w National Research Council w Ottawie oraz z geodezji inżynieryjno-przemysłowej w PW (1972–77) i w uniw. w Nowym Brunswicku (1976).


Autor ok. 200 prac z zakresu geodezji górniczej, fotogrametrii, geodezji ogólnej, mechaniki przemieszczeń górotworu, eksploatacji złóż. Autor 12 patentów krajowych i zagranicznych. Badał zagadnienia orientowania podziemnych osnów geodezyjnych za pomocą sieci trilateracyjnej i przyrządów optycznych własnej konstrukcji; wprowadził metodę profilowania szybów małośrednicowych i odwiertów wielkośrednicowych z zastosowaniem sondy własnej konstrukcji i in. Twórca największej w Polsce szkoły geodezyjnej, organizator Wydz. Geologiczno-Mierniczego AGH i współorganizator Wydz. Geodezji Górniczej oraz inicjator współpracy uczelni z Min. Górnictwa i Przemysłu Ciężkiego.
Autor ok. 200 prac z zakresu geodezji górniczej, fotogrametrii, geodezji ogólnej, mechaniki przemieszczeń górotworu, eksploatacji złóż. Autor 12 patentów krajowych i zagranicznych. Badał zagadnienia orientowania podziemnych osnów geodezyjnych za pomocą sieci trilateracyjnej i przyrządów optycznych własnej konstrukcji; wprowadził metodę profilowania szybów małośrednicowych i odwiertów wielkośrednicowych z zastosowaniem sondy własnej konstrukcji i in. Twórca największej w Polsce szkoły geodezyjnej, organizator Wydz. Geologiczno-Mierniczego AGH i współorganizator Wydz. Geodezji Górniczej oraz inicjator współpracy uczelni z Min. Górnictwa i Przemysłu Ciężkiego.


Członek PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Geodetów Górniczych, Amerykańskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego.
Członek PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Geodetów Górniczych, Amerykańskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego. Doktor honoris causa AGH (1984).


Źródło:
Źródło:
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 7 : Nauki o Ziemi i górnicze. A–Z. Wrocław 1992. S. 86–89
* Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 86–89
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
* BIP 1994 nr 5. s. 18
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2 : H–Ł. Warszawa 1995. S. 308–309
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. s. 308–309
* Księga tytułów i stopni naukowych uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951–2001. Kraków 2001. S. 8–9
* Protokół z uroczystych posiedzeń Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. 3. Uroczyste posiedzenie Senatu poświęcone nadaniu tytułu Doktora Honoris Causa Prof. dr hab. Zygmuntowi Kowalczykowi, z dnia 21 maja 1984 r. s. 5–6





Wersja z 16:20, 21 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Zygmunt Kowalczyk (1908–1985)

Specjalność: geodezja górnicza, fotogrametria, tacymetria, geodezja ogólna, mechanika przemieszczeń górotworu, eksploatacja złóż

Urodził się w Porębie k. Zawiercia, zmarł w Leoben (Austria). Studia górnicze i geodezyjne w AGH.

Początkowo asystent Katedry Geodezji i Miernictwa Podziemnego (1933–35), adiunkt i docent (1946–47) Katedry Geodezji Górniczej, prof. nadzw. (1947), prof. (1947–48) i kierownik Katedry Geodezji Górniczej, Dziekan Wydziału Geologiczno-Mierniczego (1948–51), prorektor w latach 1964–66, prof. Instytutu Ochrony Powierzchni Górniczej (1969–71), prof. Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska (1971–72). W Akademii prowadził wykłady z geodezji górniczej i gospodarczej, metod niwelacyjnych, geodezji górniczej i fotogrametrii. Od 1965 r. wykładał współczesne ruchy powierzchni Ziemi i metody fotogrametryczne w National Research Council w Ottawie oraz z geodezji inżynieryjno-przemysłowej w PW (1972–77) i w uniw. w Nowym Brunswicku (1976).

Autor ok. 200 prac z zakresu geodezji górniczej, fotogrametrii, geodezji ogólnej, mechaniki przemieszczeń górotworu, eksploatacji złóż. Autor 12 patentów krajowych i zagranicznych. Badał zagadnienia orientowania podziemnych osnów geodezyjnych za pomocą sieci trilateracyjnej i przyrządów optycznych własnej konstrukcji; wprowadził metodę profilowania szybów małośrednicowych i odwiertów wielkośrednicowych z zastosowaniem sondy własnej konstrukcji i in. Twórca największej w Polsce szkoły geodezyjnej, organizator Wydz. Geologiczno-Mierniczego AGH i współorganizator Wydz. Geodezji Górniczej oraz inicjator współpracy uczelni z Min. Górnictwa i Przemysłu Ciężkiego.

Członek PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Geodetów Górniczych, Amerykańskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego. Doktor honoris causa AGH (1984).

Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 86–89
  • BIP 1994 nr 5. s. 18
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. s. 308–309