Stanisław Takuski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 41 wersji utworzonych przez 8 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Stanisław Takuski
|family-name=Takuski
| family-name = Takuski
|given-name=Stanisław
| given-name = Stanisław
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
| additional-name =
|image=Stanislaw_Takuski.jpg
| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab. inż.
|birth_date=19 maja 1921
| honorific-suffix =
|birth_place=Jasienna
| native_name =
|death_date=21 października 1984
| native_name_lang =
|death_place=Kraków
| image = Stanislaw_Takuski.jpg
|fields=eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
| image_size = 10454
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969–1972)
| alt =
|faculty=Wydział Górniczy
| caption =
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
| birth_date = 1921
|name=Stanisław Takuski
| birth_place =  
|image_size=10454
| death_date = 1984
}}{{Funkcja
| death_place =  
|Stanowisko=Prodziekan
| resting_place =
|Jednostka=Wydział Górniczy
| resting_place_coordinates =
|Rok_od=1969
| other_names =
|Rok_do=1972
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
| function = Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1969–1972
| faculty = Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| varia =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =
| awards = Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP.
| signature =  
| signature_alt =  
| website =  
| footnotes =  
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921–1984)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921–1984)


Specjalność: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne


Urodził się w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej. W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940–1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na Wydziale Górniczym AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.
== Nota biograficzna ==


Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Wpółpracował z przemysłem miedziowym; przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.
Urodził się 19 maja 1921 roku w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej, zmarł 21 października 1984 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
 
W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do II Państwowego Liceum Humanistycznego im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1941–1945 przebywał w więzieniach w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Auschwitz oraz w Mauthausen-Gusen.
 
W 1945 roku podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego w krakowskiej Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1952).
 
Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]]. Od marca 1960 do maja 1961 był dodatkowo zatrudniony w Krakowskim Przedsiębiorstwie Geologicznych Surowców Hutniczych.
 
W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.
 
W 1968 roku wszedł w skład Rady Techniczno-Ekonomicznej Zjednoczenia Budownictwa Kopalń Rud w Warszawie. Współpracował z przemysłem miedziowym. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił również wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud w Katedrze Górnictwa Rud i Soli, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.


Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.
Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.


Wiele podróżował m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert.
Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. Z jego inicjatywy odbyły się w latach 1976 i 1981 pierwsze w Polsce konferencje naukowe poświęcone problemom górnictwa rudnego.
 
Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, kilku patentów, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor trzynastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie związanych z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.
 
W dwudziestą rocznicę jego śmierci zorganizowano w dniach 9-10 grudnia 2004 w AGH konferencję naukową "Dwadzieścia lat w podziemnych technologiach górniczych".
 
==== Odznaczenia i nagrody ====
 
[[Złoty Krzyż Zasługi]] (1972), [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] (1973), [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]] (1982)
 
== Źródła do biogramu ==


Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.
====Książki====


Był cenionym i lubianym dydaktykiem, człowiekiem niezwykle pogodnym, gotowym do współpracy i pomocy, życzliwym dla ludzi.
* Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983, s. 1110
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 42-267
* Polski Słownik Biograficzny. T. 52/1, z. 212 : Świrski Łukasz - Tanner Bernard. Kraków 2017, s. 121-123
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 369


Źródło:
====Artykuły====
* Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. s. 13–15
* Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. okł., portr.
* Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983. S. 1110
* Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 119


*  Barchański B.: Przed ponad stu laty urodził się profesor Stanisław Takuski (1921-1984). ''Vivat Akademia : AGH'' 2022, nr 25, s. 37-45, [foto]
* Kicki J.: Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Takuskim (1921-1984). ''Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH'' 2004, z. 4/1, s. 13-15, [foto]
* Piechota S.: Wspomnienie o profesorze Stanisławie Takuskim. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 1134. [Seria] ''Górnictwo'' 1987, z. 131, s. 7-9, [foto]
* Profesor Stanisław Takuski (1921-1984). ''Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH'' 2004, z. 4/1, okł., [foto]


{{DEFAULTSORT:Takuski, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Takuski, Stanisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:50, 7 paź 2022

Stanisław Takuski
Stanislaw Takuski.jpg
Nazwisko Takuski
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 19 maja 1921
Miejsce urodzenia Jasienna
Data śmierci 21 października 1984
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969–1972)
Wydział Wydział Górniczy


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19691972

Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Takuski (1921–1984)

Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 19 maja 1921 roku w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej, zmarł 21 października 1984 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do II Państwowego Liceum Humanistycznego im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1941–1945 przebywał w więzieniach w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Auschwitz oraz w Mauthausen-Gusen.

W 1945 roku podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego w krakowskiej Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1952).

Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku na Wydziale Górniczym. Od marca 1960 do maja 1961 był dodatkowo zatrudniony w Krakowskim Przedsiębiorstwie Geologicznych Surowców Hutniczych.

W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.

W 1968 roku wszedł w skład Rady Techniczno-Ekonomicznej Zjednoczenia Budownictwa Kopalń Rud w Warszawie. Współpracował z przemysłem miedziowym. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił również wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud w Katedrze Górnictwa Rud i Soli, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.

Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.

Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. Z jego inicjatywy odbyły się w latach 1976 i 1981 pierwsze w Polsce konferencje naukowe poświęcone problemom górnictwa rudnego.

Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, kilku patentów, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor trzynastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie związanych z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.

W dwudziestą rocznicę jego śmierci zorganizowano w dniach 9-10 grudnia 2004 w AGH konferencję naukową "Dwadzieścia lat w podziemnych technologiach górniczych".

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1972), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983, s. 1110
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 42-267
  • Polski Słownik Biograficzny. T. 52/1, z. 212 : Świrski Łukasz - Tanner Bernard. Kraków 2017, s. 121-123
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 369

Artykuły

  • Barchański B.: Przed ponad stu laty urodził się profesor Stanisław Takuski (1921-1984). Vivat Akademia : AGH 2022, nr 25, s. 37-45, [foto]
  • Kicki J.: Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Takuskim (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, s. 13-15, [foto]
  • Piechota S.: Wspomnienie o profesorze Stanisławie Takuskim. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1134. [Seria] Górnictwo 1987, z. 131, s. 7-9, [foto]
  • Profesor Stanisław Takuski (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, okł., [foto]
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Takuski&oldid=72535”