Hugo Trzebicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=24 sierpnia 1893
|birth_date=24 sierpnia 1893
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=1956
|death_date=25 marca 1956
|death_place=Kraków
|fields=budowa maszyn
|fields=budowa maszyn
|faculty=Wydział Elektro-Mechaniczny
|faculty=Wydział Elektromechaniczny
|awards=Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Złoty Krzyż Zasługi,
|name=Hugo Trzebicki
|name=Hugo Trzebicki
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=6659
|image_size=6659
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956)
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956)


Specjalność: budowa maszyn
Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
 
Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł 25 marca 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


Urodził się 24 sierpnia w Krakowie, zmarł w 1956 r.
Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.  
Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.  
Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 r. rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.
Od września 1939 r. prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 r. pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.
Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946). W 1947 r. objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na [[Wydział Elektro-Mechaniczny|Wydziale Elektro-Mechanicznym]] AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. Na uczelni pracował do sierpnia 1951 r., później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. Od stycznia 1952 r. projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".


== Odznaczenia i nagrody ==
Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.
 
Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.
 
Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946).
 
W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziale Elektromechanicznym]] AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry.
 
W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii.
 
Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".


Medal Niepodległości, [[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal 20-lecia Służby Państwowej
==== Odznaczenia i nagrody ====


== Bibliografia ==
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal Niepodległości, Medal 20-lecia Służby Państwowej


Źródło:
== Źródła do biogramu ==
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 208–209, portr.


====Książki====
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 228-229, [foto]
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)


{{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }}
{{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 09:30, 6 gru 2019

Hugo Trzebicki
Hugo Trzebicki.jpg
Nazwisko Trzebicki
Imię / imiona Hugo
Tytuły / stanowiska Wykładowca i Adiunkt mgr inż.
Data urodzenia 24 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 25 marca 1956
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności budowa maszyn
Wydział Wydział Elektromechaniczny


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Wykładowca i Adiunkt mgr inż. Hugo Trzebicki (1893–1956)

Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn

Nota biograficzna

Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł 25 marca 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.

Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.

Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.

Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946).

W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale Elektromechanicznym AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry.

W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii.

Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Medal 20-lecia Służby Państwowej

Źródła do biogramu

Książki

  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 228-229, [foto]
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)