Hugo Trzebicki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
Linia 6: | Linia 6: | ||
|birth_date=24 sierpnia 1893 | |birth_date=24 sierpnia 1893 | ||
|birth_place=Kraków | |birth_place=Kraków | ||
|death_date=1956 | |death_date=25 marca 1956 | ||
|death_place=Kraków | |||
|fields=budowa maszyn | |fields=budowa maszyn | ||
|faculty=Wydział | |faculty=Wydział Elektromechaniczny | ||
|awards= | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, | ||
|name=Hugo Trzebicki | |name=Hugo Trzebicki | ||
|image_size=6659 | |image_size=6659 | ||
}} | }} | ||
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956) | Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956) | ||
Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn | |||
== | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł | Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł 25 marca 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. | Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. | ||
Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie. | Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie. | ||
Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego. | Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego. | ||
Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946). | Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946). | ||
W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na [[Wydział | W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziale Elektromechanicznym]] AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. | ||
W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. | |||
Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt". | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | |||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal Niepodległości, Medal 20-lecia Służby Państwowej | |||
== Źródła do biogramu == | |||
====Książki==== | |||
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 228-229, [foto] | |||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | |||
{{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }} | {{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }} | ||
[[Category: | [[Category:Biogramy]] |
Aktualna wersja na dzień 09:30, 6 gru 2019
Hugo Trzebicki | |
---|---|
Nazwisko | Trzebicki |
Imię / imiona | Hugo |
Tytuły / stanowiska | Wykładowca i Adiunkt mgr inż. |
Data urodzenia | 24 sierpnia 1893 |
Miejsce urodzenia | Kraków |
Data śmierci | 25 marca 1956 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | budowa maszyn |
Wydział | Wydział Elektromechaniczny
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi |
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. Hugo Trzebicki (1893–1956)
Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn
Nota biograficzna
Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł 25 marca 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.
Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.
Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946).
W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale Elektromechanicznym AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry.
W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii.
Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Medal 20-lecia Służby Państwowej
Źródła do biogramu
Książki
- Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 228-229, [foto]
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)