Eugeniusz Bronisław Małecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Eugeniusz Bronisław
|given-name=Eugeniusz Bronisław
|honorific-prefix=Prof. mgr inż.
|honorific-prefix=Prof. mgr inż.
|image=
|birth_date=4 września 1898
|birth_date=4 września 1898
|birth_place=Przemyśl
|birth_place=Przemyśl
|death_date=5 maja 1956
|death_date=5 maja 1956
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
|image=
|faculty=Wydział Komunikacji
|fields=samochodowe silniki spalinowe, lotnicze silniki spalinowe
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Walecznych
|faculty=Wydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
|name=Eugeniusz Bronisław Małecki
|name=Eugeniusz Bronisław Małecki
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. mgr inż. '''Eugeniusz Bronisław Małecki''' (1898–1954)
Prof. mgr inż. '''Eugeniusz Bronisław Małecki''' (1898–1954)


Specjalność: silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
Dyscyplina/specjalności: samochodowe silniki spalinowe, lotnicze silniki spalinowe


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 r. Zmarł 5 maja 1956 r. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.
Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 roku. Zmarł 5 maja 1956 roku. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.


W 1917 r. jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim.
W 1917 roku jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim.


W 1921 r. po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 r., uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcję naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 r. objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.
W 1921 roku po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 roku, uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcję naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 roku objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.


W 1939 r. przebywając we Lwowie, zajętym przez Armię Czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 r. został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.
W 1939 roku przebywając we Lwowie, zajętym przez Armię Czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 roku został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.


Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.
Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.


W 1945 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na [[Wydział Komunikacji|Wydziale Komunikacji]] Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 r.) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych.
W 1945 roku został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na [[Wydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji|Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych]] Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 roku) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 roku mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych.


Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.:  
Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.:  
Linia 69: Linia 36:
Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP).
Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP).


=== Odznaczenia i nagrody ===
==== Odznaczenia i nagrody ====
Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal Srebrny Virtuti Militari, Krzyż Walecznych


== Bibliografia ==
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====  


=== Książki ===
* Polski Słownik Biograficzny. T. 19/3, z. 82 : Malicki Bartłomiej - Mann Aleksander. Wrocław etc. 1974, s. 435
* Polski Słownik Biograficzny. T. 19/3, z. 82 : Malicki Bartłomiej - Mann Aleksander / Polska Akademia Nauk, Instytut Historii. - Wrocław [etc.] : Zakł Narodowy im. Ossolińskich 1974. - s. 435
* Politechnika Lwowska 1844-1945. Wrocław 1993, s. 401-402
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5 / Rada Programowa (przewodn.) Zdzisław Mikulski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1994. - s. 86-87, bibliogr.
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 86-87




{{DEFAULTSORT:Małecki, Eugeniusz Bronisław}}
{{DEFAULTSORT:Małecki, Eugeniusz Bronisław}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 10:03, 8 lut 2018

Eugeniusz Bronisław Małecki
Nazwisko Małecki
Imię / imiona Eugeniusz Bronisław
Tytuły / stanowiska Prof. mgr inż.
Data urodzenia 4 września 1898
Miejsce urodzenia Przemyśl
Data śmierci 5 maja 1956
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności samochodowe silniki spalinowe, lotnicze silniki spalinowe
Wydział Wydziały Politechniczne - Wydział Komunikacji


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. mgr inż. Eugeniusz Bronisław Małecki (1898–1954)

Dyscyplina/specjalności: samochodowe silniki spalinowe, lotnicze silniki spalinowe

Nota biograficzna

Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 roku. Zmarł 5 maja 1956 roku. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.

W 1917 roku jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim.

W 1921 roku po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 roku, uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcję naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 roku objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.

W 1939 roku przebywając we Lwowie, zajętym przez Armię Czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 roku został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.

Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.

W 1945 roku został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 roku) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 roku mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych.

Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.: "Płatowiec" (1927), "Silniki spalinowe pojazdów mechanicznych" 2 t. (1953 i 1955), "Silniki spalinowe przemysłowe" (we współautorstwie 1954).

Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP).

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Srebrny Virtuti Militari, Krzyż Walecznych

Źródła do biogramu

Książki

  • Polski Słownik Biograficzny. T. 19/3, z. 82 : Malicki Bartłomiej - Mann Aleksander. Wrocław etc. 1974, s. 435
  • Politechnika Lwowska 1844-1945. Wrocław 1993, s. 401-402
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. nacz. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 86-87
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Eugeniusz_Bronisław_Małecki&oldid=37467”