Zdzisław Wittek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 35 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Zdzisław Wittek
|family-name=Wittek
| image =
|given-name=Zdzisław
| family-name = Wittek
|image=
| given-name = Zdzisław
|honorific-prefix=Doc. dr inż.
| additional-name =  
|birth_date=3 lutego 1917
| honorific-prefix = Doc. dr inż.
|birth_place=Kraków
| honorific-suffix =
|death_date=3 grudnia 1983
| native_name =
|death_place=Kraków
| native_name_lang =
|fields=metalurgia, odlewnictwo żeliwa
| image =
|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1972-1974)
| image_size =
|faculty=Wydział Odlewnictwa
| alt =
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
| caption =
|name=Zdzisław Wittek
| birth_date = 1917–1983
}}{{Funkcja
| birth_place =  
|Stanowisko=Prodziekan
| death_date =  
|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
| death_place =  
|Rok_od=1972
| resting_place =
|Rok_do=1974
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = odlewnictwo żeliwa
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =  
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, odznaki honorowe towarzystw naukowych.
| signature =  
| signature_alt =
| website =  
| footnotes =  
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Doc. dr inż. '''Zdzisław Wittek''' (1917–1983)
Doc. dr inż. '''Zdzisław Wittek''' (1917–1983)


Specjalność: odlewnictwo żeliwa
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo żeliwa


Urodził się i zmarł w Krakowie. Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W 1947 roku podjął pracę w charakterze asystenta wolontariusza w Katedrze Odlewnictwa. W 1948 roku został starszym asystentem, a w 1954 r. adiunktem Zakładu Odlewnictwa Żeliwa w Katedrze Odlewnictwa AGH.
== Nota biograficzna ==


W 1969 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 r. Był jednym ze współorganizatorów Wydziału Odlewnictwa, brał czynny udział w powstaniu i kierował Odlewnią Doświadczalną.
Urodził się 3 lutego 1917 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1983 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.


Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej. Był autorem i współautorem 11 książek i skryptów i publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych.
Studiował na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej w Krakowie, który ukończył 9 marca 1948 roku. 1 września 1947 roku podjął pracę w charakterze asystenta wolontariusza w Katedrze Odlewnictwa.  


Źródło:
W 1948 roku został starszym asystentem, a w 1953 roku adiunktem Zakładu Odlewnictwa Żeliwa w Katedrze Odlewnictwa AGH.
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 163–164
Na podstawie rozprawy "Badania nad wpływem napięcia powierzchniowego ciekłego żeliwa na jego lejność" 29 marca 1963 roku uzyskał stopień dr. nauk technicznych.
W 1970 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 roku.  


Był jednym ze współorganizatorów [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]], brał czynny udział w powstaniu i w latach 1956-59 kierował Odlewnią Doświadczalną. W latach 1972-74 pełnił funkcję prodziekana wydziału, a w latach 1975-78 - zastępcy kierownika Zespołu Odlewniczo-Metalurgicznego ITiMO AGH. W latach 1977-80 był kierownikiem Studium Podyplomowego o tematyce: Nowoczesne  technologie w odlewnictwie staliwa i żeliwa.
Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii, wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej, procesów wytapiania żeliwa oraz nowych metod kontroli ciekłego żeliwa i odlewów żeliwnych.
Autor i współautor 11 książek i skryptów, a także ponad 20 publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych oraz ponad 30 niepublikowanych prac naukowo-badawczych.
Członek STOP (Stowarzyszenie Techniczne Odlewników Polskich) 1951-1983,  przewodniczący Koła STOP przy Wydziale Odlewnictwa AGH.
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Złota Odznaka ZNP, Złota Honorowa Odznaka STOP, odznaki honorowe towarzystw naukowych
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 201
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. nacz. Tadeusz Skarzyński Warszawa 1989, s. 163-164
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 396
====Artykuły====
* Podrzucki C.: Doc. dr inż. Zdzisław Wittek. ''Przegląd Odlewniczy'' 1984, nr 4, s. 152


{{DEFAULTSORT:Wittek, Zdzisław }}
{{DEFAULTSORT:Wittek, Zdzisław }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 06:39, 11 paź 2022

Zdzisław Wittek
Nazwisko Wittek
Imię / imiona Zdzisław
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 3 lutego 1917
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 3 grudnia 1983
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności metalurgia, odlewnictwo żeliwa
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1972-1974)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Odlewnictwa19721974

Doc. dr inż. Zdzisław Wittek (1917–1983)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo żeliwa

Nota biograficzna

Urodził się 3 lutego 1917 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1983 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie, który ukończył 9 marca 1948 roku. 1 września 1947 roku podjął pracę w charakterze asystenta wolontariusza w Katedrze Odlewnictwa.

W 1948 roku został starszym asystentem, a w 1953 roku adiunktem Zakładu Odlewnictwa Żeliwa w Katedrze Odlewnictwa AGH. Na podstawie rozprawy "Badania nad wpływem napięcia powierzchniowego ciekłego żeliwa na jego lejność" 29 marca 1963 roku uzyskał stopień dr. nauk technicznych. W 1970 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 roku.

Był jednym ze współorganizatorów Wydziału Odlewnictwa, brał czynny udział w powstaniu i w latach 1956-59 kierował Odlewnią Doświadczalną. W latach 1972-74 pełnił funkcję prodziekana wydziału, a w latach 1975-78 - zastępcy kierownika Zespołu Odlewniczo-Metalurgicznego ITiMO AGH. W latach 1977-80 był kierownikiem Studium Podyplomowego o tematyce: Nowoczesne technologie w odlewnictwie staliwa i żeliwa.

Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii, wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej, procesów wytapiania żeliwa oraz nowych metod kontroli ciekłego żeliwa i odlewów żeliwnych.

Autor i współautor 11 książek i skryptów, a także ponad 20 publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych oraz ponad 30 niepublikowanych prac naukowo-badawczych.

Członek STOP (Stowarzyszenie Techniczne Odlewników Polskich) 1951-1983, przewodniczący Koła STOP przy Wydziale Odlewnictwa AGH.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złota Odznaka ZNP, Złota Honorowa Odznaka STOP, odznaki honorowe towarzystw naukowych

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 201
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. nacz. Tadeusz Skarzyński Warszawa 1989, s. 163-164
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 396

Artykuły

  • Podrzucki C.: Doc. dr inż. Zdzisław Wittek. Przegląd Odlewniczy 1984, nr 4, s. 152