Roman Marian Teisseyre: Różnice pomiędzy wersjami

Roman Marian Teisseyre
Nazwisko	Teisseyre
Imię / imiona	Roman Marian
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	11 kwietnia 1929
Miejsce urodzenia	Lwów ;
Dyscyplina/specjalności	geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2004
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia w sejsmologii globalnej i górniczej, ze szczególnym uwzględnieniem prekursorów wstrząsów oraz za rozwój wiedzy o fizyce wnętrza Ziemi
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Aktualna wersja na dzień 10:16, 11 wrz 2018

Prof. zw. dr hab. Roman Marian Teisseyre (1929-)

Dyscyplina/specjalności: geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi

Nota biograficzna

Urodził się 11 kwietnia 1929 roku we Lwowie.

Studia wyższe z zakresu fizyki teoretycznej ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też uzyskał stopień doktora (1959) i doktora habilitowanego (1961). W 1964 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 roku profesora zwyczajnego.

W latach 1952–1953 pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1953 pracuje w Instytucie Geofizyki PAN. Organizuje Zakład Sejsmologii, a potem Zakład Dynamiki Wnętrza Ziemi. W okresie 1962–1970 i 1972–1989 zastępca dyrektora, a w okresie 1970–1972 dyrektor. Visiting professor International Institute of Seismology and Earthquake Engineering, Tokio (1964–1965), Institute of Geodesy and Geophysics, Univ. Trieste (1979–1980), Institut de Physique de la Terre, Univ. Strasbourg (1984), Earthquake Research Institute, Univ. Tokio (1992). Uczestnik wyprawy geofizycznej do Wietnamu, kierownik w latach 1957–1959. Uczestnik wypraw polarnych na Spitsbergen w latach 1964, 1970, 2000.

Opracował podstawy dyslokacyjnej teorii trzęsień Ziemi, wprowadził do sejsmologii mikromorficzny opis ośrodka, co umożliwiło mu wykazanie istnienia fal i deformacji skrętnych towarzyszących trzęsieniom (pierwsza w świecie rejestracja fal rotacyjnych), które weszły na stałe w zakres fizyki Ziemi. Oryginalne metody badania wstrząsów górniczych i ich mechanizmów znalazły zastosowanie w codziennej praktyce przemysłowej w górnictwie węglowym i miedziowym Polski. Badania prezentował na licznych międzynarodowych sympozjach i kongresach.

Posiada oryginalny dorobek naukowy obejmujący ponad 250 opublikowanych prac. Redakcja i współautorstwo szeregu wielotomowych, unikatowych monografii z zakresu fizyki i ewolucji wnętrza Ziemi.

Stworzył własną szkołę naukową (ponad 20 wypromowanych doktorów), jego uczniowie są znanymi na świecie badaczami z zakresu sejsmologii i fizyki wnętrza Ziemi.

Czynnie uczestniczył w pracach Polskiej Akademii Nauk, będąc między innymi sekretarzem Wydziału Nauk o Ziemi i Górnictwa (1980–1983) oraz członkiem Prezydium (1981–1992). Członek korespondent PAN (1969–1980), członek rzeczywisty PAN (od 1980), członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Fińskiej Akademii Nauk i Literatury, członek Academia Scientiarium Fennica (od 1979), członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Asocjacji Sejsmologii i Fizyki Wnętrza Ziemi (1970–1975), Europejskiej Komisji Sejsmologicznej (wiceprezydent 1970–1976, prezydent 1976–1978). Redaktor kilku wydawnictw i członek komitetów redakcyjnych czasopism geofizycznych.

Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej 2004.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Vietnam Work Banner, I class, Warszawski Krzyż Powstańczy, nagrody Wydziału VII PAN, Sekretarza PAN, Prezesa Rady Ministrów, Sztandar Pracy Republiki Wietnamu i inne

Źródła do biogramu

Książki

Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : ludzie nauki P-Ż. Warszawa 2003, s. 1031
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S-Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 471–472, [foto]

Artykuły

Kowalczuk J.: Doktorat Honoris Causa AGH dla prof. dr. hab. Romana Teisseyre z Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 137, s. 5–7
Kowalczuk J.: Prof. dr hab. Roman Teisseyre doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica : (Kraków, 7 XII 2004). Przegląd Geofizyczny 2005, R. 50, z. 1-2, s. 111-118
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.10.2004], s. [1, 15, 22]
Uroczystość wręczenia godności doktora honoris causa AGH prof. Romanowi Teisseyre : 7 grudnia 2004 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 137, s. [28], [foto]

stan na dzień 30.11.2017

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 |birth_place=Lwów
 |fields=geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi
-|awards=Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Krzyż Komandorski OOP, Warszawski Krzyż Powstańczy,
+|awards=Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
 |dhc_year=2004
 |dhc_reason=za wybitne osiągnięcia w sejsmologii globalnej i górniczej, ze szczególnym uwzględnieniem prekursorów wstrząsów oraz za rozwój wiedzy o fizyce wnętrza Ziemi
+|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
 |name=Roman Marian Teisseyre
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=10783
-|alt=
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
 }}
 Prof. zw. dr hab. '''Roman Marian Teisseyre''' (1929-)
-Dyrektor Instytutu Geofizyki PAN w latach 1970–1972
 Dyscyplina/specjalności: geofizyka, fizyka wnętrza Ziemi
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 11 kwietnia 1929 roku we Lwowie. Studia wyższe z zakresu fizyki teoretycznej ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też uzyskał stopień doktora (1959) i doktora habilitowanego (1961). W 1967 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 roku profesora zwyczajnego.
-W latach 1952–1953 pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1953 pracuje w Instytucie Geofizyki PAN, pełniąc m.in. funkcje zastępcy dyrektora (1960–1970; 1972–1989) i dyrektora (1970–1972). Visiting professor International Institute of Seismology and Earthquake Engineering, Tokio 1964–1965; Institute of Geodesy and Geophysics, Univ. Trieste 1979–1980; Institut de Physique de la Terre, Univ. Strasbourg 1984; Earthquake Research Institute, Univ. Tokio 1992. Uczestnik wyprawy geofizycznej do Wietnamu, kierownik 1957–1959; uczestnik wypraw polarnych na Spitsbergen w latach 1964, 1970, 2000.
+Urodził się 11 kwietnia 1929 roku we Lwowie.
+Studia wyższe z zakresu fizyki teoretycznej ukończył w 1952 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też uzyskał stopień doktora (1959) i doktora habilitowanego (1961). W 1964 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 roku profesora zwyczajnego.
+W latach 1952–1953 pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1953 pracuje w Instytucie Geofizyki PAN. Organizuje Zakład Sejsmologii, a potem Zakład Dynamiki Wnętrza Ziemi. W okresie 1962–1970 i 1972–1989 zastępca dyrektora, a w okresie 1970–1972 dyrektor. Visiting professor International Institute of Seismology and Earthquake Engineering, Tokio (1964–1965), Institute of Geodesy and Geophysics, Univ. Trieste (1979–1980), Institut de Physique de la Terre, Univ. Strasbourg (1984), Earthquake Research Institute, Univ. Tokio (1992). Uczestnik wyprawy geofizycznej do Wietnamu, kierownik  w latach 1957–1959. Uczestnik wypraw polarnych na Spitsbergen w latach 1964, 1970, 2000.
-Posiada oryginalny dorobek naukowy obejmujący ponad 250 opublikowanych prac.
+Opracował podstawy dyslokacyjnej teorii trzęsień Ziemi, wprowadził do sejsmologii mikromorficzny opis ośrodka, co umożliwiło mu wykazanie istnienia fal i deformacji skrętnych towarzyszących trzęsieniom (pierwsza w świecie rejestracja fal rotacyjnych), które weszły na stałe w zakres fizyki Ziemi. Oryginalne metody badania wstrząsów górniczych i ich mechanizmów znalazły zastosowanie w codziennej praktyce przemysłowej w górnictwie węglowym i miedziowym Polski. Badania prezentował na licznych międzynarodowych sympozjach i kongresach.
-Opracował podstawy dyslokacyjnej teorii trzęsień Ziemi, wprowadził do sejsmologii mikromorficzny opis ośrodka, co umożliwiło mu wykazanie istnienia fal i deformacji skrętnych towarzyszących trzęsieniom (pierwsza w świecie rejestracja fal rotacyjnych), które weszły na stałe w zakres fizyki Ziemi. Zaproponowane przez Profesora oryginalne metody badania wstrząsów górniczych i ich mechanizmów znalazły zastosowanie w codziennej praktyce przemysłowej w górnictwie węglowym i miedziowym Polski. Badania swoje prezentował również na licznych międzynarodowych sympozjach i kongresach.
+Posiada oryginalny dorobek naukowy obejmujący ponad 250 opublikowanych prac. Redakcja i współautorstwo szeregu wielotomowych, unikatowych monografii z zakresu fizyki i ewolucji wnętrza Ziemi.
-Do bardzo ważnych osiągnięć Profesora należy również zaliczyć inicjatywę, redakcję oraz współautorstwo 4 monografii z zakresu fizyki i ewolucji wnętrza Ziemi.
+Stworzył własną szkołę naukową (ponad 20 wypromowanych doktorów), jego uczniowie są znanymi na świecie badaczami z zakresu sejsmologii i fizyki wnętrza Ziemi.
-Czynnie uczestniczył w pracach Polskiej Akademii Nauk, będąc m.in. sekretarzem Wydziału Nauk o Ziemi i Górnictwa (1980–1983) oraz członkiem Prezydium (1980–1992). Członek korespondent PAN (1969–1980), członek rzeczywisty PAN (1980-), członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Fińskiej Akademii Nauk i Literatury. Członek Academia Scientiarium Fennica 1979-; member of Executive Comm.; International Assiociation of Seismology and Physics of the Earth's Interior 1970–1975; European Seismological Comm. (vice president 1970–1976, president 1976–1978).
+Czynnie uczestniczył w pracach Polskiej Akademii Nauk, będąc między innymi sekretarzem Wydziału Nauk o Ziemi i Górnictwa (1980–1983) oraz członkiem Prezydium (1981–1992). Członek korespondent PAN (1969–1980), członek rzeczywisty PAN (od 1980), członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Fińskiej Akademii Nauk i Literatury, członek Academia Scientiarium Fennica (od 1979), członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Asocjacji Sejsmologii i Fizyki Wnętrza Ziemi (1970–1975), Europejskiej Komisji Sejsmologicznej (wiceprezydent 1970–1976, prezydent 1976–1978). Redaktor kilku wydawnictw i członek komitetów redakcyjnych czasopism geofizycznych.
-Stworzył własną szkołę naukową (20 wypromowanych doktorów);  jego uczniowie są znanymi na świecie badaczami z zakresu sejsmologii i fizyki wnętrza Ziemi.
+Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej 2004.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-[[Krzyż Oficerski Polonia Restituta]] (1961), [[Krzyż Komandorski OOP]] (1969), Vietnam Work Banner, I class, (1959), Warszawski Krzyż Powstańczy (1984), nagrody Wydziału VII PAN, Sekretarza PAN, Prezesa Rady Ministrów.
-== Bibliografia ==
+[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]],  Vietnam Work Banner, I class, Warszawski Krzyż Powstańczy, nagrody Wydziału VII PAN, Sekretarza PAN, Prezesa Rady Ministrów, Sztandar Pracy Republiki Wietnamu i inne
+== Źródła do biogramu ==
 ==== Książki ====
-* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : ludzie nauki P — Ż. Warszawa 2003, s. 1031
+* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : ludzie nauki P-Ż. Warszawa 2003, s. 1031
 * Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S-Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 471–472, [foto]
 ==== Artykuły ====
-* Uchwała nr 146/2004 Senatu AGH z dnia 27 października 2004 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej prof. Romanowi Teisseyre [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://www.agh.edu.pl/dokumenty/senat-uchwaly/102004.doc [08.12.2004]
-* [Doktorat honoris causa AGH dla prof. Romana Teisseyre] [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://www.agh.edu.pl/komunikaty/hc_prof_teisseyre/ [08.12.2004], portr.
-* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005 nr 137. s. 5–7
+* Kowalczuk J.: Doktorat Honoris Causa AGH dla prof. dr. hab. Romana Teisseyre z Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2005, nr 137, s. 5–7
+* Kowalczuk J.: Prof. dr hab. Roman Teisseyre doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica : (Kraków, 7 XII 2004). ''Przegląd Geofizyczny'' 2005, R. 50, z. 1-2, s. 111-118
+* [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH''... 27.10.2004], s. [1, 15, 22]
+* Uroczystość wręczenia godności doktora honoris causa AGH prof. Romanowi Teisseyre : 7 grudnia 2004 r. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2005, nr 137, s. [28], [foto]
+'''''<span style="color:red;">stan na dzień 30.11.2017</span>'''''
 {{DEFAULTSORT:Teisseyre, Roman Marian}}
+[[Category:Biogramy]]
 [[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]