Stanisław Skarbiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 13: Linia 13:
|dhc_year=1923
|dhc_year=1923
|dhc_reason=za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego
|dhc_reason=za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
|name=Stanisław Skarbiński
|name=Stanisław Skarbiński
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=9598
|image_size=9598
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Inż. '''Stanisław Skarbiński''' (1856–1925)
Inż. '''Stanisław Skarbiński''' (1856–1925)
Linia 56: Linia 25:
Urodził się 21 września 1856 roku w Krakowie, zmarł 2 maja 1925 roku w Grodźcu. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Urodził się 21 września 1856 roku w Krakowie, zmarł 2 maja 1925 roku w Grodźcu. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.


Po ukończeniu szkół średnich w Krakowie wstąpił na Politechnikę Wiedeńską, którą ukończył w 1878 roku jako inżynier-technolog. W tej specjalności rozpoczął pracę w warszawskiej Fabryce Maszyn „Orthwein, Karasiński i S-ka”. Od 1880 do 1899 roku pracował jako naczelny dyrektor Fabryki „Portland-Cement” w Grodźcu w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1899 roku zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych Spółka Akcyjna, które zbudowało kopalnię węgla „Grodziec II”. Był aż do śmierci dyrektorem zarządzającym tym przedsiębiorstwem.
Po ukończeniu szkół średnich w Krakowie wstąpił na Politechnikę Wiedeńską, którą ukończył w 1878 roku jako inżynier-technolog. W tej specjalności rozpoczął pracę w Fabryce Maszyn „Orthwein, Karasiński i S-ka” w Warszawie. W latach 1880 - 1899 pracował jako naczelny dyrektor Fabryki „Portland-Cement” w Grodźcu w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1899 roku zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych Spółka Akcyjna, które zbudowało kopalnię węgla „Grodziec II”. Był aż do śmierci dyrektorem zarządzającym tym przedsiębiorstwem.


Dużą aktywność rozwinął w Radzie Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego, najpierw jako członek (1910), wiceprezes (1914), a później prezes (od 1915). Na stanowisku prezesa zdołał obronić i utrzymać jedność Rady Zjazdów mimo podziału Zagłębia na dwie okupacje niemiecką i austriacką.
Dużą aktywność rozwinął w Radzie Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego, najpierw jako członek (1910), wiceprezes (1914), a później prezes (od 1915). Na stanowisku prezesa zdołał obronić i utrzymać jedność Rady Zjazdów mimo podziału Zagłębia na dwie okupacje niemiecką i austriacką.
Linia 62: Linia 31:
W czasie I wojny światowej był prezesem Rady Okręgowej Władz Obywatelskich. W latach 1914–1918 był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu. Współorganizował Związek Górników i Hutników Polskich w 1918 roku. Od 1919 roku był wiceprzewodniczącym Centralnego Związku Polskiego Przemysłu Górnictwa, Handlu i Finansów „Lewiatan”.
W czasie I wojny światowej był prezesem Rady Okręgowej Władz Obywatelskich. W latach 1914–1918 był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu. Współorganizował Związek Górników i Hutników Polskich w 1918 roku. Od 1919 roku był wiceprzewodniczącym Centralnego Związku Polskiego Przemysłu Górnictwa, Handlu i Finansów „Lewiatan”.


Był współzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922–1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej „Sokół”. Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie 1923 "za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego".
Był współzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922–1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej „Sokół”.  
 
Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie 1923 "za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego".


Autor rozprawy pt. „Uwagi o przedwojennych i obecnych warunkach pracy na większych kopalniach węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim”, opublikowanej w Przeglądzie Górniczo-Hutniczym w roku 1921, nr 8.
Autor rozprawy pt. „Uwagi o przedwojennych i obecnych warunkach pracy na większych kopalniach węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim”, opublikowanej w Przeglądzie Górniczo-Hutniczym w roku 1921, nr 8.
Linia 69: Linia 40:
[[Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta]]
[[Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta]]


 
== Źródła do biogramu ==
== Bibliografia ==
====Książki====
====Książki====
* Kowalczuk J.: Lwów i lwowianie : pamiętniki, wspomnienia, relacje. Cz. 3. Kraków 2011, s. 409-410
* Kowalczuk J.: Lwów i lwowianie : pamiętniki, wspomnienia, relacje. Cz. 3. Kraków 2011, s. 409-410
Linia 78: Linia 48:
====Artykuły====
====Artykuły====
* Ciepiela B.: Pamięć o Skarbińskich. ''Przegląd Górniczy'' 2015, T. 71, nr 4, s. 104
* Ciepiela B.: Pamięć o Skarbińskich. ''Przegląd Górniczy'' 2015, T. 71, nr 4, s. 104
* Jaros J.: Salamandra - pamięci kolegów górników (7) : Skarbiński Stanisław. ''Przegląd Górniczy'' 1992, T. 48, nr 12, s. 23
* Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). ''Przegląd Górniczy'' 1992, T. 48, nr 12, s. 23
* Starościak D.: Inżynierowie z rodziny Skarbińskich. ''Kwartalnik Historii Nauki i Techniki'' 2012, R. 57, nr 2, s. 147-179, [foto]
* Starościak D.: Inżynierowie z rodziny Skarbińskich. ''Kwartalnik Historii Nauki i Techniki'' 2012, R. 57, nr 2, s. 147-179, [foto]
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18

Aktualna wersja na dzień 10:10, 11 wrz 2018

Stanisław Skarbiński
Stanislaw Skarbinski.jpg
Nazwisko Skarbiński
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 21 września 1856
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 2 maja 1925
Miejsce śmierci Grodziec
Dyscyplina/specjalności przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny
Pełnione funkcje współzałożyciel Akademii Górniczej w Krakowie


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego
Odznaczenia i nagrody Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta

Inż. Stanisław Skarbiński (1856–1925)

Dyscyplina/specjalności: przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny

Nota biograficzna

Urodził się 21 września 1856 roku w Krakowie, zmarł 2 maja 1925 roku w Grodźcu. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Po ukończeniu szkół średnich w Krakowie wstąpił na Politechnikę Wiedeńską, którą ukończył w 1878 roku jako inżynier-technolog. W tej specjalności rozpoczął pracę w Fabryce Maszyn „Orthwein, Karasiński i S-ka” w Warszawie. W latach 1880 - 1899 pracował jako naczelny dyrektor Fabryki „Portland-Cement” w Grodźcu w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1899 roku zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych Spółka Akcyjna, które zbudowało kopalnię węgla „Grodziec II”. Był aż do śmierci dyrektorem zarządzającym tym przedsiębiorstwem.

Dużą aktywność rozwinął w Radzie Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego, najpierw jako członek (1910), wiceprezes (1914), a później prezes (od 1915). Na stanowisku prezesa zdołał obronić i utrzymać jedność Rady Zjazdów mimo podziału Zagłębia na dwie okupacje niemiecką i austriacką.

W czasie I wojny światowej był prezesem Rady Okręgowej Władz Obywatelskich. W latach 1914–1918 był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu. Współorganizował Związek Górników i Hutników Polskich w 1918 roku. Od 1919 roku był wiceprzewodniczącym Centralnego Związku Polskiego Przemysłu Górnictwa, Handlu i Finansów „Lewiatan”.

Był współzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922–1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej „Sokół”.

Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie 1923 "za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego".

Autor rozprawy pt. „Uwagi o przedwojennych i obecnych warunkach pracy na większych kopalniach węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim”, opublikowanej w Przeglądzie Górniczo-Hutniczym w roku 1921, nr 8.

Odznaczenia i nagrody

Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta

Źródła do biogramu

Książki

  • Kowalczuk J.: Lwów i lwowianie : pamiętniki, wspomnienia, relacje. Cz. 3. Kraków 2011, s. 409-410
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH]. Kraków 1969, s. 93-107
  • Polski Słownik Biograficzny. T. 38/1, z. 156 : Skarbek Aleksander - Skimborowicz Hipolit. Warszawa ; Kraków 1997, s. 31-33
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 8, 48, 50, 55, 74, 587, 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Ciepiela B.: Pamięć o Skarbińskich. Przegląd Górniczy 2015, T. 71, nr 4, s. 104
  • Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 23
  • Starościak D.: Inżynierowie z rodziny Skarbińskich. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki 2012, R. 57, nr 2, s. 147-179, [foto]
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

  • Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Skarbiński&oldid=41631”