Zdzisław Zembura: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 47 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Zdzisław Zembura
|family-name=Zembura
| image = zemburaz.jpg
|given-name=Zdzisław
| family-name = Zembura
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab.
| given-name = Zdzisław
|image=Zdzislaw_Zembura.jpg
| additional-name =
|birth_date=9 grudnia 1921
| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab.
|birth_place=Stary Sącz
| honorific-suffix =
|death_date=13 grudnia 2004
| native_name =
|fields=chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
| native_name_lang =
|function=Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1966–1969)
| image = zemburaz.jpg
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
| image_size = 11142
}}{{Funkcja
| alt =
|Stanowisko=Prodziekan
| caption =
|Jednostka=Wydział Metali Nieżelaznych
| birth_date = 1921?–2004
|Rok_od=1962
| birth_place =  
|Rok_do=1966
| death_date =  
}}{{Funkcja
| death_place =
|Stanowisko=Dziekan
| resting_place =
|Jednostka=Wydział Metali Nieżelaznych
| resting_place_coordinates =
|Rok_od=1966
| other_names =
|Rok_do=1969
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
| workplaces =
| alma_mater =  
| thesis_title =  
| thesis_url =
| thesis_year =  
| doctoral_advisor =  
| academic_advisors =  
| doctoral_students =  
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =
| awards = Dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ.
| signature =
| signature_alt =
| website =  
| footnotes =  
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Zdzisław Zembura''' (1921?–2004)
Prof. zw. dr hab. '''Zdzisław Zembura''' (1921–2004)


Specjalność: nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
Dyscyplina/specjalności: chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych


Profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, współtwórca Wydziału Metali Nieżelaznych, prodziekan Wydziału (1962–1966) i jego dziekan (1966–1969), kierownik Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metali Nieżelaznych, profesor w Zakładzie Chemii Fizycznej i Elektrochemii. Zastępca dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych (1969–1974), kierownik Zakładu Hydrometalurgii (1980–1991). Członek Senatu AGH i Konwentu Seniorów AGH. W 1991 roku odszedł na emeryturę.
== Nota biograficzna ==


Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w pocesach elektrodowych i korozyjnych; opiekun i wychowawca wielu pokoleń elektrochemików polskich. Żołnierz Armii Krajowej.
Urodził się 9 grudnia 1921 roku w Starym Sączu. Zmarł 13 grudnia 2004 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966).
W 1950 roku uzyskał stopień magistra filozofii z zakresu chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.


Był członkiem Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działaczem NSZZ „Solidarność”. Biorąc udział pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie dał się poznać jako autorytet naukowy i człowiek o wybitnej osobowości, wyróżniający się celnością i wnikliwością w formułowaniu swych opinii oraz śmiałością i otwartością odrzucającą środowiskowe lub polityczne koniunkturalizmy.
W 1958 roku uzyskał stopień naukowy kandydata nauk chemicznych (odpowiednik stopnia doktora) jako efekt badań nad polaryzacją i kinetyką procesów anodowych, zwłaszcza zagadnień mechanizmu elektrochemicznego polerowania metali, a także roztwarzania metali w stężonych roztworach elektrolitów na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym]] AGH. W 1962 roku habilitował się na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1971 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk chemicznych, a w 1977 roku tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk chemicznych.


Zmarł 13 grudnia 2004 roku w wieku 83 lat. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Pracę zawodową w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1950 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]]. W styczniu 1952 roku uzyskał nominację na adiunkta, a w 1953 roku przeszedł na aspiranturę (odpowiednik studiów doktoranckich) w tej samej katedrze. W 1962 roku uzyskał stopień naukowy docenta, w zakresie elektrochemii procesów metalurgicznych.


Źródło:
W latach 1963–1966 był kierownikiem Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Metali Nieżelaznych. Współtwórca [[Wydział Metali Nieżelaznych|Wydziału Metali Nieżelaznych]]. Pełnił funkcję prodziekana (1962–1966), a także dziekana (1966–1969) Wydziału Metali Nieżelaznych. W latach 1969–1973 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH. W roku 1975 został kierownikiem Studium Doktoranckiego z zakresu Fizykochemii Procesów Metalurgicznych i Hydrometalurgicznych Metali Nieżelaznych. W 1980 roku został powołany na kierownika Zakładu Hydrometalurgii. W 1991 roku odszedł na emeryturę.
* Dziennik Polski 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekrologi]
* Dziennik Polski 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekrolog]
* Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. Kraków 2002. S. 15–16, 19–20, 52–53
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1164
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997. S. 197, portr.
* Gazeta Wyborcza 2004 nr 298 (21 XII 2004) [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków. s. 7 [nekrolog]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 376, 377, 378, 556
* Pracownicy PK. Nagroda imienia Michała Śmiałowskiegodla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://riad.usk.pk.edu.pl/ naszapol/archiwum/NR26/TEXT/12_12.htm [21.12.2004]
* Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http//biuletyn.agh.edu.pl/archiwum_bip/_2001/_90/07_90.html [21.12.2004]


Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w procesach elektrodowych i korozyjnych. Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), w Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966). Był konsultantem naukowym w Hucie Baildon, w Hucie im. Lenina oraz w Instytucie Metali Nieżelaznych.
Członek Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działacz NSZZ „Solidarność”.  W latach 1981–1986 główny koordynator Programu Rządowego, a w latach 1985–1990 delegat Polski w IUPAC, w sekcji elektrochemii.
Brał udział w pracach Komitetu PAN do spraw ochrony tworzyw sztucznych przed korozją, w pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, oraz w Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie oraz w pracach Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.
==== Odznaczenia i nagrody ====
Nagroda I stopnia za badania nad anodowym zachowaniem miedzi w konkursie Polskiego Towarzystwa Chemicznego dla pomocniczych pracowników naukowych, dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003, s. 1164
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997, s. 197, [foto]
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 241-243, [foto]
* [Skład osobowy AGH... 1950/51]. Kraków 1951, s. 24, 32, 48
* [Skład osobowy AGH... 1971-1972. Kraków, 1973, s. 94
* [Skład osobowy AGH... 1974-1975] i kronika za rok 1973/74. Kraków, 1975, s. 74
* Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. [Oprac.] J. Nowakowski, L. Kustowski, W. Libura. Kraków 2002, s. 15–16, 19–20, 52–53, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 166, 202, 229, 233, 246, 262, 376-378, 556, 617, 618, 619, 631-632, 661 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
==== Artykuły ====
* Burzyńska L.: Prof. dr hab. Zdzisław Zembura (1921-2004). ''Wiadomości Chemiczne'' 2005, [R.] 59, nr 7-8, s. 575-581
* Burzyńska L.: Zdzisław Zembura (1921-2004). ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH''  2005, nr 146, s. 20-21, [foto]
* ''Dziennik Polski'' 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2004 nr 98 (21 XII 2004) [dod.] ''Gazeta Wyborcza Kraków'', s. 7 [nekr.]
* Nagroda imienia Michała Śmiałowskiego dla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. ''Nasza Politechnika''. [Politechnika Krakowska] 2001, R. 5, nr 2 (26), s. 12
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
==== Inne ====
* Baza DOKTOR (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 1153
* Baza HABI (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 647
* Wniosek o nadanie tytułu profesora zwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej prof. nadzw. dr hab. inż. Zdzisława Zemburę. [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 30.10.1975], s. 33-34


{{DEFAULTSORT:Zembura, Zdzisław }}
{{DEFAULTSORT:Zembura, Zdzisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:52, 14 wrz 2020

Zdzisław Zembura
Zdzislaw Zembura.jpg
Nazwisko Zembura
Imię / imiona Zdzisław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 9 grudnia 1921
Miejsce urodzenia Stary Sącz
Data śmierci 13 grudnia 2004
Dyscyplina/specjalności chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1966–1969)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metali Nieżelaznych19621966
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19661969

Prof. zw. dr hab. Zdzisław Zembura (1921–2004)

Dyscyplina/specjalności: chemia, elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych

Nota biograficzna

Urodził się 9 grudnia 1921 roku w Starym Sączu. Zmarł 13 grudnia 2004 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1950 roku uzyskał stopień magistra filozofii z zakresu chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W 1958 roku uzyskał stopień naukowy kandydata nauk chemicznych (odpowiednik stopnia doktora) jako efekt badań nad polaryzacją i kinetyką procesów anodowych, zwłaszcza zagadnień mechanizmu elektrochemicznego polerowania metali, a także roztwarzania metali w stężonych roztworach elektrolitów na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1962 roku habilitował się na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1971 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk chemicznych, a w 1977 roku tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk chemicznych.

Pracę zawodową w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1950 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii na Wydziale Hutniczym. W styczniu 1952 roku uzyskał nominację na adiunkta, a w 1953 roku przeszedł na aspiranturę (odpowiednik studiów doktoranckich) w tej samej katedrze. W 1962 roku uzyskał stopień naukowy docenta, w zakresie elektrochemii procesów metalurgicznych.

W latach 1963–1966 był kierownikiem Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Metali Nieżelaznych. Współtwórca Wydziału Metali Nieżelaznych. Pełnił funkcję prodziekana (1962–1966), a także dziekana (1966–1969) Wydziału Metali Nieżelaznych. W latach 1969–1973 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH. W roku 1975 został kierownikiem Studium Doktoranckiego z zakresu Fizykochemii Procesów Metalurgicznych i Hydrometalurgicznych Metali Nieżelaznych. W 1980 roku został powołany na kierownika Zakładu Hydrometalurgii. W 1991 roku odszedł na emeryturę.

Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w procesach elektrodowych i korozyjnych. Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), w Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966). Był konsultantem naukowym w Hucie Baildon, w Hucie im. Lenina oraz w Instytucie Metali Nieżelaznych.

Członek Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działacz NSZZ „Solidarność”. W latach 1981–1986 główny koordynator Programu Rządowego, a w latach 1985–1990 delegat Polski w IUPAC, w sekcji elektrochemii.

Brał udział w pracach Komitetu PAN do spraw ochrony tworzyw sztucznych przed korozją, w pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, oraz w Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie oraz w pracach Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda I stopnia za badania nad anodowym zachowaniem miedzi w konkursie Polskiego Towarzystwa Chemicznego dla pomocniczych pracowników naukowych, dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003, s. 1164
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997, s. 197, [foto]
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 241-243, [foto]
  • [Skład osobowy AGH... 1950/51]. Kraków 1951, s. 24, 32, 48
  • [Skład osobowy AGH... 1971-1972. Kraków, 1973, s. 94
  • [Skład osobowy AGH... 1974-1975] i kronika za rok 1973/74. Kraków, 1975, s. 74
  • Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. [Oprac.] J. Nowakowski, L. Kustowski, W. Libura. Kraków 2002, s. 15–16, 19–20, 52–53, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 166, 202, 229, 233, 246, 262, 376-378, 556, 617, 618, 619, 631-632, 661 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Burzyńska L.: Prof. dr hab. Zdzisław Zembura (1921-2004). Wiadomości Chemiczne 2005, [R.] 59, nr 7-8, s. 575-581
  • Burzyńska L.: Zdzisław Zembura (1921-2004). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 146, s. 20-21, [foto]
  • Dziennik Polski 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2004 nr 98 (21 XII 2004) [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]
  • Nagroda imienia Michała Śmiałowskiego dla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. Nasza Politechnika. [Politechnika Krakowska] 2001, R. 5, nr 2 (26), s. 12
  • Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8

Inne

  • Baza DOKTOR (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 1153
  • Baza HABI (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 647
  • Wniosek o nadanie tytułu profesora zwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej prof. nadzw. dr hab. inż. Zdzisława Zemburę. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 30.10.1975], s. 33-34
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Zdzisław_Zembura&oldid=55486”