Zbigniew Eugeniusz Wilk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 12: Linia 12:
|awards=Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|awards=Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Zbigniew Eugeniusz Wilk
|name=Zbigniew Eugeniusz Wilk
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=16844
|image_size=16844
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Zbigniew Eugeniusz Wilk''' (1924–2002)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Zbigniew Eugeniusz Wilk''' (1924–2002)
Linia 52: Linia 20:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 23 października 1924 roku w Starym Sączu, zmarł 28 sierpnia 2002 roku na wycieczce w Karpatach. Pochowany na Cmentarzu Grębałowskim w Krakowie
Urodził się 23 października 1924 roku w Starym Sączu, zmarł 28 sierpnia 2002 roku na wycieczce w Karpatach. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Starym Sączu.


W czasie wojny działał w tajnym harcerstwie, którą to działalność przerwało wywiezienie Go na roboty do Niemiec. Absolwent AGH — mgr inż. geologii w 1950 roku, dr - 1963,  
W czasie wojny działał w tajnym harcerstwie, którą to działalność przerwało wywiezienie Go na roboty do Niemiec. Absolwent AGH — mgr inż. geologii w 1950 roku, dr - 1963,  
Linia 59: Linia 27:
Po ukończeniu studiów początkowo pracował jako hydrogeolog kopalniany w rejonie Lubina. W latach 1948–1950 pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, a następnie w 1951 roku w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.  
Po ukończeniu studiów początkowo pracował jako hydrogeolog kopalniany w rejonie Lubina. W latach 1948–1950 pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, a następnie w 1951 roku w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.  


Od roku 1952 pracował na [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH przechodząc wszystkie stopnie od asystenta po profesora zwyczajnego. W czasie swojej pracy pełnił różne funkcje m. in.: kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej w Katedrze Geologii Kopalnianej, kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej i Złożowej w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej, kierownika Studium Doktoranckiego z zakresu Geologii Stosowanej na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, zastępcy dyrektora w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej. W 1995 roku przeszedł na emeryturę nie przerywając działalności naukowej.
Od 1952 roku pracował na [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH przechodząc wszystkie stopnie od asystenta po profesora zwyczajnego. W czasie swojej pracy pełnił różne funkcje m. in.: kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej w Katedrze Geologii Kopalnianej, kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej i Złożowej w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej, kierownika Studium Doktoranckiego z zakresu Geologii Stosowanej na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, zastępcy dyrektora w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej. W 1995 roku przeszedł na emeryturę nie przerywając działalności naukowej.


Staże: Univ. of Kansas, USA, 1959–1960, Indian School of Mines, Dhanbad, India, Dept. of Agriculture, Cyrena, Libia, Escuela Techn. de Ingenieros de Minas, Madryt, Univ. de Granda, Bergakademie Freiberg, Rheinisch-Westf. Techn. Hochschule, Aachen, Bundesanstalt f. Geologie u. Rohstoffe, Hanower.
Staże: Univ. of Kansas, USA, 1959–1960, Indian School of Mines, Dhanbad, India, Dept. of Agriculture, Cyrena, Libia, Escuela Techn. de Ingenieros de Minas, Madryt, Univ. de Granda, Bergakademie Freiberg, Rheinisch-Westf. Techn. Hochschule, Aachen, Bundesanstalt f. Geologie u. Rohstoffe, Hanower.
Linia 80: Linia 48:
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 394, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 394, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa  2002, s. 676-677, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa  2002, s. 676-677, [foto]
* Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 128-129


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


* Rogoż M., Zimny W.: Pół wieku nauki, pracy i badań dla polskiego górnictwa : z okazji jubileuszu 70-lecia urodzin prof. dr hab. inż.Zbigniewa Wilka : personalia. ''Przegląd Górniczy'' 1995, t. 51, nr 10, s. 43-44
* Rogoż M., Zimny W.: Pół wieku nauki, pracy i badań dla polskiego górnictwa : z okazji jubileuszu 70-lecia urodzin prof. dr hab. inż.Zbigniewa Wilka : personalia. ''Przegląd Górniczy'' 1995, t. 51, nr 10, s. 43-44
* Sass- Gustkiewicz M.: Spotkanie z emerytowanymi pracownikami dydaktycznymi Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 96, s. 16-17
* Ślączka A.: Zbigniew Wilk : 1924-2002. ''Annales Societatis Geologorum Poloniae'' 2002, vol. 72, no 3, s. 283-284, [foto]
* Ślączka A.: Zbigniew Wilk : 1924-2002. ''Annales Societatis Geologorum Poloniae'' 2002, vol. 72, no 3, s. 283-284, [foto]
* Wspomnienia. Zbigniew Wilk 1924-2002. ''Przegląd Geologiczny'' 2003, Vol. 51, nr 1, s. 31-33, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====
* Aleksandrowicz S. W.: Wilk Zbigniew [audycja radiowa]. [Prowadzący] red. J. Stępień. Kraków, Producent: Radio Kraków S.A. [wyemitowano 9.07.2017]. Dostępny w: http://www.radiokrakow.pl/audycje/w-kregu-nauki/audycja-z-dn-907-2017-r/  [12.03.2018]
* Aleksandrowicz S. W.: Wilk Zbigniew [audycja radiowa]. [Prowadzący] red. J. Stępień. Kraków, Producent: Radio Kraków S.A. [wyemitowano 9.07.2017]. Dostępny w: http://www.radiokrakow.pl/audycje/w-kregu-nauki/audycja-z-dn-907-2017-r/  [12.03.2018]
* Zarząd Cmentarzy Komunalnych. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 2.09.2016]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu
* Informacja od prof. Krzysztofa Sładka


{{DEFAULTSORT:Wilk, Zbigniew Eugeniusz}}
{{DEFAULTSORT:Wilk, Zbigniew Eugeniusz}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:02, 26 lis 2019

Zbigniew Eugeniusz Wilk
Zbigniew Wilk.jpg
Nazwisko Wilk
Imię / imiona Zbigniew Eugeniusz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 23 października 1924
Miejsce urodzenia Stary Sącz
Data śmierci 28 sierpnia 2002
Miejsce śmierci Karpaty (góry)
Dyscyplina/specjalności górnictwo, geologia inżynierska, geologia górnicza, hydrogeologia
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. zw. dr hab. inż. Zbigniew Eugeniusz Wilk (1924–2002)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, geologia inżynierska, geologia górnicza, hydrogeologia

Nota biograficzna

Urodził się 23 października 1924 roku w Starym Sączu, zmarł 28 sierpnia 2002 roku na wycieczce w Karpatach. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Starym Sączu.

W czasie wojny działał w tajnym harcerstwie, którą to działalność przerwało wywiezienie Go na roboty do Niemiec. Absolwent AGH — mgr inż. geologii w 1950 roku, dr - 1963, dr hab. - 1965, profesor nadzwyczajny - 1975 rok, profesor zwyczajny - 1984 rok.

Po ukończeniu studiów początkowo pracował jako hydrogeolog kopalniany w rejonie Lubina. W latach 1948–1950 pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, a następnie w 1951 roku w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.

Od 1952 roku pracował na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH przechodząc wszystkie stopnie od asystenta po profesora zwyczajnego. W czasie swojej pracy pełnił różne funkcje m. in.: kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej w Katedrze Geologii Kopalnianej, kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej i Złożowej w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej, kierownika Studium Doktoranckiego z zakresu Geologii Stosowanej na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, zastępcy dyrektora w Instytucie Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej. W 1995 roku przeszedł na emeryturę nie przerywając działalności naukowej.

Staże: Univ. of Kansas, USA, 1959–1960, Indian School of Mines, Dhanbad, India, Dept. of Agriculture, Cyrena, Libia, Escuela Techn. de Ingenieros de Minas, Madryt, Univ. de Granda, Bergakademie Freiberg, Rheinisch-Westf. Techn. Hochschule, Aachen, Bundesanstalt f. Geologie u. Rohstoffe, Hanower.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego od 1952 roku, Towarzystwa Krzewienia i Popierania Nauk oraz European Federation of Geologists, International Association of Engineering Geology, International Mine Water Association. Powołany do Komisji Zagrożeń Wodnych w Górnictwie w 1960 roku, Komisji ds Ochrony Powierzchni Górniczej w 1965 roku. Członek Rad Naukowych Państwowego Instytutu Geologicznego, Głównego Instytutu Górnictwa i Instytutu Nauk Geologicznych PAN. Członek korespondent PAU (1994), członek czynny PAU (2002).

Działalność naukowo-badawcza: badania warunków hydrogeologicznych złóż kopalin od ich poszukiwań, eksploatacji po likwidację, wpływ górnictwa na środowisko wodne. Wprowadzenie teorii nieustalonego ruchu wody podziemnej oraz opracowanie metody prognozowania dopływów wód do kopalń podziemnych oraz określania wpływu czynników środowiskowych i eksploatacyjnych na zawodnienie kopalń.

Autor ok. 120 artykułów, 5 książek oraz 3-tomowej monografii poświęconej hydrogeologicznym problemom złóż w Polsce. Promotor prac doktorskich. Zapraszany na wykłady do wyższych uczelni Niemiec, Hiszpanii, Włoch, Indii.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal zasłużonego dla Polskiej Geologii, dla Polskiego Górnictwa oraz dla Ochrony Środowiska, stopień Generalnego Dyrektora Górniczego, nagrody Rektora AGH

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej 2000. T. 4 b : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2000, s. 1001
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 394, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 676-677, [foto]
  • Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 128-129

Artykuły

  • Rogoż M., Zimny W.: Pół wieku nauki, pracy i badań dla polskiego górnictwa : z okazji jubileuszu 70-lecia urodzin prof. dr hab. inż.Zbigniewa Wilka : personalia. Przegląd Górniczy 1995, t. 51, nr 10, s. 43-44
  • Sass- Gustkiewicz M.: Spotkanie z emerytowanymi pracownikami dydaktycznymi Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 96, s. 16-17
  • Ślączka A.: Zbigniew Wilk : 1924-2002. Annales Societatis Geologorum Poloniae 2002, vol. 72, no 3, s. 283-284, [foto]
  • Wspomnienia. Zbigniew Wilk 1924-2002. Przegląd Geologiczny 2003, Vol. 51, nr 1, s. 31-33, [foto]

Inne

Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Zbigniew_Eugeniusz_Wilk&oldid=48694”