Zdzisław Skupień: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 18: Linia 18:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 27 listopada 1938 r. w Świlczy. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego 1961, doktor 1965 (UJ), doktor habilitowany Politechniki Warszawskiej 1982, profesor nadzwyczajny 1987, profesor zwyczajny 1990.
Urodził się 27 listopada 1938 roku w Świlczy.  


Przebieg pracy zawodowej:
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego 1961, doktor 1965 (UJ), doktor habilitowany Politechniki Warszawskiej 1982, profesor nadzwyczajny 1987, profesor zwyczajny 1990.


W AGH zatrudniony w l. 1961-2009: asystent 1961–1962, starszy asystent 1962–1965, adiunkt 1965–1971, docent 1971-1987, profesor AGH 1987–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1993, profesor zwyczajny 1994–2009.
W AGH zatrudniony w latach 1961-2009: asystent na [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w latach 1961–1962, starszy asystent 1962–1965, adiunkt 1965–1971, docent 1971-1987, profesor AGH 1987–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1993, profesor zwyczajny 1994–2009.


Zastępca dyrektora ds. nauki Instytutu Matematyki 1975-1978, 1988-1993, kierownik zakładów: Funkcji Analitycznej 1971–1974, Analizy Kombinatorycznej 1974–1978, 1984–1992, Matematyki Dyskretnej 1992/1993 oraz 1999-2007, kierownik Katedry Matematyki Dyskretnej na Wydziale Matematyki Stosowanej 2007/2008. Przewodniczący Komisji Dydaktyki Wydziału Matematyki Stosowanej AGH 2007/2008. Członek: Komisji Rektorskiej Bada Naukowych 1975-1978, Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli 1987, zastępca przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów 1987-1990. Członek rektorskiego Zespołu do Odbioru Projektów Badawczych AGH: 1991-1993, 1995, 1998.
Zastępca dyrektora ds. nauki Instytutu Matematyki 1975-1978, 1988-1993, kierownik zakładów: Funkcji Analitycznej 1971–1974, Analizy Kombinatorycznej 1974–1978, 1984–1992, Matematyki Dyskretnej 1992/1993 oraz 1999-2007, kierownik Katedry Matematyki Dyskretnej na Wydziale Matematyki Stosowanej 2007/2008.  


UJ: profesor 1988-1993, Kuwait University: assisatant prof. 1978-1980, full prof. 1981-1982, WSI w Zielonej Górze: profesor zwyczajny 1993–1994. Visiting professor: TH Ilmenau, NRD 1987; Uniwersytet w Koszycach, Słowacja 1993; Tech. Univ. Ostrava, Czechy 1997.
Przewodniczący Komisji Dydaktyki Wydziału Matematyki Stosowanej AGH 2007/2008. Członek: Komisji Rektorskiej Bada Naukowych 1975-1978, Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli 1987, zastępca przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów 1987-1990.


Członek rektorskiego Zespołu do Odbioru Projektów Badawczych AGH: 1991-1993, 1995, 1998.


Staże: 34 krótkoterminowe zagraniczne; Uniwersytet Moskiewski 1973–1974; Centrum Matematyczne im. S. Banacha, Warszawa 1977, 1987–1988 (org. semestru Combinatorics Graph Theory).
Praca poza AGH: UJ - profesor 1988-1993, Kuwait University - assisatant prof. 1978-1980, full prof. 1981-1982, WSI w Zielonej Górze - profesor zwyczajny 1993–1994. Visiting professor - Technische Universitat Ilmenau, NRD 1987, Uniwersytet w Koszycach, Słowacja 1993, Tech. Univ. Ostrava, Czechy 1997.


Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego 1965– (członek Zarządu Oddziału Krakowskiego 1975–1977, wiceprezes 1995–1997); American Mathematical Society 1983–1987. Organizator 11 międzynarodowych konferencji naukowych w Polsce 1976–2000. Udział w około 90 konferencjach międzynarodowych, w tym ponad 50 za granicą.
Uczestnik 39 zagranicznych staży naukowych (m. in. Technische Universitat Ilmenau, uniwersytety w Koszycach i Ostravie.


Badania: zapoczątkowanie badania grafów „lokalnie hamiltonowskich” (1964–1966) — główny wynik to minimaksowa charakteryzacja: spójne grafy lokalnie hamiltonowskie o minimalnych rozmiarach — to dokładnie grafy prostych triangulacyj sfery (a zatem grafy maksymalne wśród spłaszczalnych); zapoczątkowanie badania grafów jednorodnie trasowalnych (homogeneously traceable) — 1976 (trzy (w jednym) najmniejsze z możliwych minimalne przykłady niehamiltonowskie stanowią logo corocznych minikonferencji '3in1' GRAPHS); wprowadzenie teorioliczbowych funkcji spód (lub parkiet) i pułap (floor i ceiling) do dekompozycji grafów (1993); w zakresie addytywnej teorii liczb zapoczątkowanie i zaawansowane rozwiązanie problemu modularnego rozmieniania.
Badania: zapoczątkowanie badania grafów „lokalnie hamiltonowskich” (1964–1966) — główny wynik to minimaksowa charakteryzacja: spójne grafy lokalnie hamiltonowskie o minimalnych rozmiarach — to dokładnie grafy prostych triangulacyj sfery (a zatem grafy maksymalne wśród spłaszczalnych); zapoczątkowanie badania grafów jednorodnie trasowalnych (homogeneously traceable) — 1976 (trzy (w jednym) najmniejsze z możliwych minimalne przykłady niehamiltonowskie stanowią logo corocznych minikonferencji '3in1' GRAPHS); wprowadzenie teorioliczbowych funkcji spód (lub parkiet) i pułap (floor i ceiling) do dekompozycji grafów (1993); w zakresie addytywnej teorii liczb zapoczątkowanie i zaawansowane rozwiązanie problemu modularnego rozmieniania.


Działalność pozanaukowa: członek (1967–1971) i przewodniczący Komitetu Okręgowego Olimpiady Matematycznej w Krakowie (1973–1977).
Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1965 r. (członek Zarządu Oddziału Krakowskiego 1975–1977, wiceprezes 1995–1997), American Mathematical Society 1983–1987, Związku Nauczycielstwa Polskiego do 1978. Członek 1967-1971 i przewodniczący 1973-1977 Komitetu Okręgowego Olimpiady Matematycznej w Krakowie.  


Autor ponad 110 publikacji, w tym współredaktor kilku tomów, współautor tłumaczeń monografii oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. Promotor kilku prac doktorskich.
Od 2009 roku na emeryturze.


Źródło:
Organizator 20 konferencji naukowych w Polsce 1976–2007. Udział w  156 konferencjach naukowych, w tym 82 zagranicznych. Inicjator konferencji 3in1, odbywającej się corocznie w latach 1994-2018.
 
Autor 155 publikacji naukowych. Tłumacz z języka rosyjskiego monografii B. P. Demidowicz ''Matematyczna teoria stabilności''.
 
Promotor 8 doktoratów, 44 prac magisterskich i 1 pracy inżynierskiej. Opiniował 7 prac habilitacyjnych, 23 doktorskie. Wydał 15 opinii w sprawie uzyskania tytułów lub stanowisk profesora.
 
=== Odznaczenia i nagrody ===
[[Złoty Krzyż Zasługi]] (1983), [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] (1988), [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]] (1998), nagrody Ministerstwa Nauki, nagrody Rektora AGH: dydaktyczne 9 razy i naukowe 27 razy, medale 30-lecia oraz 50-lecia Olimpiady Matematycznej (1979 i 1999), mała złota Górska Odznaka Turystyczna PTTK
 
==== Bibliografia publikacji ====
https://bpp.agh.edu.pl/autor/skupien-zdzislaw-03077
 
== Źródła do biogramu ==
 
====Książki====
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 914
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 131–132, portr.
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 131–132, portr.
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 914
 
====Inne====
* Informacje od prof. dr. hab. Zdzisława Skupienia


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 29.08.2018</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 29.08.2018</span>'''''
'''<spanstyle="volor:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
 
 


{{DEFAULTSORT:Skupień, Zdzisław }}
{{DEFAULTSORT:Skupień, Zdzisław }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 12:03, 26 wrz 2018

Zdzisław Skupień
Zdzisław Skupień.jpg
Nazwisko Skupień
Imię / imiona Zdzisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 27 listopada 1938
Miejsce urodzenia Świlcza


Dyscyplina/specjalności matematyka/funkcje zespolone, teoria grafów, matematyka dyskretna, algorytmy, addytywna teoria liczb, kody
Wydział Wydział Matematyki Stosowanej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. Zdzisław Skupień (1938–)

Dyscyplina/specjalności: matematyka/funkcje zespolone, teoria grafów, matematyka dyskretna, algorytmy, addytywna teoria liczb, kody

Nota biograficzna

Urodził się 27 listopada 1938 roku w Świlczy.

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego 1961, doktor 1965 (UJ), doktor habilitowany Politechniki Warszawskiej 1982, profesor nadzwyczajny 1987, profesor zwyczajny 1990.

W AGH zatrudniony w latach 1961-2009: asystent na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w latach 1961–1962, starszy asystent 1962–1965, adiunkt 1965–1971, docent 1971-1987, profesor AGH 1987–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1993, profesor zwyczajny 1994–2009.

Zastępca dyrektora ds. nauki Instytutu Matematyki 1975-1978, 1988-1993, kierownik zakładów: Funkcji Analitycznej 1971–1974, Analizy Kombinatorycznej 1974–1978, 1984–1992, Matematyki Dyskretnej 1992/1993 oraz 1999-2007, kierownik Katedry Matematyki Dyskretnej na Wydziale Matematyki Stosowanej 2007/2008.

Przewodniczący Komisji Dydaktyki Wydziału Matematyki Stosowanej AGH 2007/2008. Członek: Komisji Rektorskiej Bada Naukowych 1975-1978, Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli 1987, zastępca przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów 1987-1990.

Członek rektorskiego Zespołu do Odbioru Projektów Badawczych AGH: 1991-1993, 1995, 1998.

Praca poza AGH: UJ - profesor 1988-1993, Kuwait University - assisatant prof. 1978-1980, full prof. 1981-1982, WSI w Zielonej Górze - profesor zwyczajny 1993–1994. Visiting professor - Technische Universitat Ilmenau, NRD 1987, Uniwersytet w Koszycach, Słowacja 1993, Tech. Univ. Ostrava, Czechy 1997.

Uczestnik 39 zagranicznych staży naukowych (m. in. Technische Universitat Ilmenau, uniwersytety w Koszycach i Ostravie.

Badania: zapoczątkowanie badania grafów „lokalnie hamiltonowskich” (1964–1966) — główny wynik to minimaksowa charakteryzacja: spójne grafy lokalnie hamiltonowskie o minimalnych rozmiarach — to dokładnie grafy prostych triangulacyj sfery (a zatem grafy maksymalne wśród spłaszczalnych); zapoczątkowanie badania grafów jednorodnie trasowalnych (homogeneously traceable) — 1976 (trzy (w jednym) najmniejsze z możliwych minimalne przykłady niehamiltonowskie stanowią logo corocznych minikonferencji '3in1' GRAPHS); wprowadzenie teorioliczbowych funkcji spód (lub parkiet) i pułap (floor i ceiling) do dekompozycji grafów (1993); w zakresie addytywnej teorii liczb zapoczątkowanie i zaawansowane rozwiązanie problemu modularnego rozmieniania.

Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1965 r. (członek Zarządu Oddziału Krakowskiego 1975–1977, wiceprezes 1995–1997), American Mathematical Society 1983–1987, Związku Nauczycielstwa Polskiego do 1978. Członek 1967-1971 i przewodniczący 1973-1977 Komitetu Okręgowego Olimpiady Matematycznej w Krakowie.

Od 2009 roku na emeryturze.

Organizator 20 konferencji naukowych w Polsce 1976–2007. Udział w  156 konferencjach naukowych, w tym 82 zagranicznych. Inicjator konferencji 3in1, odbywającej się corocznie w latach 1994-2018.

Autor 155 publikacji naukowych. Tłumacz z języka rosyjskiego monografii B. P. Demidowicz Matematyczna teoria stabilności.

Promotor 8 doktoratów, 44 prac magisterskich i 1 pracy inżynierskiej. Opiniował 7 prac habilitacyjnych, 23 doktorskie. Wydał 15 opinii w sprawie uzyskania tytułów lub stanowisk profesora.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1983), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998), nagrody Ministerstwa Nauki, nagrody Rektora AGH: dydaktyczne 9 razy i naukowe 27 razy, medale 30-lecia oraz 50-lecia Olimpiady Matematycznej (1979 i 1999), mała złota Górska Odznaka Turystyczna PTTK

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/skupien-zdzislaw-03077

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 914
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 131–132, portr.

Inne

  • Informacje od prof. dr. hab. Zdzisława Skupienia

stan na dzień 29.08.2018