Zofia Konik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Dąbrowa Tarnowska
|birth_place=Dąbrowa Tarnowska
|death_date=4 czerwca 2017
|death_date=4 czerwca 2017
|fields=przemysł aluminiowy, ceramika,
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia,
|name=Zofia Konik
|name=Zofia Konik
|image_size=11370
|image_size=11370
Linia 14: Linia 15:
Dr inż. '''Zofia Konik''' (1933–2017)
Dr inż. '''Zofia Konik''' (1933–2017)


Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. W 1955 ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Mat.-Fiz.-Chem. i otrzymała stopień magistra chemii.
Dyscyplina/specjalności: przemysł aluminiowy, ceramika


Od 1955 do 1961 r. pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: st. asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–63 w Cementowni Działoszyn zajmując się organizowaniem laboratorium, a od 1963 do 1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–81 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy na AGH jako adiunkt naukowo-badawczy.
== Nota biograficzna ==
Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. Zmarła 4 czerwca 2017 roku, pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Od 1993 r. jest na emeryturze i kontynuuje rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego
W 1955 roku ukończyła studia w Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny i otrzymała stopień magistra chemii.


Uczestniczyła w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji i otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych
Od 1955 do 1961 roku pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: starszego asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–1963 w Cementowni Działoszyn, gdzie zajmowała się organizowaniem laboratorium, a 1963-1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–1981 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy w AGH na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] początkowo jako specjalista, następnie jako adiunkt naukowo-badawczy.


Jest współautorem 42 publikacji i 21 patentów
W 1978 roku na podstawie pracy  "Wydajność procesu ługowania Al2O3 ze spieków glino-krzemianowo-wapniowych"  napisanej na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki uzyskała stopień doktora.
 
W 1993 roku przeszła na emeryturę. Kontynuowała jednak rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego.
 
Uczestniczka w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji oraz otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych.
 
Współautorka 42 publikacji i 23 patentów.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Odznaka Honorowa NOT
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], Zespołowa [[Państwowa Nagroda I stopnia]], Odznaka Honorowa NOT, Odznaka Honorowa Zasłużony Opolszczyźnie, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==


==== Książki ====
==== Książki ====
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 1113, [foto]
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 113, [foto]
 
==== Artykuły ====
 
* Dziennik Polski 2017, nr 132 (8 VI 2017), s. A11 [nekr.]
* Dziennik Polski 2017, nr 133 (9 VI 2017), s. A14 [nekr.]
 
* Gazeta Wyborcza 2004, nr 134 (10-11 VI 2017), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]




{{DEFAULTSORT:Konik, Zofia }}
{{DEFAULTSORT:Konik, Zofia }}
[[Category:biogramy]]
[[Category:biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:11, 11 gru 2018

Zofia Konik
Zofia Konik.jpg
Nazwisko Konik
Imię / imiona Zofia
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 28 lutego 1933
Miejsce urodzenia Dąbrowa Tarnowska
Data śmierci 4 czerwca 2017
Dyscyplina/specjalności przemysł aluminiowy, ceramika
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia

Dr inż. Zofia Konik (1933–2017)

Dyscyplina/specjalności: przemysł aluminiowy, ceramika

Nota biograficzna

Urodziła się 28 lutego 1933 roku w Dąbrowie Tarnowskiej. Zmarła 4 czerwca 2017 roku, pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1955 roku ukończyła studia w Uniwersytecie Jagiellońskim Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny i otrzymała stopień magistra chemii.

Od 1955 do 1961 roku pracowała w Cementowni Groszowice na stanowisku kolejno: starszego asystenta laboratorium, kierownika laboratorium i głównego technologa, w latach 1962–1963 w Cementowni Działoszyn, gdzie zajmowała się organizowaniem laboratorium, a 1963-1965 w Lubelskich Zakładach Przemysłu Cementowego na stanowisku kierownika produkcji, w latach 1965–1981 w Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu z oddelegowaniem do pracy w AGH na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki początkowo jako specjalista, następnie jako adiunkt naukowo-badawczy.

W 1978 roku na podstawie pracy "Wydajność procesu ługowania Al2O3 ze spieków glino-krzemianowo-wapniowych" napisanej na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki uzyskała stopień doktora.

W 1993 roku przeszła na emeryturę. Kontynuowała jednak rozpoczęte wcześniej badania dla holenderskiej firmy Aluminium Hardenberg, dotyczące utylizacji odpadów przemysłu aluminiowego.

Uczestniczka w ponad 70 pracach badawczych, dotyczących otrzymywania tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową prof. J. Grzymka, badań właściwości glinianów wapniowych, badań form przejściowych tlenku glinu w procesie dekarbonizacji oraz otrzymywania mieszanek i cementów ekspansywnych.

Współautorka 42 publikacji i 23 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Zespołowa Państwowa Nagroda I stopnia, Odznaka Honorowa NOT, Odznaka Honorowa Zasłużony Opolszczyźnie, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 113, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2017, nr 132 (8 VI 2017), s. A11 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2017, nr 133 (9 VI 2017), s. A14 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2004, nr 134 (10-11 VI 2017), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekr.]