Józef Widaj: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Widaj | |family-name=Widaj | ||
|given-name=Józef | |given-name=Józef | ||
|honorific-prefix=Prof. dr inż. | |||
|image=Józef Widaj.jpg | |image=Józef Widaj.jpg | ||
|birth_date=3 kwietnia 1928 | |birth_date=3 kwietnia 1928 | ||
|birth_place=Mościska | |birth_place=Mościska | ||
|fields=inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna | |||
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | |||
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi | |awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi | ||
}} | }} | ||
'''Józef Widaj''' (1928-) | Prof. dr inż. '''Józef Widaj''' (1928-) | ||
Dyscyplina/specjalności: | Dyscyplina/specjalności:inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
| Linia 16: | Linia 19: | ||
W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH, podstawie pracy "Wpływ parametrów technologicznych na przenikalność dielektryczną [epsilon] i współczynnik stratności dielektrycznej tg [delta] tytanianu baru oraz produkowanych na jego osnowie dielektryków ceramicznych" wykonanej w Zakładzie Ceramiki Radiowej Rada uzyskał doktorat. | W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH, podstawie pracy "Wpływ parametrów technologicznych na przenikalność dielektryczną [epsilon] i współczynnik stratności dielektrycznej tg [delta] tytanianu baru oraz produkowanych na jego osnowie dielektryków ceramicznych" wykonanej w Zakładzie Ceramiki Radiowej Rada uzyskał doktorat. | ||
W latach 1965-1973 był wykładowcą na Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH. | W latach 1965-1973 był wykładowcą na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH. | ||
W 1973 roku został dyrektorem Zakładu Badań I Doświadczeń w Pruszkowie, który został przekształcony w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Ceramicznego "POLTECER". W 1973 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. | W 1973 roku został dyrektorem Zakładu Badań I Doświadczeń w Pruszkowie, który został przekształcony w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Ceramicznego "POLTECER". W 1973 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. | ||
| Linia 23: | Linia 25: | ||
Od roku 1952 pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowo powstałych Zakładach Ceramiki Radiowej „CERAD” w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej. | Od roku 1952 pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowo powstałych Zakładach Ceramiki Radiowej „CERAD” w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej. | ||
W roku 1974 został przeniesiony służbowo na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki| | W roku 1974 został przeniesiony służbowo i zatrudniony na pełnym etacie na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] AGH, gdzie zorganizował i kierował Zakładem Ceramiki Szlachetnej. | ||
Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak ważnym ogniwem współpracy uczelni z przemysłem są studenci. Dlatego zawsze otaczał ich szczególną opieką. Wyraźnie uwidaczniało się to w dużej ilości prac dyplomowych, realizowanych w zakładach przemysłowych. Profesor aktywnie pomagał także w adaptacji absolwentów uczelni w pracę w przemyśle. Osobiście organizował staże zawodowe, pomagał w znalezieniu pracy, a także wspierał pierwsze kroki w pracy zawodowej. | Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak ważnym ogniwem współpracy uczelni z przemysłem są studenci. Dlatego zawsze otaczał ich szczególną opieką. Wyraźnie uwidaczniało się to w dużej ilości prac dyplomowych, realizowanych w zakładach przemysłowych. Profesor aktywnie pomagał także w adaptacji absolwentów uczelni w pracę w przemyśle. Osobiście organizował staże zawodowe, pomagał w znalezieniu pracy, a także wspierał pierwsze kroki w pracy zawodowej. | ||
Był inicjatorem powstania Punktu Konsultacyjnego AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem. | Był inicjatorem powstania Punktu Konsultacyjnego AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem. | ||
W 1982 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę. | |||
W roku 1993 ostał zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, jako doradca dyrektora ds. Ceramiki. Pełnił tam też wiele innych funkcji. | W roku 1993 ostał zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, jako doradca dyrektora ds. Ceramiki. Pełnił tam też wiele innych funkcji. | ||
W latach 2004-2007 kierował pracami projektu badawczego "Farby triadowe do zdobienia płytek ceramicznych", realizowanego wspólnie z AGH i partnerami przemysłowymi, finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa. | |||
Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 15 patentów i wielu wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane. | Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 15 patentów i wielu wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane. | ||
| Linia 56: | Linia 62: | ||
* Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto] | * Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto] | ||
{{DEFAULTSORT:Widaj, Józef}} | {{DEFAULTSORT:Widaj, Józef}} | ||
| Linia 66: | Linia 70: | ||
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 18.07.2019</span>''''' | |||
'''''<span style="color:red;">stan na dzień | |||
Aktualna wersja na dzień 11:13, 18 lip 2019
| Józef Widaj | |
|---|---|
| Nazwisko | Widaj |
| Imię / imiona | Józef |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
| Data urodzenia | 3 kwietnia 1928 |
| Miejsce urodzenia | Mościska
|
| Dyscyplina/specjalności | inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi |
Prof. dr inż. Józef Widaj (1928-)
Dyscyplina/specjalności:inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna
Nota biograficzna
Urodził się 3 kwietnia 1928 roku w Mościskach koło Lwowa.
W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH, podstawie pracy "Wpływ parametrów technologicznych na przenikalność dielektryczną [epsilon] i współczynnik stratności dielektrycznej tg [delta] tytanianu baru oraz produkowanych na jego osnowie dielektryków ceramicznych" wykonanej w Zakładzie Ceramiki Radiowej Rada uzyskał doktorat. W latach 1965-1973 był wykładowcą na Wydziale Ceramicznym AGH.
W 1973 roku został dyrektorem Zakładu Badań I Doświadczeń w Pruszkowie, który został przekształcony w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Ceramicznego "POLTECER". W 1973 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych.
Od roku 1952 pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowo powstałych Zakładach Ceramiki Radiowej „CERAD” w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej.
W roku 1974 został przeniesiony służbowo i zatrudniony na pełnym etacie na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH, gdzie zorganizował i kierował Zakładem Ceramiki Szlachetnej.
Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak ważnym ogniwem współpracy uczelni z przemysłem są studenci. Dlatego zawsze otaczał ich szczególną opieką. Wyraźnie uwidaczniało się to w dużej ilości prac dyplomowych, realizowanych w zakładach przemysłowych. Profesor aktywnie pomagał także w adaptacji absolwentów uczelni w pracę w przemyśle. Osobiście organizował staże zawodowe, pomagał w znalezieniu pracy, a także wspierał pierwsze kroki w pracy zawodowej.
Był inicjatorem powstania Punktu Konsultacyjnego AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem.
W 1982 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę.
W roku 1993 ostał zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, jako doradca dyrektora ds. Ceramiki. Pełnił tam też wiele innych funkcji.
W latach 2004-2007 kierował pracami projektu badawczego "Farby triadowe do zdobienia płytek ceramicznych", realizowanego wspólnie z AGH i partnerami przemysłowymi, finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa.
Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 15 patentów i wielu wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane.
Promotor 7 rozpraw doktorskich oraz ponad 250 prac magisterskich i inżynierskich.
Członek Naczelnej Organizacji Technicznej.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi i wiele innych odznaczeń resortowych.
Bibliografia publikacji
https://bpp.agh.edu.pl/autor/widaj-jozef-19897
Źródła do biogramu
Książki
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 392, [foto]
Artykuły
- Jaegerman Z.: Profesor Józef Widaj - drogi życia w 80. rocznicę urodzin i 60-lecie pracy zawodowej. Szkło i Ceramika, 2009, nr 2, s. 32-36, [foto]
- Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto]
stan na dzień 18.07.2019