Ignacy Mościcki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 46 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox dhc
{{Infobox scientist
| name = Ignacy Mościcki
|family-name=Mościcki
| image = moscicki.jpg
|given-name=Ignacy
| family-name = Mościcki
|honorific-prefix=Prof.
| given-name = Ignacy
|image=Ignacy_Moscicki.jpg
| additional-name =
|birth_date=1 grudnia 1867
| honorific-prefix = Prof.
|birth_place=Mierzanów
| honorific-suffix =
|death_date=2 października 1946
| native_name =
|death_place=Versoix  (Szawajcaria)
| native_name_lang =
|fields=chemia, polityka
| image = moscicki.jpg
|dhc_year=1934
| image_size = 8132
|dhc_reason=za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii
| alt =
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
| caption =
|name=Ignacy Mościcki
| birth_date = 1867
|image_size=8132
| birth_place =  
| death_date = 1946
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = chemia, polityka
| function = prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =
| awards =
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =
| dhc_year = 1934
| dhc_reason = za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii
}}
}}
Prof. '''Ignacy Mościcki''' (1867–1946)
Prof. '''Ignacy Mościcki''' (1867–1946)


Specjalność: chemia, polityka
'''Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939'''


Urodził się w Mierzanowie (pow. Ciechanów), zmarł w Versoix pod Genewą. W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m. in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury do 1897 roku.
Dyscyplina/specjalności: chemia, polityka


W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. J. Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii, współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 r. wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.
== Nota biograficzna ==
Urodził się w 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie (koło Ciechanowa). Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix pod Genewą.


W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 r. został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.
W 1993 roku szczątki Ignacego Mościckiego przewieziono do Polski i złożono w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana w Warszawie. Symboliczny grób Mościckiego znajduje się w alei zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.  


W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej, od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.
W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 roku).


Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa. Po śmierci J. Piłsudskiego w 1935 r. był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. internowany w Rumunii prerogatywy prezydenckie przekazał W. Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 r. do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci. Prochy Mościckiego sprowadzono do kraju w 1993 r. Autor pamiętników.
W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 roku wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.


Źródło:
W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 roku został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Warszawa 1996. S. 245–246


W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.
W latach 1901-1912 opracował, a następnie udoskonalił przemysłowe metody otrzymywania kwasu azotowego z powietrza przez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Zaprojektował, wybudował i uruchomił kilka fabryk kwasu azotowego w Szwajcarii. Współautor wielu metod i urządzeń do rafinacji ropy naftowej. Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa.
W roku 1934 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.
W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku internowany w Rumunii, prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 roku do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci.
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 245-246
* Florkowska B. [et al.]: Wysokie napięcie w elektroenergetyce : wybrane zagadnienia i obliczenia. Kraków 2020, s. 775-776, [foto]
* Lichocka H.: Ignacy Mościcki. Radom 2011, 411 s., [foto]
* Ludzie nauki dla niepodległej : poszerzone biogramy naukowców prezentowanych na wystawie. Pod red. A. Kurkiewicza i J. Witek. Katowice 2018 s. 54-61, [foto]
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 95
* Stomma L.: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa 2000, s. 177
==== Artykuły ====
* Balasiewicz M. S.: Prof. dr h.c. Ignacy Mościcki, Prezydent RP. W 150 rocznicę urodzin. ''Przemysł Chemiczny'' 2017, T. 96, nr 12, s. 2381-2388
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18


{{DEFAULTSORT:Mościcki, Ignacy }}
{{DEFAULTSORT:Mościcki, Ignacy }}
[[Category:Doktorzy honoris causa]]
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Aktualna wersja na dzień 13:08, 26 lut 2021

Ignacy Mościcki
Ignacy Moscicki.jpg
Nazwisko Mościcki
Imię / imiona Ignacy
Tytuły / stanowiska Prof.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 1 grudnia 1867
Miejsce urodzenia Mierzanów
Data śmierci 2 października 1946
Miejsce śmierci Versoix (Szawajcaria)
Dyscyplina/specjalności chemia, polityka


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1934
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii

Prof. Ignacy Mościcki (1867–1946)

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939

Dyscyplina/specjalności: chemia, polityka

Nota biograficzna

Urodził się w 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie (koło Ciechanowa). Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix pod Genewą.

W 1993 roku szczątki Ignacego Mościckiego przewieziono do Polski i złożono w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana w Warszawie. Symboliczny grób Mościckiego znajduje się w alei zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 roku).

W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 roku wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.

W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 roku został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.

W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.

W latach 1901-1912 opracował, a następnie udoskonalił przemysłowe metody otrzymywania kwasu azotowego z powietrza przez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Zaprojektował, wybudował i uruchomił kilka fabryk kwasu azotowego w Szwajcarii. Współautor wielu metod i urządzeń do rafinacji ropy naftowej. Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa.

W roku 1934 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.

W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku internowany w Rumunii, prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 roku do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci.

Źródła do biogramu

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]
  • Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 245-246
  • Florkowska B. [et al.]: Wysokie napięcie w elektroenergetyce : wybrane zagadnienia i obliczenia. Kraków 2020, s. 775-776, [foto]
  • Lichocka H.: Ignacy Mościcki. Radom 2011, 411 s., [foto]
  • Ludzie nauki dla niepodległej : poszerzone biogramy naukowców prezentowanych na wystawie. Pod red. A. Kurkiewicza i J. Witek. Katowice 2018 s. 54-61, [foto]
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 95
  • Stomma L.: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa 2000, s. 177

Artykuły

  • Balasiewicz M. S.: Prof. dr h.c. Ignacy Mościcki, Prezydent RP. W 150 rocznicę urodzin. Przemysł Chemiczny 2017, T. 96, nr 12, s. 2381-2388
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18
Źródło: „http://historiatest.cri.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Ignacy_Mościcki&oldid=61370”