Edward Antoni Garścia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=25 marca 1927
|birth_date=25 marca 1927
|birth_place=Kłaj
|birth_place=Kłaj
|death_date=2 marca 2022
|fields=energetyka, inżynieria i ochrona środowiska
|fields=energetyka, inżynieria i ochrona środowiska
|faculty=Wydział Geodezji Górniczej
|faculty=Wydział Geodezji Górniczej
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej
}}
}}
Doc. dr inż. '''Edward Antoni Garścia''' (1927-)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Doc. dr inż. '''Edward Antoni Garścia''' (1927-2022)   


Dyscyplina/specjalności: energetyka, inżynieria i ochrona środowiska
Dyscyplina/specjalności: energetyka, inżynieria i ochrona środowiska
Linia 16: Linia 17:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 25 marca 1927 roku w Kłaju w powiecie wielickim.
Urodził się 25 marca 1927 roku w Kłaju w powiecie wielickim. Zmarł 2 marca 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu w Grębałowie.


W 1945 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni.
W 1945 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni.


W 1951 roku ukończył Wydział Elektro-Mechaniczny AGH uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektro-mechanika hutniczego.
W 1952 roku ukończył Wydział Elektromechaniczny AGH uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektro-mechanika hutniczego.


Pracę zawodową rozpoczął w 1952 roku na stanowisku kierownika Oddziału Cieplnego Państwowych Zakładów Włókien Sztucznych w Tomaszowie Mazowieckim. W 1955 roku przeniósł się do Huty Lenina w Nowej Hucie, gdzie przez 12 lat kierował Wydziałem Chemicznym, a następnie był zastępcą głównego energetyka i głównego inżyniera ochrony środowiska. Zorganizował i kierował służbą ochrony środowiska, obejmującą problemy ochrony wód, ochrony powietrza, ochrony akustycznej i utylizacji odpadów. Uczestniczył w budowie, rozruchu i eksploatacji nowoczesnych obiektów i urządzeń w krajowym hutnictwie (kotły odzysknicowe, chłodzenie wyparkowe, urządzenia odpylające stalowni konwentorowej, oczyszczanie ścieków).
Pracę zawodową rozpoczął w 1952 roku na stanowisku kierownika Oddziału Cieplnego Państwowych Zakładów Włókien Sztucznych w Tomaszowie Mazowieckim. W 1955 roku przeniósł się do Huty Lenina w Nowej Hucie, gdzie przez 12 lat kierował Wydziałem Chemicznym, a następnie był zastępcą głównego energetyka i głównego inżyniera ochrony środowiska. Zorganizował i kierował służbą ochrony środowiska, obejmującą problemy ochrony wód, ochrony powietrza, ochrony akustycznej i utylizacji odpadów. Uczestniczył w budowie, rozruchu i eksploatacji nowoczesnych obiektów i urządzeń w krajowym hutnictwie (kotły odzysknicowe, chłodzenie wyparkowe, urządzenia odpylające stalowni konwentorowej, oczyszczanie ścieków).
Linia 26: Linia 27:
W 1968 roku na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH na podstawie pracy "Analiza i dobór optymalnych warunków wykorzystania ciepła w kotłach odzysknicowych pieców martenowskich" uzyskał doktorat.  
W 1968 roku na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH na podstawie pracy "Analiza i dobór optymalnych warunków wykorzystania ciepła w kotłach odzysknicowych pieców martenowskich" uzyskał doktorat.  


W latach 1975-1997 jako docent kontraktowy prowadził zajęcia na Wydziale Metalurgicznym i Wydziale Geodezji Górniczej.
W latach 1975-1997 jako docent kontraktowy prowadził zajęcia na [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziale Geodezji Górniczej]] AGH oraz był kierownikiem Zakładu Ochrony Powietrza z siedzibą w Hucie im. Lenina Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska tegoż Wydziału.


W latach 1975-1992 był kierownikiem Zakładu Ochrony Powietrza w Instytucie Kształtowania i Ochrony Środowiska [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej ]] AGH w którym prowadził prace badawcze związane z opracowaniem metod i bilansowaniem zanieczyszczeń z procesów hutniczych i energetycznych.
W latach 1975-1992 był kierownikiem Zakładu Ochrony Powietrza w Instytucie Kształtowania i Ochrony Środowiska [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej ]] AGH w którym prowadził prace badawcze związane z opracowaniem metod i bilansowaniem zanieczyszczeń z procesów hutniczych i energetycznych.
Linia 41: Linia 42:


==== Książki ====
==== Książki ====
 
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 107
* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 77-78, [foto]
* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 77-78, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 19??/??]. Kraków 19???, s. ????
* [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 48
* Spis absolwentów???????????
* [Skład Osobowy AGH … 1979/80]. Kraków 1980, s. 38, 39
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 93-94, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 93-94, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 53 (5-6 II 2022), s. 16 [nekr.]


==== Inne ====
==== Inne ====
Linia 59: Linia 60:


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 21.07.2020</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 08:11, 11 mar 2022

Edward Antoni Garścia
Edward Garścia.jpg
Nazwisko Garścia
Imię / imiona Edward Antoni
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 25 marca 1927
Miejsce urodzenia Kłaj
Data śmierci 2 marca 2022
Dyscyplina/specjalności energetyka, inżynieria i ochrona środowiska
Wydział Wydział Geodezji Górniczej


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej

Doc. dr inż. Edward Antoni Garścia (1927-2022)

Dyscyplina/specjalności: energetyka, inżynieria i ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 25 marca 1927 roku w Kłaju w powiecie wielickim. Zmarł 2 marca 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu w Grębałowie.

W 1945 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni.

W 1952 roku ukończył Wydział Elektromechaniczny AGH uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektro-mechanika hutniczego.

Pracę zawodową rozpoczął w 1952 roku na stanowisku kierownika Oddziału Cieplnego Państwowych Zakładów Włókien Sztucznych w Tomaszowie Mazowieckim. W 1955 roku przeniósł się do Huty Lenina w Nowej Hucie, gdzie przez 12 lat kierował Wydziałem Chemicznym, a następnie był zastępcą głównego energetyka i głównego inżyniera ochrony środowiska. Zorganizował i kierował służbą ochrony środowiska, obejmującą problemy ochrony wód, ochrony powietrza, ochrony akustycznej i utylizacji odpadów. Uczestniczył w budowie, rozruchu i eksploatacji nowoczesnych obiektów i urządzeń w krajowym hutnictwie (kotły odzysknicowe, chłodzenie wyparkowe, urządzenia odpylające stalowni konwentorowej, oczyszczanie ścieków).

W 1968 roku na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH na podstawie pracy "Analiza i dobór optymalnych warunków wykorzystania ciepła w kotłach odzysknicowych pieców martenowskich" uzyskał doktorat.

W latach 1975-1997 jako docent kontraktowy prowadził zajęcia na Wydziale Geodezji Górniczej AGH oraz był kierownikiem Zakładu Ochrony Powietrza z siedzibą w Hucie im. Lenina Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska tegoż Wydziału.

W latach 1975-1992 był kierownikiem Zakładu Ochrony Powietrza w Instytucie Kształtowania i Ochrony Środowiska Wydziału Geodezji Górniczej AGH w którym prowadził prace badawcze związane z opracowaniem metod i bilansowaniem zanieczyszczeń z procesów hutniczych i energetycznych.

Pracę dydaktyczną i badawczą łączył wykorzystując duże doświadczenie zawodowe z działalnością popularyzatorską redagując pismo poświęcone ochronie środowiska "AURA". W 1973 roku był współzałożycielem miesięcznika "AURA", a w latach 1979-2015 jego redaktorem naczelnym.

Był członkiem Komisji Głównej Kształtowania i Ochrony Środowiska, Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, Komitetu Ochrony Środowiska NOT, Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej, Państwowej Rady Ochrony Środowiska, Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Wojewódzkiej Komisji Ochrony Środowiska.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Srebrna Odznaka Honorowa SEP, Złota Odznaka Honorowa SEP, Srebrna Odznaka Honorowa NOT, Złota Odznaka Honorowa NOT, Odznaka "Budowniczy Nowej Huty" (dwukrotnie), Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa" oraz wielu innych resortowych i regionalnych

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 107
  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 77-78, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 48
  • [Skład Osobowy AGH … 1979/80]. Kraków 1980, s. 38, 39
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 93-94, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2022, nr 53 (5-6 II 2022), s. 16 [nekr.]

Inne