Jan Walaszczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 13 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Jan_Walaszczyk.jpg
|image=Jan_Walaszczyk.jpg
|birth_date=1944
|birth_date=4 września 1944
|fields=budownictwo, górnictwo i geologia inżynierska; geomechanika górnicza, geotechnika, metody numeryczne, informatyka w geotechnice
|birth_place=Novion-Porcien
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1981–1985
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynieriii
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego (1981–1985)
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi,  Medal Komisji Edukacji Narodowej
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi,  Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Jan Walaszczyk
|name=Jan Walaszczyk
|image_size=15236
|image_size=15236
}}
}}{{Funkcja
Prof. dr hab. inż. '''Jan Walaszczyk''' (1944–)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
|Stanowisko=Prodziekan
 
|Jednostka=Wydział Górniczy
Dyscyplina/specjalności:  budownictwo, górnictwo i geologia inżynierska; geomechanika górnicza, geotechnika, metody numeryczne, informatyka w geotechnice
|Rok_od=1981
|Rok_do=1985
}}{{Funkcja}}
Prof. dr hab. inż. '''Jan Walaszczyk''' (1944–)   


Dyscyplina/specjalności:  górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 29: Linia 34:
W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.
W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.


W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1988–1999 był zastępca dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej, a w latach
W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1988–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej.
 
prodziekan Wydziału Górniczego (obecnie Wydział Górnictwa i Geoinżynierii) 1981–1985, zastępca dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej (a potem Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki) 1988–1999,
 
 
profesor nadzwyczajny 1990–1994, profesor zwyczajny w Katedrze Geomechniki Górniczej i Geotechniki 1994–1999, kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki 1999–; Instytut Mechaniki Górotworu PAN w Krakowie: profesor 1991–.
 
 
profesor 1991.


W 1991 roku został profesorem.


W latach 1999-2000 kierownik Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki, do 2002 roku na Wydziale Górniczym, a latach 2003-2005 kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki [[Wydział Górnictwa i Geoinżynierii|Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii]].


Autor  ponad 160 publikacji, w tym wielu prac oryginalnych, książki, skryptów i patentów.


Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca).
Promotor prac doktorskich.
 
Badania: rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod; opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej; zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.
 
Działalność pozanaukowa: w zakresie dydaktyki m.in. opracowanie i prowadzenie nowego przedmiotu „Zastosowanie informatyki w geomechanice” oraz współudział w prowadzeniu studiów doktoranckich na Wydziale Górniczym AGH; współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał 1994.
 
Autor wielu prac oryginalnych, książki, skryptów. Autor 1 patentu. Promotor prac doktorskich.


Głównym tematami jego badań było rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod, opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej, zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.


Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca).  Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 63: Linia 59:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 218, 245
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 572-573, [foto]


* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 572–573, portr.
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1067
????? Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 366, [foto]
==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


Linia 83: Linia 77:




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 19.05.2020</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 3.12.2020</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 18:26, 11 lut 2021

Jan Walaszczyk
Jan Walaszczyk.jpg
Nazwisko Walaszczyk
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 4 września 1944
Miejsce urodzenia Novion-Porcien


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego (1981–1985)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19811985

Prof. dr hab. inż. Jan Walaszczyk (1944–)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 4 września 1944 roku w Novion-Porcien we Francji.

W 1968 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W 1968 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze i Zakładzie Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH.

W 1972 roku na podstawie pracy "Określanie przemieszczeń i naprężeń w górotworze niejednorodnym metodą elementów skończonych" uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.

W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1988–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej.

W 1991 roku został profesorem.

W latach 1999-2000 kierownik Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki, do 2002 roku na Wydziale Górniczym, a latach 2003-2005 kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii.

Autor ponad 160 publikacji, w tym wielu prac oryginalnych, książki, skryptów i patentów.

Promotor prac doktorskich.

Głównym tematami jego badań było rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod, opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej, zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.

Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca). Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrna i Złota Odznaka „Zasłużonego dla górnictwa”, Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złota Odznaka „Za zasługi dla woj. katowickiego”, Generalny Dyrektor Górniczy

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 218, 245
  • [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 572-573, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 3.12.2020