Jan Walaszczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 12 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Jan_Walaszczyk.jpg
|image=Jan_Walaszczyk.jpg
|birth_date=1944
|birth_date=4 września 1944
|fields=budownictwo, górnictwo i geologia inżynierska; geomechanika górnicza, geotechnika, metody numeryczne, informatyka w geotechnice
|birth_place=Novion-Porcien
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1981–1985
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynieriii
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego (1981–1985)
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi,  Medal Komisji Edukacji Narodowej
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi,  Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Jan Walaszczyk
|name=Jan Walaszczyk
|image_size=15236
|image_size=15236
}}
}}{{Funkcja
Prof. dr hab. inż. '''Jan Walaszczyk''' (1944–)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
|Stanowisko=Prodziekan
 
|Jednostka=Wydział Górniczy
Dyscyplina/specjalności:  budownictwo, górnictwo i geologia inżynierska; geomechanika górnicza, geotechnika, metody numeryczne, informatyka w geotechnice
|Rok_od=1981
|Rok_do=1985
}}{{Funkcja}}
Prof. dr hab. inż. '''Jan Walaszczyk''' (1944–)   


Dyscyplina/specjalności:  górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 29: Linia 34:
W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.
W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.


W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1987-1999 był zastępcą kierownika Katedry Geomechaniki
W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1988–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej.
 
 


W latach 1988–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej, a w latach
W 1991 roku został profesorem.


prodziekan Wydziału Górniczego (obecnie Wydział Górnictwa i Geoinżynierii) 1981–1985, zastępca dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej (a potem Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki) 1988–1999,
W latach 1999-2000 kierownik Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki, do 2002 roku na Wydziale Górniczym, a latach 2003-2005 kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki [[Wydział Górnictwa i Geoinżynierii|Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii]].


Autor  ponad 160 publikacji, w tym wielu prac oryginalnych, książki, skryptów i patentów.


profesor nadzwyczajny 1990–1994, profesor zwyczajny w Katedrze Geomechniki Górniczej i Geotechniki 1994–1999, kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki 1999–; Instytut Mechaniki Górotworu PAN w Krakowie: profesor 1991–.
Promotor prac doktorskich.
 
 
profesor 1991.
 
 
 
 
Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca).
 
Badania: rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod; opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej; zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.
 
Działalność pozanaukowa: w zakresie dydaktyki m.in. opracowanie i prowadzenie nowego przedmiotu „Zastosowanie informatyki w geomechanice” oraz współudział w prowadzeniu studiów doktoranckich na Wydziale Górniczym AGH; współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał 1994.
 
Autor wielu prac oryginalnych, książki, skryptów. Autor 1 patentu. Promotor prac doktorskich.


Głównym tematami jego badań było rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod, opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej, zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.


Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca).  Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 67: Linia 59:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 218, 245
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 572-573, [foto]


* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 572–573, portr.
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1067
????? Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 366, [foto]
==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


Linia 87: Linia 77:




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 19.05.2020</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 3.12.2020</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 18:26, 11 lut 2021

Jan Walaszczyk
Jan Walaszczyk.jpg
Nazwisko Walaszczyk
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 4 września 1944
Miejsce urodzenia Novion-Porcien


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego (1981–1985)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19811985

Prof. dr hab. inż. Jan Walaszczyk (1944–)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geomechanika górnicza, geotechnika, informatyka w geotechnice, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 4 września 1944 roku w Novion-Porcien we Francji.

W 1968 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W 1968 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze i Zakładzie Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH.

W 1972 roku na podstawie pracy "Określanie przemieszczeń i naprężeń w górotworze niejednorodnym metodą elementów skończonych" uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1972-1981 był adiunktem. W 1980 roku został doktorem habilitowanym. W latach 1981-1990 był docentem.

W latach 1981-1985 był prodziekanem Wydziału Górniczego. W latach 1988–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Geomechaniki Górniczej.

W 1991 roku został profesorem.

W latach 1999-2000 kierownik Katedry Geomechaniki Górniczej i Geotechniki, do 2002 roku na Wydziale Górniczym, a latach 2003-2005 kierownik Katedry Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii.

Autor ponad 160 publikacji, w tym wielu prac oryginalnych, książki, skryptów i patentów.

Promotor prac doktorskich.

Głównym tematami jego badań było rozwiązywanie problemów geomechaniki metodami numerycznymi i komputerowymi oraz twórcze rozwijanie wyżej wymienionych metod, opis i analiza zjawisk zachodzących w górotworze wywołanych prowadzeniem działalności górniczej, zjawisko dynamicznego odciążenia górotworu oraz system programów komputerowych pozwalających na komputerową symulację różnorodnych zjawisk geomechnicznych i komputerową analizę konstrukcji inżynierskich.

Członek Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał, Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Rady Nukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komitetu Mechaniki PAN, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (rzeczoznawca). Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Skał.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrna i Złota Odznaka „Zasłużonego dla górnictwa”, Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złota Odznaka „Za zasługi dla woj. katowickiego”, Generalny Dyrektor Górniczy

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 145
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 218, 245
  • [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 41
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 385, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 572-573, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 3.12.2020