Tomasz Piech: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Piech
|family-name=Piech
|given-name=Tomasz
|given-name=Tomasz
|honorific-prefix=Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej
|image=TOMASZ PIECH.jpg
|birth_date=20 Kwietnia 1938
|birth_date=20 Kwietnia 1938
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=8 stycznia 2010
|death_date=8 stycznia 2010
|faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki
|death_place=olkusz
|fields=elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej
|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
}}
}}
'''Tomasz Piech'''  
Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej '''Tomasz Piech''' (1938-2010) 
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności: elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 20 kwietnia 1938 roku w Krakowie. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
Urodził się 20 kwietnia 1938 roku w Krakowie. Zmarł 8 stycznia 2010 roku w Olkuszu. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.  


W 1962 roku uzyskał dyplom na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.
Był synem prof. Tadeusza Piecha, pracownika AGH.


W latach 1962-1964 odbywał staż przemysłowy m.in. w Hucie Aluminium w Skawinie, Sadeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Biegonicach.
W 1955 roku w Krakowie uzyskał maturę. Wykazywał duże uzdolnienia muzyczne i w latach 1952-1954  był  równocześnie  uczniem  Państwowej  Szkoły  Muzycznej, grając  na altówce.


W latach 1964-1976 pracował w AGH. Początkowo związany z Katedrą Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]].
W 1962 roku na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH uzyskał dyplom mgr  inż. elektryka  ze  specjalnością  elektrotechnika  przemysłowa.  


Następnie pracował w Katedrze Mechaniki Technicznej i Pracowni Podstaw Informatyki i Metrologii w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn ??????????????????
Będąc na ostatnim roku studiów podjął pracę w Hucie Aluminium w Skawinie i tam zbierał materiały do pracy magisterskiej na temat „Metody dokładnego pomiaru prądu stałego o natężeniu kilkudziesięciu kiloamperów ze szczególnym uwzględnieniem możliwości zastosowania czujników Halla produkcji krajowej".


W 1971 roku na podstawie pracy "Badania rozkładu nacisków jednostkowych i elementarnych sił stycznych w obszarze odkształcenia podczas ciągnienia rur na trzpieniu swobodnym", napisanej pod kierunkiem profesora Zbigniewa Engela i obronionej na Wydziale Metalurgicznym, uzyskał doktorat.
W latach 1962-1964 odbywał staż przemysłowy m.in. w Hucie Aluminium w Skawinie, Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Biegonicach. Nabrał wówczas dużego doświadczenia zawodowego, które wykorzystywał później wielokrotnie w pracy naukowej i dydaktycznej.Wspólnie z bratem Andrzejem pracowali nad aparaturą kontrolno-pomiarową w anestezjologii. Efektem był wspólnie opatentowany w 1967 roku monitor sercowy.


W latach 1964-1976 pracował w AGH.


Początkowo związany z Zakładem Technologii Rur Katedry Plastycznej Przeróbki Metali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]].


==== Odznaczenia i nagrody ====
W 1971 roku na podstawie pracy "Badania rozkładu nacisków jednostkowych i elementarnych sił stycznych w obszarze odkształcenia podczas ciągnienia rur na trzpieniu swobodnym", napisanej pod kierunkiem profesora Zbigniewa Engela i obronionej na Wydziale Metalurgicznym, uzyskał doktorat i został adiunktem.


==== Bibliografia publikacji ====
Następnie pracował w Pracowni Zastosowań Informatyki i Metalurgii Instytutu Podstaw Budowy Maszyn[[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych]].
 
W latach 1976-1980 pracował w Instytucie Przetwarzania i Użytkowania Energii Elektrycznej Politechniki Lubelskiej, a następnie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
 
Pracując w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zwickau w NRD (Ingenieut Hochschule Zwickau w Saksonii) w 1988 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.
 
W 1989 roku, już jako docent, przeniósł się na Politechnikę Szczecińską, na której pracował na stanowisku profesora aż do przejścia na emeryturę w 1998 roku. Początkowo pracował w Instytucie Inżynierii Materiałowej Wydziału Mechanicznego, a od 1997 roku w Zakładzie Elektrotechniki Przemysłowej Instytutu Elektrotechniki na stanowisku profesora nadzwyczajnego.
 
W 1998 roku przeszedł na emeryturę.
 
Odbył kilka zagranicznych staży naukowych, m.in.: Politechnika w Rydze, TU Zwickau, TU Otto von Guericke Magdeburg, Politechnika w Sofii. 
 
Podstawową dziedziną jego działalności naukowej była metrologia wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem pomiarów magnetycznych. Dużo uwagi poświęcał problematyce dynamiki pomiarów oraz konstrukcji aparatury pomiarowej.  Wraz z grupą współpracowników podjął badania naukowe w zakresie badań magnetycznych szczególny nacisk kładąc na zastosowania sygnału Barkhausena do identyfikacji własności fizykomechanicznych materiałów ferromagnetycznych. 
 
Autor około 70 publikacji, w tym kilku monografii naukowych i 15 patentów. Autor wydanej w 1997 roku, pierwszej na świecie tak obszernej monografii „Der Barkhausen-Effekt bei technischen Anwendungen", poświęconej zastosowaniom zjawiska Barkhausena w technice pomiarowej. Uczestnik wielu konferencji naukowych.
 
Był właścicielem firmy THOMAS Technical Measurements, produkującej aparaturę pomiarową do badania stanu naprężeń w materiałach ferromagnetycznych metodą szumu Barkhausena.
 
Członek stowarzyszeń naukowych w kraju i za granicą, m.in.: Towarzystwa Anastezjologów Polskich, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, SIMP, PTBN, PTBNiDT, Sekcji Inżynierii Powierzchni KN PAN, Komisji Kształcenia Komitetu Metrologii i Aparatury Pomiarowej PAN oraz Niemieckiego Towarzystwa Badań Nieniszczących (DGZfP). Był członkiem-założycielem Stowarzyszenia na Rzecz Historycznych Organów Hansa Hummla w Olkuszu.


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 36: Linia 59:
==== Książki ====
==== Książki ====


 
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Górnicze. Kraków 1979, s. 120
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
* [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s.104
* [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 15
* [Skład Osobowy AGH … 19673/74]. Kraków 1975, s. 107
* Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki [AGH] : [w 45 lecie Wydziału 1952-1997]. Kraków 1999, s. 61, [foto]
* Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki [AGH] : [w 45 lecie Wydziału 1952-1997]. Kraków 1999, s. 61, [foto]
Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 230,  
* Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 230,  




==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* ''Dziennik Polski'' 2010, nr 10 (13 I 2010), s. A11 [nekr.]


==== Inne ====
==== Inne ====
* Biuletyn PTBNiDT SIMP - Nr 1 [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w: http://www.ptbnidt.pl/strona/img/contents/files/Biuletyn%20PTBNiDT%20SIMP%20-%20Nr%201%20wydanie%20specjalne.pdf


* Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w:  http://www.rakowice.eu/               
* Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w:  http://www.rakowice.eu/               


{{DEFAULTSORT:Piech, Tomasz}}
{{DEFAULTSORT:Piech, Tomasz}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 8.01.2021</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 11:07, 8 wrz 2022

Tomasz Piech
TOMASZ PIECH.jpg
Nazwisko Piech
Imię / imiona Tomasz
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej
Data urodzenia 20 Kwietnia 1938
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 8 stycznia 2010
Miejsce śmierci olkusz
Dyscyplina/specjalności elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych



Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej Tomasz Piech (1938-2010)

Dyscyplina/specjalności: elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej

Nota biograficzna

Urodził się 20 kwietnia 1938 roku w Krakowie. Zmarł 8 stycznia 2010 roku w Olkuszu. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

Był synem prof. Tadeusza Piecha, pracownika AGH.

W 1955 roku w Krakowie uzyskał maturę. Wykazywał duże uzdolnienia muzyczne i w latach 1952-1954 był równocześnie uczniem Państwowej Szkoły Muzycznej, grając na altówce.

W 1962 roku na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH uzyskał dyplom mgr inż. elektryka ze specjalnością elektrotechnika przemysłowa.

Będąc na ostatnim roku studiów podjął pracę w Hucie Aluminium w Skawinie i tam zbierał materiały do pracy magisterskiej na temat „Metody dokładnego pomiaru prądu stałego o natężeniu kilkudziesięciu kiloamperów ze szczególnym uwzględnieniem możliwości zastosowania czujników Halla produkcji krajowej".

W latach 1962-1964 odbywał staż przemysłowy m.in. w Hucie Aluminium w Skawinie, Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Biegonicach. Nabrał wówczas dużego doświadczenia zawodowego, które wykorzystywał później wielokrotnie w pracy naukowej i dydaktycznej.Wspólnie z bratem Andrzejem pracowali nad aparaturą kontrolno-pomiarową w anestezjologii. Efektem był wspólnie opatentowany w 1967 roku monitor sercowy.

W latach 1964-1976 pracował w AGH.

Początkowo związany z Zakładem Technologii Rur Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego.

W 1971 roku na podstawie pracy "Badania rozkładu nacisków jednostkowych i elementarnych sił stycznych w obszarze odkształcenia podczas ciągnienia rur na trzpieniu swobodnym", napisanej pod kierunkiem profesora Zbigniewa Engela i obronionej na Wydziale Metalurgicznym, uzyskał doktorat i został adiunktem.

Następnie pracował w Pracowni Zastosowań Informatyki i Metalurgii Instytutu Podstaw Budowy MaszynWydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych.

W latach 1976-1980 pracował w Instytucie Przetwarzania i Użytkowania Energii Elektrycznej Politechniki Lubelskiej, a następnie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Pracując w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zwickau w NRD (Ingenieut Hochschule Zwickau w Saksonii) w 1988 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.

W 1989 roku, już jako docent, przeniósł się na Politechnikę Szczecińską, na której pracował na stanowisku profesora aż do przejścia na emeryturę w 1998 roku. Początkowo pracował w Instytucie Inżynierii Materiałowej Wydziału Mechanicznego, a od 1997 roku w Zakładzie Elektrotechniki Przemysłowej Instytutu Elektrotechniki na stanowisku profesora nadzwyczajnego.

W 1998 roku przeszedł na emeryturę.

Odbył kilka zagranicznych staży naukowych, m.in.: Politechnika w Rydze, TU Zwickau, TU Otto von Guericke Magdeburg, Politechnika w Sofii.

Podstawową dziedziną jego działalności naukowej była metrologia wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem pomiarów magnetycznych. Dużo uwagi poświęcał problematyce dynamiki pomiarów oraz konstrukcji aparatury pomiarowej. Wraz z grupą współpracowników podjął badania naukowe w zakresie badań magnetycznych szczególny nacisk kładąc na zastosowania sygnału Barkhausena do identyfikacji własności fizykomechanicznych materiałów ferromagnetycznych.

Autor około 70 publikacji, w tym kilku monografii naukowych i 15 patentów. Autor wydanej w 1997 roku, pierwszej na świecie tak obszernej monografii „Der Barkhausen-Effekt bei technischen Anwendungen", poświęconej zastosowaniom zjawiska Barkhausena w technice pomiarowej. Uczestnik wielu konferencji naukowych.

Był właścicielem firmy THOMAS Technical Measurements, produkującej aparaturę pomiarową do badania stanu naprężeń w materiałach ferromagnetycznych metodą szumu Barkhausena.

Członek stowarzyszeń naukowych w kraju i za granicą, m.in.: Towarzystwa Anastezjologów Polskich, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, SIMP, PTBN, PTBNiDT, Sekcji Inżynierii Powierzchni KN PAN, Komisji Kształcenia Komitetu Metrologii i Aparatury Pomiarowej PAN oraz Niemieckiego Towarzystwa Badań Nieniszczących (DGZfP). Był członkiem-założycielem Stowarzyszenia na Rzecz Historycznych Organów Hansa Hummla w Olkuszu.

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Górnicze. Kraków 1979, s. 120
  • [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s.104
  • [Skład Osobowy AGH … 19673/74]. Kraków 1975, s. 107
  • Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki [AGH] : [w 45 lecie Wydziału 1952-1997]. Kraków 1999, s. 61, [foto]
  • Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 230,


Artykuły

  • Dziennik Polski 2010, nr 10 (13 I 2010), s. A11 [nekr.]

Inne

  • Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/